Esmaul Husmna

e Emrin Tënd Jetojmë - HYRJE
Këto tema i kemi quajtur me emrin “Me emrin Tënd Jetojmë”, pasi do të
flasim mbi emrat e Zotit të Madhëruar. Janë tema që kanë dy
karakteristika të veçanta: E para, karakateristika e kohës dhe e dyta e
vendit. Karakteristika e kohës është se këto tema po trajtohen gjatë
muajit të Ramazanit. Kurse karakteristika e vendit është se po
trajtohen në Meke, mu para Qabesë.


Përsa i përket karakteristikës së vendit, është shumë e veçantë të
flasësh mbi emrat dhe cilësitë e Zotit, mu para shtëpisë së Zotit. Ajo
që na ndan nga Qabeja janë vetëm disa metra, gjë e cila ia shton vlerat
temave që do të trajtohen. Ne po i trajtojmë këto tema, mu pranë
shtëpisë së Zotit, Qabesë, sipër të cilës ndodhet Bejtul Mamur. Thotë
profeti a.s, rreth Bejtul Mamur:” Çdo ditë vizitohet nga 70.000 melekë,
të cilët falen dhe bëjnë tavaf rreth saj. Kur dalin prej saj, ata nuk
ktheheshin më aty, deri në ditën e kijametit.”


Karakteristika e vendit ku po i trajtojmë këto tema, padyshim që do të shfaqet në cilësitë dhe emrat e bukur të Zotit.


Teksa qëndron në Qabe dhe vendet përreth saj, padyshim që të shkon
mendja tek Ibrahimi a.s, kur erdhi me familjen e tij në këtë luginë,
asokohe të shkretë. Të shkon mendja teksa ai dhe djali i tij Ismaili
a.s, ndërtonin këtë Shtëpi madhështore. “Ibrahimi dhe Ismaili, duke i
ngritur themelet e shtëpisë (Qabes - luteshin): “Zoti ynë, pranoje prej
nesh, se me të vërtetë Ti je që dëgjon dhe di!” (Bekare 127) Të shkon
mendja teksa Zoti e urdhëroi Ibrahimin a.s:” Dhe thirr ndër njerëz për
haxhin, se të vijnë ty këmbësorë dhe kalorës me deve të rraskapitura që
vijnë prej rrugëve të largëta.” (Haxh 27) Të shkon mendja tek përgjigja
e Ibrahimit a.s:” O Zot, po sa do të arrijë zëri im?” Zoti i
përgjigjet:”O Ibrahim! Ti ke si detyrë t’i thërrasësh, kurse Ne do ua
komunikojmë të gjithëve.” Nga kjo përgjigje, Ibrahimi a.s ngjitet mbi
kodrën më të lartë dhe thërret:”O ju njerëz! Zoti e ka bërë obligim për
ju haxhin, prandaj kryejeni atë!” Që nga ajo kohë, njerëzit vazhdojnë
të vijnë me dëshirën e tyre, për të kryer haxhin. Të gjithë përsërisin
fjalët:”Të përgjigjemi o Zot të përgjigjemi…” Ne e dëgjuam zërin e
Ibrahimit o Zot dhe po i përgjigjemi thirrjes Tënde.


Patjetër të shkon mendja, që në këtë vend të shenjtë kryente tavafin
dhe vetë profeti Muhamed a.s. Prej aty ai udhëtoi për në Palestinë.
Është ky vend, ku profeti a.s e vendosi vetë me duart e tij, gurin e
zi, në qoshen e Qabesë. Është ky vend, mbi të cilin ndodhet Bejtul
Mamur dhe sipër së cilës ndodhet vetë Arshi i Zotit të Madhëruar.


Karakteristika tjetër është se këto tema po trajtohen gjatë muajit të
Ramazanit. Ky muaj është muaji ku cilësitë e Zotit, si falja, mëshira,
mirësia, shpërblimi… shfaqen më shumë se në çdo kohë tjetër.


Në çdo temë ne do të trajtojmë një nga emrat e Zotit. Numri i emrave që
do të trajtojmë, janë tridhjetë. Të gjithë emrat që do të trajtojmë,
janë emra që janë përmendur në Kuran. Në secilën temë do të flasim
rreth një emri, ndikimin e tij në jetën tonë, ndikimin e tij në shoqëri
dhe si manifestohet në jetën tonë. Do të përmendim si t’i përjetojmë
emra të tillë si: Furnizuesi, Pranues i pendimit, I drejti, Krenari… Do
të përmendim si t’i lidhim këto emra me jetën dhe aktualitetin tonë. Do
të përpiqemi që emrat dhe cilësitë e Zotit, t’i bëjmë pjesë të jetës
sonë. Kur të flasim mbi emrin “I drejti” duhet që drejtësinë ta kemi
boshtin kryesor të jetës tonë.


Tema e parë, do të përqendrohet në katër pika kryesore:


v Çfarë synojnë këto tema dhe cili është qëllimi?


v Si na i tregon Zoti, emrat e Tij me qëllim që ta njohim më mirë?


v Përse janë quajtur këto tema me titullin “Me emrin Tënd jetojmë”?


v Vërejtje të përgjithshme, para se të hyjmë në thelbin e temave.


