Atëherë ku është Lumturia?!

"Jeto në këtë botë si një jabanxhi apo si një kalimtar.", "Tuba (luginë
në xhenet) për të vetmuarit, të cilët përmirësojnë kur ç'rregullojnë të
tjerët."
Nuk është lumturia në pallatet e Abdulmelik ibën
Mervanit, as në ushtrinë e Harun Er-Rashidit, dhe as shtëpitë e Ibën
Xhesasit, as në thesaret e Karunit. Nuk është hareja në librat e Ibën
Sinas dhe as në poezit e Mutenebis, dhe as në kopshtet e Kordobes, apo
parqet e Zahras.

Lumturia ishte tek sahabet përkundër varfërisë që posedonin dhe vrazhdësisë së jetës.

Lumturia ishte tek Ibën Musejib gjatë adhurimit, tek Buhariu gjatë
përmbledhjes së sahihut tij, tek Hasan el Basri me besnikërinë e tij,
me Shafiun në nxjerrjen e dispozitave të sheriatit, tek Maliku në
frikën ndaj Allahut, tek Ahmedi në devotshmërinë e tij.
All-llahu [subhanehu ve teala] thotë "Nuk
ishte me vend ngase ata nuk i godet as etja, as lodhja, as uria kur
janë në rrugën e All-llahut, dhe nuk shkelin ndonjë vend që i hidhëron
mosbesimtarët, dhe nuk arrijnë kundër armikut çkado qoftë (mbytje,
robërim të tyre ose ngadhënjim mbi ta), vetëm se të gjitha ato do t’u
evidentohen atyre si vepër e mirë (shpërblyese). All-llahu nuk ua humb
shpërblimin veprimmirëve."
Nuk
është lumturija në shpenzimet e teperta, as në veturat e mira, e as
në aromën e trëndafilit, as në pasuri, dhe as në posedimin e dyqanëve.

Lumturia është në bartjen e të vërtetës, dhe të vepruarit me parimet
për të cilat jeton dhe në komoditetin e shpirtit pas një vepre të mire
që e fsheh nga sytë e njerëzve.
Mendonim
se nëse kemi shtëpi të mëdha, enterier të famshëm, dhe inventar
bashkëkohorë, se do të jemi të lumtur, të gëzuar, do të jetojmë në
hare. Pas gjithë kësaj kuptuam se këto ishin thelbi i brengave,
pikëllimeve, ngase të gjitha këto inventarë dhe interier bartnin në
vete telendisje dhe telashe.
All-llahu [subhanehu ve teala] thotë "Dhe
mos ia ngul sytë bukurisë së kësaj jete me të cilën i bëmë të kënaqen
disa prej tyre (mosbesimtarë), e për t’i sprovuar me të, sepse
shpërbimi i Zotit tënd është më i mirë dhe është i përjetshëm." [Ta ha, 131]

Reformatori dhe revolucionari më i madh që njeh historia, udhërrëfyesi
i të drejtës Muhamedi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], jetoi një jetë
modeste, vuante nga uria, nuk posedonte hurma me të cilat do ta
largonte urinë. Mëgjithatë, jetonte një jetë shumë të lumtur, në
komoditet dhe rahati, në gëzim dhe hare, në qetësi dhe pa strese.
All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: "2. Dhe Ne hoqëm prej teje barrën tënde.3. E cila shtypte shpinën tënde." [El-Inshirah , 2-3]
Dhe:
"Dhuntia e All-llahut ndaj teje është shumë e madhe." [En-Nisa, 113]

Lumturia dhe jeta e këndshme nuk është dhe nuk mund të jetë vetëm se
nën ombrellën e besimit dhe devotshmërisë. Për këtë duhet ta dimë se
ai, i cili dëshiron të jetojë një jetë të lumtur dhe të mbushur me
gëzime duhet ta ketë gjithnjë All-llahun para syve të tij.

Mos të flas dhe as të veproj vetëm se në pajtim me ligjin All-llahut
dhe Suntin e të Dërguarit të tij [sal-lallahu alejhi ve sel-lem].

Nëse njeriu dëshiron të ketë një jetë të lumtur dhe me plot hare
patjetër duhet të ndjek rrugë që na ka lajmëruar All-llahu [subhanehu
ve teala], ngase Ai është Krijuesi.
E
assesi mos të ndjekim rrugë të tjera, të vështira, përplot probleme.
Por, le të pasojmë rrugën e të Dërguarit të All-llahut, Muhamedit
[sal-lallahu alejhi ve sel-lem].

"Dhe se kjo është rruga (feja) Ime e drejtë (që e caktova për ju), pra
përmbajuni kësaj, e mos ndiqni rrugë të tjera e t’ju ndajnë nga rruga e
Tij. Këto janë porositë e Tij për ju, ashtu që të ruheni." [El-En'Amë, 153] Përkthyer nga libri:
"La Tahzen, Veb-Tesim Lil-hajati"
Autor: Mahmud El Misrij – Ebu Ammar
Përktheu dhe përshtati:
Bexhet Dernjani
5 Maj 2007