Muaji i agjërimit, mirësitë dhe dispozitat e tij

Selam Alejkum

Ju pershendes te gjith qe gjenden ne forum dhe ju deshrioj agjerim te leht



Muaji i agjërimit, mirësitë dhe dispozitat e tij.





Allahu e ka ngritur vlerën e këtij mysafiri në Kur’an përmes gjuhës së
Muhammedit alejhis-selam dhe i ka bërë gjithë të mirat në të, si në
fillim, në mes dhe në fund. Thotë Allahu i madhëruar në Kur’an: “(Ato
ditë të numëruara janë) Muaji i Ramazanit, që në të (filloi të)
shpallet Kur’ani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës
së drejtë, dhe Dallues (i të vërtetës nga gënjeshtra). E kush prej jush
e përjeton këtë muaj, le të agjërojë, ndërsa kush është i sëmurë ose në
udhëtim, le të agjërojë aq ditë nga ditët e mëvonshme. Allahu me këtë
dëshiron lehtësim për ju, e nuk dëshiron vështirësim. (Agjëroni më vonë
ditët e lëshuara) Që të plotësoni numrin, të madhëroni Allahun për atë
se ju udhëzoi dhe që ta falenderoni.” (Suretu Bekare, 185)

Ndërsa Muhammedi alejhis-selam thotë: “Allahu largon nga zjarri, edhe atë për çdo natë”...

S’ka dyshim se tani i njohe se kush është ky mysafir!

Ai është muaji i Agjërimit (muaji i mirësisë)...

Të shohim cilat janë veçoritë e tij dhe mirësitë e tij, në mënyrë që ta
mirëpresim, ta përfitojmë atë që Allahu dhuron në këtë muaj nga të
mirat e Tij dhe nga mëshira e Tij.

Është muaj në të cilin Allahu i lartësuar e zbriti Kur’anin. Edhe sikur
të mos kishte mirësi të tjera pos kësaj, do të mjaftonte, por nuk duhet
harruar që në të ka edhe mirësi të tjera të shumta, si: falja e
mëkateve, ngritja në shkallë të larta për besimtarët (në Xhennet),
shumëfishimi i të mirave, etj. Është muaj në të cilin hapen dyert e
Xhenetit dhe mbyllen dyert e Xhehennemit, lidhen shejtanët, zbresin dy
engjëj dhe thërrasin. I pari prej tyre thotë: “O ti që e don të mirë,
pranoji të mirat!” I dyti thotë: “O ti që e don të mirë, të këqijave
largoju!” Në të është nata, të cilën kush e humbë, ka humbur shumë të
mira, natë në të cilën Allahu shkruan (cakton) çdo send. Kjo është nata
e Kadrit, vlera e së cilës është sa 1000 muaj. Me të vërtet duhet të
përqëndrohemi në udhëzimet e Pejgamberit alejhis-selam në çdo adhurim,
që është çështje që meriton respektin më të madh, e posaçërisht në
udhëzimet apo në veprimet që ka bërë ai në këtë muaj (muajin e
agjërimit), për arsye se vepra e njeriut nuk ngritet (nuk pranohet) te
Allahu pa u plotësuar dy kushte themelore: 1. Sinqeriteti në Allahun,
dhe 2. Pasimi i Muhammedit alejhis-selam. Pra, sinqeriteti në Allahun
dhe pasimi i Sunnetit të Pejgamberit alejhis-selam janë shtyllat
kryesore për pranim të një vepre, e që janë si të krahasohet me
fluturimin e zogut: A ka mundësi që ai të fluturojë pa njërin krah?!!!

Në rreshtat e mëposhtëm, i nderuara musliman dhe muslimane, po ta
paraqes gjendjen e Pejgamberit alejhis-selam në muajin e agjërimit në
pika të shkurtëra, në mënyrë që të jemi sa më të qartë në udhëzimin e
Muhammedit alejhis-selam. E kush nuk është në udhëzimin e tij në këtë
botë, nuk do të ejtë me të në botën tjetër. Pra, shpëtimi është në
udhëzimin e Pejgamberit alejhis-selam haptazi dhe fshehurazi, dhe kjo
nuk arrihet ndryshe, veçse me dituri të shëndoshë dhe të dobishme, dhe
dituri tjetër të dobishme nuk ka pos me punë të mira, sepse fryt i
diturisë së dobishme është vepra e mirë.