Cili është qëllimi me këtë temë? Pse pikërisht është zgjedhur që të
flitet mbi emrat e bukur të Zotit? Qëllimin tonë me këto tema, do e
përmbledhim në dy fjalë:”Njohja e Zotit” Qëllimi ynë është që të njohim
më mirë Zotin tonë. Nëse do e njohësh Zotin, do e duash Atë. Është e
pamundur që ta njohësh Zotin dhe të mos e duash. Nëse do e njohësh, do
i bindesh. Nëse do e njohësh, do të kërkosh kënaqësië e Tij. Nëse do e
njohësh, do të ndjesh mall për xhenetin e Tij. Nëse do e njohësh, do të
të rrjedhin lotë nga malli për ta takuar. Shumë njerëz kanë frikë nga
vdekja, kurse ti e dëshiron, pasi të takon me Zotin. Nëse do e njihje,
do të shkriheshe nga malli për të. Nëse do e njihje, ëmbësia që të fal
adhurimi dhe bindja e Tij, do të të dukej më e ëmbël se mjalti. Nëse do
e njihje, nuk do të pranoje të veproje asgjë që e zemëron Atë.
Tridhjetë temat, i përmbledhim në një fjalë:”Njohja e Zotit” Nuk ka gjë
më të madhe dhe më madhështore se kaq që ta themi. Nuk do të kërkosh të
fitosh xhenetin, veçse pasi ta njohësh Zotin. Nuk do të frikësohesh nga
ndëshkimi i Tij, veçse pasi ta njohësh. Nuk do të kërkosh të arrish
kënaqësinë e Tij, veçse pasi ta njohësh. Nuk do të mund të falesh,
agjërosh, kryesh haxhin, lexosh Kuranin, japësh lëmoshë… veçse pasi ta
kesh njohur. Nuk do të largohesh dot nga harami që është bërë kaq i
lehtë, veçse pasi ta kesh njohur. Të githa këto i përmbledhim në një
fjali: “Nëse e njeh urdhëruesin, i pranon kollaj urdhërat”. Ne i
thyejmë urdhërat e Zotit, pasi nuk e kemi njohur Atë. Nëse do ishe i
ndërgjegjshëm, urdhërat e kujt ke thyer, do e kuptoje sa gabim të rëndë
ke bërë. Mos shiko vogëlsinë e gjynahut, por shiko urdhërin e kujt ke
thyer. A e kupton urdhërat e kujt thyen çdo ditë o vëlla? A e kupton se
kë zemëron sa herë kryen vepra të ulëta? “Nëse e njeh urdhëruesin, i
pranon kollaj urdhërat” Sa më shumë që ta njohësh Zotin, aq më shumë i
dorëzohesh vullnetit të Tij. Sa më shumë ta njohësh, aq më kollaj do ta
pranosh caktimin e Tij. Sa më shumë ta njohësh, aq më të lehta të bëhen
fatkeqësitë me të cilat përballesh. Nëse do e njohësh, do të të pajisë
me dije dhe njohuri të rralla. Nëse do e njohësh, do e shohësh qartë
dashurinë, mëshirën, keqardhjen, butësinë… e Tij. Pikërisht për këtë,
në çdo temë do të trajtojmë një nga emrat dhe cilësitë e Tij. Kështu do
e njohim Zotin si Furnizues të gjithçkaje, si Të drejtin, Të
gjithëpushetshmin, Të gjithëditurin… E gjithë feja, përmblidhet në tre
fjalë: Njohuri që çon në bindje, e cila çon në lumturi. Nëse kërkon ta
njohësh Zotin, e njeh nëpërmjet emrave të Tij.


Thotë Zoti në Kuran:”Ne nuk e shpallëm Kuranin që të vuash” (Taha 2)
Feja nuk është për t’i bërë njerëzit të vuajnë, por për t’u dhënë
lumturinë e humbur. Ajetet që vijnë pas ajetit të sipërpërmendur,
flasin mbi cilësitë e Zotit;


“Ta shpallëm vetëm si këshillë për atë që frikësohet. (kjo është)
Shpallje nga Ai që krijoi tokën dhe qiejt e lartë. (Ai është)
Mëshiruesi që qëndron mbi Arshin. E Tij është çdo gjë që ekziston në
qiej dhe në tokë, çdo gjë që gjendet mes tyre dhe gjithçka nën dhe.
Nëse lutesh hapurazi, Ai e di të fshehtën, madje më shumë se kaq. Ai
është Zoti, nuk ka zot përveçTij, Atij i takojnë emrat e bukur” (Taha
3-


Pjesa tjetër e sures, flet mbi Musanë i cili e njohu Zotin dhe për këtë
jetoi i lumtur dhe mbi faraonin, i cili nuk e njohu Zotin dhe jetoi në
vuajtje. Lumturia gjendet vetëm në njohjen e Zotit.


E veçanta tek emrat e Zotit, është se sa herë që përmenden, ato
shoqërohen me epitetin “e bukura”. Të tillë janë emrat e Zotit, të
bukur, të hijshëm dhe madhështorë. Kështu, qëllimi i këtyre temave
është që të njohim Zotin tonë. Dhe nuk mund ta njohim siçduhet, veçse
duke njohur emrat dhe cilësitë e Tij. Sa më shumë ta njohësh Zotin, do
ta duash më shumë, do të sakrifikosh më shumë për Të dhe do i
dorëzohesh vullnetit të Tij më shumë. Për ta sqaruar më mirë, le të
marrim shembullin e Abdullah ibn Hudhafes, njërit nga shokët e profetit
a.s. Para se të pranojë islamin, ai nuk tregonte kujdes dhe përkushtim
për asgjë. Nuk pranonte të sakrifikojë asgjë nga të mirat që kishte. Në
një nga betejat me romakët, Abdullahu merret rob. Kur i treguan mbretit
romak, se mes robërve është dhe një nga shokët e profetit Muhamed, ai e
thirri dhe i tha:”A do të pranoje të braktisësh fenë, në këmbim të një
shume të madhe pasurish?” Abdullahu iu përgjigj:”Për Zotin, po të më
japësh gjithë pasuritë e tua, nuk pranoj ta lë fenë time as për një
çast të vetëm.” Mbreti e pyeti përsëri:”A do e lije fenë, nëse të
premtoj se të jap gjysmën e mbretërisë time?” Abdullahu ia ktheu:”Për
Zotin asgjë nga të mirat e kësaj bote, nuk mi mbush sytë, në llogari të
fesë.” “Atëherë do të urdhëroj të të vrasin” – i tha mbreti. “Bëj ç’të
duash” – ia ktheu Abdullahu. Mbreti urdhëroi ushtarët që ta gjuajnë me
shigjeta, por pa e vrarë, me qëllim që ta frikësojnë. Shigjetat e
qëllonin në duar dhe këmbë, duke i shkaktuar dhembje. Kur e pyetën
përsëri nëse ishte dakort ta braktiste fenë, u tha:”Jo për Zotin”
Mbreti urdhëroi që të mbushnin një kazan me vaj dhe ta linin deri sa të
valojë në zjarr. Kur valoi, morën dy nga shokët e Abdullahit dhe i
hodhën në vaj. Për pak çaste trupave të tyre nuk u mbeti gjë
veçkockave. Pas tyre mbreti urdhëroi që të hidhnin Abdullahin, i cili
sa e afruan afër kazanit, filloi të qajë. Mbreti ua bëri me shenjë që
ta linin dhe e pyeti: “Hë, do e pranosh fenë time?” “Kurrë!”- ia ktheu
Abdullahi. “Po përse qave atëherë?”- e pyeti mbreti. Abdullahu ia
kthen: “Për Zotin, nuk qava nga frika, por ngaqë nuk kam veçse një
shpirt që do të dalë vetëm një herë për hatër të Zotit. Zoti shehidit i
ka dhënë shumë të mira në botën tjetër dhe të vritesh si shehid është
shumë gjë e bukur. Do të doja të kisha shpirtra aq sa kam qime në trup
dhe të gjithë këto shpirtra të dilnin një e nga një për hatër të
Zotit”. Pasi kishte njohur Zotin, ai ishte gati të sakrifikojë
gjithçka. Dëshironte që të kishte shpirtra aq sa kishte qime në kokë
dhe të gjithë t’i jepte për hatër të Zotit.


Hansa, ishte një grua, që para se të pranojë fenë, i vdiq vëllai. Nga
kjo ndodhi, ajo u pikëllua shumë saqë mbushi gjithë Gadishullin Arabik
me vjersha për të vëllanë. Pasi pranoi islamin dhe njohu Zotin, i
vdiqën katër fëmijë. Ishte po e njëjta grua, por kur i vdiqën katër
fëmijët, tha:”E falenderoj Zotin që më nderoi duke më vdekur fëmijët
dëshmorë.” Pasi e njohu Zotin, ajo iu dorëzua vullnetit dhe caktimit të
Tij.


Teksa flasim mbi emrat dhe cilësitë e Zotit, nuk kemi si qëllim që të
flasim rreth tyre sipërfaqësisht. Ashtu siçpretendojnë shumë njerëz se
e njohin Zotin. Ne synojmë një njohje të thellë, që depërton në çdo
qelizë të trupit tënd. Ne synojmë që njohja dhe madhështia e Zotit të
gjendet në çdo pikë gjaku tëndin. Kurdo që t’i bëjmë analizat gjakut,
të gjejmë madhështinë për Furnizuesin e gjithësisë. Ne synojmë që
njohuritë për Zotin, t’i kemi si ajrin që thithim. Nëse të ndërpritet
oksigjeni ti vdes, po kështu nëse nuk e njeh Zotin dhe emrat e Tij të
bukur. Ne synojmë që çdo gjë që të del para, të të kujtojë një nga
emrat dhe cilësitë e Zotit.