Pra, rob i Allahut, paso gjendjen e Muhammedit alejhis-selam dhe
udhëzimin e tij gjatë muajit të agjërimit, që të formohesh në të, të
arrish dashurinë ndaj tij dhe të ringjallesh me të.

Ø Muhammedi alejhis-selam ka agjëruar vetëm atëherë kur e ka parë hënën
me pamje të qartë, me lajmërimin e ndonjë njeriu të drejt apo me
plotësimin e 30 ditëve të muajit Shaban;

Ø Të parit e hënës nga një dëshmitar i vetëm ka mjaftuar për Muhammedin
alejhis-selam, e që kjo na e bën shumë të qartë faktin që duhet ta
pranojmë lajmin, qoftë edhe nga një person i vetëm. Është transmetuar
se populli ka agjëruar edhe kur një fshatar ka ardhur të Pejgamberi,
paqja qoftë mbi të, dhe i ka treguar se e ka parë hënën e plotë, e me
këtë rast Muhammedi, paqja qoftë mbi të, e urdhëroi Bilalin ta thërrasë
ezanin për agjërim;

Ø Muhammedi alejhis-selam e ka ndaluar popullin që ta presë fillimin e
muajit të Ramaznit një apo dy ditë përpara, nëse kjo është nuk është e
sigurt (nëse është i dyshimtë fillimi apo mosfillimi i muajit Ramazan);

Ø Ka vendosur për agjërim netët para agimit dhe e ka urdhëruar popullin për këtë;[1]

Ø Nuk është ndalur nga të ngrënit dhe të pirit (apo edhe gjërave të
tjera të ndaluara gjatë agjërimit), derisa është vërejtur agimi i
qartë, duke zbatuar në këtë mënyrë fjalën e Allahut: “Natën e agjërimit
ju është lejuar afrimi te gratë tuaja, ato janë prehje për ju dhe ju
jeni prehje për to. Allahu e di se ju e keni mashtruar vetveten, andaj
ua pranon pendimin dhe ua fal gabimin. Tash e tutje bashkohuni me to
dhe kërkoni atë që ua ka caktuar Allahu dhe hani e pini derisa qartë të
dallohet peri i bardhë nga peri i zi në agim, e pastaj plotësoni
agjërimin deri në mbrëmje...” (Bekare, 187) Pejgamberi i Allahut na ka
qartësuar se agimi është dy llojesh: i vërtetë dhe rrenacak. Në atë që
është rrenacak (mashtrues) nuk ndalohet as pirja, as ushqimi e
asmarëdhëniet bashkëshortore. Dhe nuk është bërë legjitime ajo që të
thirret ezani i imsakut (ndërprerjes, largimit, nxënies);

Ø Ka shpejtuar iftarin dhe e ka vonuar syfyrin, dhe i ka urdhëruar
muslimanët me këto fjalë: “Vonojeni syfyrin dhe shpejtojeni iftarin...”

Ø Pritja në mes syfyrit dhe namazit të sabahut ka qenë përafërsisht sa
leximi i 50 ajeteve, e nga etika e tij është se ka lexuar Kur’an me
vëmendje të thellë, e muaji i agjërimit është edhe muaj i Kur’anit;

Ø Sa i përket moralit të tij, mund të flasësh për të mirat, zbukurimet,
dhe të lavdërosh pa u ndalur dhe ai ka qenë njeriu më i moralshëm. E si
të mos jetë kur morali i tij ishte Kur’ani?! Muhammedi alejhis-selam i
ka urdhëruar muslimanët të pajisen me moral të lart, e posaçërisht
agjëruesit, duke thënë: “Kush nuk largohet nga fjalët e kota (shpifjet,
fjalët e rrejshme, thashethemet), Allahu nuk ka nevojë për ndalimin e
tij nga të ngrënurit dhe pirja!”