Ne mund të marrim një gotë me ujë dhe ta pijmë. Uji që pijmë, është
krijuar për dy qëllime, njëri qëllim i vogël dhe tjetri i madh. Qëllimi
i vogël është që ti të pish ujë dhe të jetosh. Nëse e pin ujin dhe nuk
mendon më tej për qëllimin më të madh, qëllimin e vogël e ke arritur.
Ti e pive ujin për të të mbajtur gjallë dhe këtë e arrite. Por nëse e
pin ujin dhe mendja të shkon menjëherë tek Ai që të furnizoi me këtë
ujë dhe thua: “I pa të meta, është Ai që ma dërgoi këtë ujë! I pa të
meta është Ai që rizkun tim e nxjerr nga retë mbi qiell! Çdo pikë uji
që mbajnë retë, është e shkruar ku do të përfundojë. Një pikë nga uji i
shiut që është caktuar se do e pish ti, zbret nga lartësitë e qiellit,
udhëton nëpër lumenj, e tërheqin pompat e ujit, mbushet në shishe,
mbush gotë dhe në fund e pin ti o vëlla dhe o motër. Që para se të
zbresë nga retë, ajo pikë uji ishte caktuar që do e pish ti, që je në
filan shtet dhe qytet. E kishte caktuar Zoti që ti do të udhëtosh nga
vendet e largëta, për të pirë dhe ngrënë rizkun tënd në filan vend.


Me këto tema ne synojmë që ta njohim sa më shumë Zotin tonë. Me këto
tridhjetë tema ne synojmë që në fund të tyre, të arrijmë atë gradë të
pëlqyer:”Ta adhurosh Zotin njësoj sikur e shikon, pasi edhe pse ti nuk
e shikon, Ai të shikon.”


Unë e di që ka shumë njerëz që thonë se e njohin Zotin, madje të
përmendin dhe kushtet e besimit një për një. Por ajo që kemi si qëllim
me këto tema, është që njohja e Zotit të depërtojë thellë në qënien
tonë. Është që çdo lëvizje e dorës të dëshmojë fuqishëm madhështinë e
Atij që e krijoi. Ta ndjesh me gjithë qënien tënde që Zoti kontrollon
çdo gjë, të mendosh në çdo çast mbi madhështinë e Tij, t’i përjetosh
emrat e Zotit kudo që të ndodhesh.


Ne të gjithë e dimë hadithin, kur profetit a.s i erdhi Xhibrili a.s në
formën e një burri. Me t’u ulur pranë profetit a.s, Xhibrili a.s e
pyeti:”O Muhamed, më trego ç’është besimi” Profeti a.s ia ktheu:”Besimi
është që të besosh Zotin, melekët e Tij, librat e Tij, të dërguarit e
Tij, Ditën e Kijametit dhe caktimin, i mirë qoftë apo i keq.” Xhibrili
a.s i tha:”Të vërtetën ke thënë!” Pastaj e pyeti:”Më trego se ç’është
islami” Profeti a.s iu përgjigj:”Të dëshmosh se nuk ka zot tjetër
përveçnjë Zoti dhe se Muhamedi është robi dhe i dërguari i Tij, të
falësh namazin, të japësh zekatin, të agjërosh Ramazanin dhe të kryesh
Haxhin nëse ke mundësi” Xhibrili a.s i tha:”Të vërtetën ke thënë! Tani
më trego se ç’është mirësia (ihsani)!” Profeti a.s ia ktheu:”Ta
adhurosh Zotin njësoj sikur e shikon, pasi edhe pse ti nuk e shikon, Ai
të shikon.”


Xhibrili a.s i përmendi mirësinë së bashku me besimin dhe islamin, pasi
besimi dhe feja janë të mangëta pa ndjenjën dhe emocionet që të jep
njohja e vërtetë e Zotit. Janë të mangëta nëse nuk e adhuron Zotin
njëlloj sikur e shikon.


Shembulli i dytë është një i ri 18 vjeçar, që quhet Harithe. E pyet një
ditë profeti (a.s) Harithen: “Si u gdhive o Harithe? Nëse dikush na
pyet të njëjtën pyetje, ne menjëherë i përgjigjemi “mirë” ose i
tregojmë mbi pagjumësinë që na shoqëroi mbrëmjen e djeshme… Kurse
përgjigja e Harithes ishte e habitshme: “Jam gdhirë besimtar i vërtetë
o i dërguar i Allahut”.


Profeti (a.s) e pyet përsëri: “O Harithe, mendoje atë që thua, pasi çdo
fjalë e ka një të vërtetë, po besimin tënd me çfarë e vërteton?” “O i
dërguar i Allahut – i përgjigjet- më duket sikur e shoh Arshin e
Allahut me sy dhe sikur shoh banorët e xhenetit duke u kënaqur në
xhenet dhe banorët e zjarrit duke vuajtur brenda tij. Prej kësaj hoqa
dorë nga të mirat e kësaj bote dhe po e kaloj natën me namaz dhe ditën
me agjërim.”


“Meqë e ditke, atëherë mos iu ndaj o Harithe”– ia ktheu profeti (a.s).


Profeti a.s thotë në një hadith:”Zoti ka 99 emra, kush i numëron
(Ahsaha) ka hyrë në xhenet.” Vetë fjala “Ahsaha” nënkupton diçka më të
madhe se thjesht t’i mësosh dhe t’i përsërisësh. Ajo nënkupton që rreth
këtyre emrave të kesh njohuritë e duhura. “Ahsaha” nënkupton diçka që
ka të bëjë me statistika, pra të nxjerrësh të dhëna të reja rreth
emrave të Zotit. Nënkupton që këto emra duhet të mbushin zemrën tënde,
t’i përjetosh dhe t’i ndjesh. Kështu kuptimi i hadithit është:”Kush i
njeh këto emra, i ndjen me gjithë zemër, i bindet Zotit dhe i dorëzohet
plotësisht, hyn në xhenet.”


Nëse do e njohësh Zotin në një formë të tillë, zemra jote do të dëshmojë madhështinë dhe pushtetin e

Zotit kudo qoftë. Ajo do të dëshmojë që gjithësia lëviz vetëm në saj të
vullnetit dhe përkujdesjes së Zotit. Ai kontrollon gjithçka, dëgjon
gjithçka dhe gjithçka është pronë e Tij. Nëse ndërgjegjësohesh që Zoti
është vëzhguesi i gjithçkaje, ndërgjegja jote do të ishte më e mirë se
njëmijë kamera dhe policë që kontrollojnë çdo lëvizje tënden. Nëse e
njeh që Zotit i takon krenaria absolute dhe se Ai ia jep krenarinë dhe
ia heq kujt të dojë, kurrë nuk do e pranosh nënshtrimin dhe përbuzjen
nga njerëzit. Nëse e njeh që Ai është e drejta dhe e vërteta absolute,
do të jetosh për këtë të drejtë dhe të vdesësh për të. Nëse e njeh si
pranues të lutjeve, çdo lutje dhe problem do e qaje me Të fillimisht
dhe do të ishe i sigurtë në pranimin e saj.


Tregon Abdullah ibnu Umer:"E pashë të dërguarin e Zotit një ditë mbi
podium (minber) duke thënë me zë të lartë:"Ata nuk e vlerësuan Zotin
ashtu siçe meriton. E gjithë toka do të jetë në dorën e Tij ditën e
kijametit. Qiejt do të mbështillen me të djathtën e Tij. I pa të meta
dhe i lartësuar është Ai, për gjithçka që i shoqërojnë." (Zumer 67)


Ai e ngriti zërin dhe duke bërë me shenjë me gisht, tha:"Zoti i
Madhëruar e lavdëron veten e Tij dhe thotë:"Unë jam poseduesi, Unë jam
i plotfuqishmi…Unë jam rregullatori, Unë jam i pari, Unë jam i fundit…
Vazhdoi profeti a.s t'i përsërisë cilësitë dhe emrat e Zotit, saqë
pashë që minberi filloi të dridhet së bashku me të dërguarin e Zotit."
(Buhariu 7414) Megjithëse prej dërrase, edhe minberi e ndjente
madhështinë e Zotit.






v Si na i tregon Zoti, emrat e Tij? Cilat janë mjetet dhe mënyrat që ta njohim më mire? Zoti na e


prezanton Veten, në dy mënyra dhe me dy mjete; Një libër që lexohet dhe
një tjetër që shikohet. Nëse kërkon të njohësh Zotin, e njeh nëpërmjet
Librit të Tij që e shpalli, Kuranin. Nëse nuk e lexon Kuranin, ngaqë
nuk kupton arabisht, ke Librin tjetër të cilin mundesh ta lexosh,
gjithësinë. Ashtu siçka Kurani faqet ku tregohet madhështia e
Krijuesit, edhe gjithësia ka faqet e saj të panumurta, të cilat
dëshmojnë mbi krijimin,


Le të flasim fillimisht mbi Librin që e lexojmë, Kuranin. Teksa lexojmë
Kuranin, shohim që ai përqendrohet në prezantimin dhe njohjen sa më të
thellë të Zotit dhe emrave të Tij të bukur. Ajeti i parë që iu shpall
profetit a.s nga Kurani ishte:”Lexo në emrin e Zotit tënd që krijoi!”
(Alek 1)Kurse çdo sure, fillon me fjalët:”Me emrin e Zotit,
Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit”. Sureja më me vlerë në Kuran, është
sureja Fatiha. Ajo përmban në çdo ajet të saj, emra të Zotit dhe duhet
lexuar në çdo namaz që falim. Ajeti më me vlerë në Kuran, është Ajeti
Kursij. Në një ajet të vetëm, përmenden gjashtë cilësi të Zotit. Ne të
gjithë e lexojmë ajetin Kursi, me të mbyllim namazin tonë, shumë të
tjerë e kanë mësuar, edhe pse nuk falen. Vallë, teksa përfundon leximin
e këtij ajeti, a të ka vajtur mendja ndonjëherë tek dy fjalët
përfunduese? (Ai është I larti madhështor)


Nëse çdo sure të Kuranit e lexojmë me emrin e Zotit (Bismilahi Rrahmani Rrahim) përse të mos e themi në çdo punë që fillojmë?


Sureja që konsiderohet sa një e treta e Kuranit, është sureja Ihlas.
Ajo përbëhet nga katër ajete të shkurtëra. “Thuaj Zoti është i vetëm.
Atij çdokush i drejtohet për ndihmë. Nuk ka lindur kënd dhe nuk është
lindur prej kujt. Dhe askush nuk është i barabartë me të.” (Ihlas 1-4)


Kujt tjetër do i drejtohesh për ndihmë në raste fatkeqësie përveçZotit
që është i vetëm? Ajo që e bën këtë sure të konsiderohet sa një e treta
e Kuranit është se duke lexuar dhe mësuar këtë sure, ti mëson se nuk ka
zot tjetër veçAllahut, mëson se Ai është i vetmi Zot, mëson se Atij i
drejtohet gjithkush për ndihmë, nga kjo mëson se vetëm Atij i duhet
drejtuar për ndihmë, vetëm prej Atij duhet pasur frikë, Ai është
Furnizuesi, Kontrolluesi…


Po të vërejmë teksa lexojmë Kuran, do të shohim që shumica e ajeteve
përfundojnë me emrat e bukur të Zotit. Ne e lexojmë Kuranin dhe këto
emra i kalojmë njëri pas tjetrit pa u thelluar në kuptimin dhe
domethënien e tyre. Nga veçoria dhe mrekullia e Kuranit është se flet
me hollësi mbi disa gjëra, komenton disa ajete dhe në fund i përmbledh
ato me emrat e bukur të Zotit. Le të marrim një shembull rreth kësaj:


“Përkujto kur Ibrahimi tha: “Zoti im, më trego se si i ngjall të
vdekurit! Ai (Zoti) tha: “A nuk e beson? Ai (Ibrahimi) tha: “Po, por
desha që të më qetësohet zemra! Ai (Zoti) tha: “Merri katër shpendë
pranë vetes (theri e copëtoi), pastaj vendos në çdo kodër, pjesë të
tyre! Më pas thirri dhe ata do të vijnë shpejt. Dije se Zoti është i
Gjithëfuqishmi, i urti” (Bekare 260)


I gjithë ajeti, përmblidhet në dy fjalët e fundit “I gjithëfuqishmi, i
urti” Nëse kërkon të mësosh emrat dhe cilësitë e Zotit, lexo sa më
shumë Kuran.


“Dielli rend drejt kufirit të tij. Ai është caktim i gjithëfuqishmit, të diturit.” (Jasin 38)


Kur Zoti flet mbi madhështinë e gjithësisë, këto ajete i përfundon me
fjalët:”Kjo me qëllim që ta dini se Zoti është i aftë për gjithçka”
Zoti flet mbi rregullin dhe ekuilibrin mes yjeve, galaktikave…dhe këto
fakte i përfundon me fjalët:”Zoti është i gjithëpushtetshmi i urtë” Me
këtë, sikur Zoti na thotë: Mos u përqendroni tek këto fenomene, por tek
Ai që i krijoi dhe i solli nga asgjëja.


Nëse kërkon të lexosh Kuranin, bëje me nijetin që të kërkosh dhe të
kuptosh emrat dhe cilësitë e bukura të Zotit. Vetë Zoti në Kuran, na
kërkon që ta lusim me emrat e Tij të bukur:”Zoti ka emrat e bukur,
prandaj


luteni me to (emrat)” (Araf 180) Nëse kërkon që të të pranohen lutjet,
teksa lutesh përmend emrat e bukur të Zotit. Me këtë të këshillon vetë
Zoti në Kuran. Profeti a.s e kishte bërë traditë që kur të lutej,
përmendte emrat dhe cilësitë e Zotit, të cilat kishin të bënin me
lutjen. Nëse ke probleme ekonomike o vëlla dhe o motër, nëse borxhet po
të mbysin, lute Zotin duke i thënë:”O Furnizues i gjithçkaje!” Nëse e
shikon që umeti përjeton gjendje dobësie, gjaku i muslimanëve është
bërë shumë i lirë… lute Zotin me cilësitë “I Plotfuqishëm..”


Nëse kërkon që Zoti të të mbrojë nga gjynahet dhe nga çdo gjë e keqe, lute:”O mbrojtës..”


Lexoje Kuranin këtë vit me qëllimin që tu kushtosh vëmendje emrave dhe
cilësive të Zotit. Nëse nuk din të lexosh Kuranin në arabisht, edhe kjo
e ka një zgjidhje, të lexosh Librin e gjithësisë që ka krijuar Zoti.
Shiko gjithçka përreth dhe medito. Nëse do të shikosh gjithësinë, ajo
të udhëzon drejt njohjes së Zotit. çdo gjë e gjallë, dëshmon Krijuesin
e saj. E gjithë gjithësia, brohoret me emrin e Atij që e krijoi. E
gjithë gjithësia, në kor madhëron Krijuesin e saj. Gjithësia nuk është
shurdhmemece, je ti ai që nuk dëshiron të dëgjosh dhe të shikosh. Je ti
ai të cilin shejtani ia bllokon veshët të dëgjojë gjithësinë se si
thërret “Zoti im”. E gjithë gjithësia brohoret me të madhe “Nuk ka zot
tjetër veçAllahut” Gjithçka që na rrethon, dielli, hëna, yjet, qielli,
malet… brohorasin fuqishëm “O Madhështor, o i Plotfuqishëm, o i Urtë, o
i Gjithëditur… Në anën tjetër dëgjon thirrjet e trëndafilit, bletës dhe
zogut:”O Mëshirues, o Miqësor, o i Dashur…” Ngjyrat thërrasin dhe
brohorasin:”O Shpikës i gjithçkaje” Duart e gjynahqarëve drejtohen
drejt Falësit dhe Mëshiruesit suprem. I vdekuri thërret çdo ditë
Jetëdhënësin që nuk vdes kurrë. I mbyturi në det, thërret me sa fuqi që
ka Shpëtimtarin ta ndihmojë…


A është e mundur për ty o vëlla që po i lexon këto rrjeshta, që ta
shohësh gjithësinë me një sy tjetër? A është e mundur që ta shohësh
gjithësinë sikur po e shikon për herë të parë? Shikoje diellin teksa
lëviz dhe përpiqu ta ndjesh madhështinë e Atij që e krijoi. Shikoji
lulet me ngjyrat e shumta dhe përpiqu ta ndjesh dijen dhe gjeninë e
Zotit.

Imagjino dikë që nuk e ka parë më parë, mrekullinë e natës dhe të
ditës. Imagjinoni një njeri që e kanë mbajtur nëntokë që ditën që
lindi. Pas disa dhjetëra vitesh e nxjerrin dhe shikon natën që i zë
vendin ditës dhe anasjelltas. Të jesh i sigurtë që do binte në sexhde,
kur t’i shihte këto dy mrekulli. Kur të shihte lindjen e diellit për
herë të parë, do e dëgjoje të thërrasë gjithë habi “Kush po e bën diçka
të tillë?” dhe pavetëdije do të thërriste “Nuk ka zot tjetër veçnjë
Zoti”


Provoje ta shohësh gjithësinë si për herë të parë o vëlla dhe o motër
dhe do të shohësh që çdo gjë që na rrethon, dëshmon mbi Krijuesin e
saj. çdo gjë që na rrethon, na kërkon që ta njohim Zotin. Dielli që
lind çdo ditë, sikur na thotë ta njohim Zotin. Shiu që bie nga qielli,
na thotë: Njiheni furnizuesin!” Njerëzit e vdekur, na thonë: Njiheni të
gjallin që nuk vdes kurrë. Gjithësia është e mbushur dhe e karikuar me
mijëra mesazhe të ndryshme, të cilat na ftojnë të njohim Zotin tonë.


Ne kemi xhamitë e vogla, në të cilat kryejmë faljet dhe largohemi. Por
ka dhe një xhami të madhe, e cila na rrethon nga çdo anë. Kjo xhami e
ka emrin “gjithësi”. Në këtë xhami, shohim diellin që adhuron, madhëron
dhe i bindet vullnetit të Zotit. Shohim bimët, që i janë dorëzuar
plotësisht vullnetit dhe caktimit të Zotit. Shohim çdo gjë duke
Madhëruar Zotin. “Nuk ka gjë veçse e madhëron dhe falenderon Atë, por
ju nuk e kuptoni madhërimin e tyre” (Isra 44)


Vetë Kurani e përmend faktin që gjithësia është një xhami e madhe:”A
nuk e ke parë sesi Zotit i kanë rënë në sexhde gjithçka në qiej dhe
tokë, dielli, hëna, yjet, malet, pemët, kafshët dhe shumë prej
njerëzve?!” (Haxh 18) Përse nuk shikon o vëlla? Përse nuk dëgjon?
Gjithçka po të thërret të njohësh Zotin!


“Zotin e madhëroi gjithçka që është në qiej dhe në tokë” (Hadid 1)


Që sot e tutje le ta lexojmë Kuranin në mënyrë tjetër. Që sot e tutje, le ta shohim gjithësinë me sy tjetër.


Gjithçka në gjithësi lëviz me emrat dhe cilësitë madhështore të Zotit
tonë. Nëse kërkon të ndjesh madhështinë e Zotit, thuaj dhe ndjeje me
zemër:”Me emrin tënd o Zot i plotfuqishëm jetoj” Nëse kërkon të jesh
krenar, thuaj:”Me krenarinë Tënde o Zot jetoj” Nëse kërkon të ndjesh
dhembshurinë dhe butësinë, thuaj:”Me emrin Tënd o I dhembshur jetoj”
Nëse kërkon të drejtën dhe të vërtetën dhe të jetosh për ta, thuaj:”Me
emrin Tënd o I vërtetë jetoj” Nëse i frikësohesh rizkut, thuaj:”Me
emrin Tënd o Furnizues jetoj”


Nëse je i shqetësuar mbi personin me të cilin do të martohesh, thuaj:”Me emrin Tënd o Garantues jetoj”


Sureja ku përmenden shumë emra dhe cilësi të Zotit është sureja Hashr.
Kjo pasi kjo sure flet mbi një betejë të zhvilluar mes muslimanëve dhe
çifutëve, betejë që u fitua nga muslimanët.


“Ai është Allahu që nuk ka zot tjetër përveçTij, sundues i
përgjithshëm, i pastër (prej të metave), shpëtimtari, siguruesi,
mbikëqyrësi, i plotfuqishëm, mbizotërues, i madhërishëm. I lartësuar
është All-llahu nga ajo që i shoqërojnë! Ai është Allahu, Krijuesi,
Shpikësi, Formësuesi. Të tij janë emrat më të bukur. Atë e madhëron
gjithçka ka në qiej e në tokë dhe Ai është ngadhënjyesi, i urti!”
(Hashr 23-24)


Kjo, pasi emrat e bukur të Zotit janë emra praktikë për përmirësimin e
jetës dhe triumfin e umetit musliman. Emrat e bukur të Zotit nuk janë
larg realitetit tonë.






Vërejtje të përgjithshme rreth temave.


v Kurrë mos mendoni se duke folur mbi një nga emrat e Zotit, do të mund të themi gjithçka që ka të


bëjë me të. Diçka e tillë është e pamundur:”ata nuk mund të dinë veçse
ato gjëra që u ka mësuar Ai” (Bekare 255) Nëse do të mblidheshin të
gjithë dijetarët muslimanë, të gjithë predikuesit, të gjithë
mendimtarët dhe shkrimtarët, me qëllim që të shkruanin rreth njërit nga
emrat e bukur të Zotit, do të shkruanin aq sa mund të marrë ujë
gjilpëra kur futet në det. Zotin nuk mund të njohë plotësisht vetëm
Zoti.


Në këto tema ne do të përpiqemi të themi ato gjëra që dimë dhe që
ndjejmë. Me aq sa dimë dhe ndjejmë, ne ndihemi mirë dhe të gëzuar teksa
flasim rreth Zotit dhe emrave të tij. Një nga kënaqësitë në xhenet,
mund të jetë që Zoti të na e bëjë të mundur që të flasim dhe të
kuptojmë shumë veçori të emrave të Tij, të cilat në këtë botë nuk i
dinim. Vetëm në atë kohë, do të mund t’i kuptosh siçduhet shumë ngjarje
që kanë ndodhur në këtë botë. Kur të ndodhnin fatkeqësi njëra pas
tjetrës, ti zemëroheshe dhe nuk e kuptoje përse po të ndodhnin, por në
atë kohë kutpon sekretin e gjithçkaje.


v Thjesht duke lexuar këto tema, nuk do të mund të arrish në njohjen e Zotit dhe gradën e mirësisë.


Vetëm kaq nuk mund të mjaftojë. Këto që thamë dhe do të themi, janë një
çelës që të ndihmon të hapësh portën e njohjes së Zotit. Ato që do të
themi janë thjesht për të të nxitur të mendosh rreth çdo emri dhe
cilësie të Zotit. Ti mund të përfitosh dhe ta ndjesh madhshtinë e
këtyre emrave, vetëm kur t’i bësh pjesë të jetës tënde dhe të jetosh me
to. Pas çdo teme që të lexosh, ulu, merr një letër dhe shkruaj
përshtypjet dhe mendimet e tua rreth atij emri. Shkruaj se sa afër ose
sa larg ke jetuar ti me atë emër. Më e dobishmja do të ishte që çdo
emër, ta lexosh me familjen. Në fund të temës, uluni dhe diskutoni
rreth tij. Përmendni me njëri-tjetrin reflektimet e secilit emër në
jetën tuaj.


v Vërejtja e tretë është se i falenderoj të gjithë ata që më ndihmuan në pergatitjen e këtyre temave.


Padyshim që edhe ata kanë pjesë nga ajeti:”dhe kush ka fjalë më të
drejtë se ai që fton në rrugën e Zotit dhe vepron punë të mira”
(Fussilet 33)


Me këtë rast, kërkoj nga të gjithë ata që i lexojnë këto tema, nëse
kanë një vërejtje apo kritikë, të mos e mbajë për vete por të na e
thotë. Thotë profeti a.s:”Feja është këshillë…” Qëllimi ynë është që të
njohim sa më mirë Zotin tonë dhe nuk pretendojmë të jemi të
pagabueshëm. Teksa pergatis këto tema, mua personalisht me vjen zor dhe
turp që të flas rreth Zotit. Ne njerëzit e krijuar nga balta, flasim
dhe prezantojmë Krijuesin madhështor. Vetë profeti a.s thoshte në
lutje:”Unë nuk mund të të lavdëroj siçduhet. Ti je ashtu siçe
përshkruan veten!”