Ø Me sjellje dhe edukatë të mirë është sjellur ndaj familjes dhe farefisit, e në këtë muaj, më shumë se të tjerët;

Ø Agjërimi nuk e ka ndaluar që ta përqafojë familjen e tij (përveç që
nuk ka pasur marrëdhënie seksuale) dhe ka qenë i durueshëm ndaj
epsheve, gjë që urrehet për rininë;

Ø Nuk e ka lënë anash përdorimin e misvakut në këtë muaj, e as në muajt
e tjerë, si në mëngjes, ashtu edhe në mbrëmje, dhe më këtë e ka
adhuruar Zotin e tij;

Ø Muhammedi alejhis-selam e ka bërë hixhamin[2] në Ramazan;

Ø Ka luftuar edhe në këtë muaj, i ka urdhëruar sahabet (që në gjendje
lufte) ta prishin agjërimin, në mënyrë që të forcohen në fushëbetejë
dhe të mos mposhten kur të ballafaqohen më armikun. Muaji i
agjërimit-muaj i Xhihadit dhe rënies shehid. Nga mëshira e Tij për
ummetin e Tij, Allahu bëri lehtësime për udhëtarin, të sëmurin, plakun
apo plakën e moshuar, gruan shtatzën apo duke ushqyer (fëmijën), e ndër
këta agjërimin e kompenzojnë udhëtari, plaku i moshuar, shtatzëna dhe
ajo që është duke e ushqer fëmijën e saj;

Ø Ka bërë mund në adhurim, ngritej për namaz (natën) gjatë këtij muaji
më shumë se gjatë muajve të tjerë, e posaçërisht në djetë netët e
fundit, duke e kërkuar natën e Kadrit;

Ø Muhammedi alejhis-selam ka bërë I’tikaf[3] gjatë këtij muaji, e
posaçërisht në dhjetë ditët e fundit të këtij muaji. Vitin që ka vdekur
ka bërë i’tikaf 20 ditët e fundit dhe i’tikafin e ka bërë vetëmse duke
qenë agjërueshëm;

Ø Sa i përket leximit të Kur’anit, askush nuk ka mundur të lexojë
Kur’an më tepër se si. Ka ardhur Xhibrili dhe ia ka përsëritur Kur’anin
në këtë muaj, për arsye se ky është njëkohëshisht edhe muaj i Kur’anit;

Ø Ndërsa dhënia (e lëmoshës) dhe mikpritja e tij gjatë këtij muaji nuk
përshkruhet. Muhammedi, paqja qoftë mbi të, ka qenë i shpejtë si era në
kryerjen e veprave të mira, dukë mos u frikësuar (nga varfëria);

Ø Ka qenë luftëtari më i merituar, nuk i ka penguar agjërimi që të
marrë pjesë në luftëra. Gjatë 9 viteve ka marrë pjesë në 6 luftëra dhe
që të gjitha në muajin e Ramazan. Është ngritur për punë të mira, e ka
rënuar xhaminë “Ed-Dirar”, ka shkatërruar idhujt më të njohur, ka
pranuar-zbatuar premtimet, është martuar me Hafsen, nënë e besimtarëve,
dhe në këtë muaj e ka çliruar Meken.

PËRMBYLLJE: Muaji i agjërimit ka qenë muaj i xhihadit, sakrificës ne
jetën e të Dërguarit, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, e jo
siç mendojnë (punojnë) shumica e muslimanëve të kohës sonë se ky duhet
bërë muaj i pushimit!!!



Obligimet e besimtarit gjatë muajit të agjërimit



Besimtari në muajin e Ramazanit ka obligime-detyra fetare, të cilat na
i ka treguar i Dërguari i Zotit, sal-lAllahu alejhi ves-selem, përmes
thënieve të tij të shumta apo është shprehur praktikisht përmes jetës,
e cila është “treg”-panair, simpozium i shpërndarjes së të mirave, për
aryse se të mirat e Allahut janë të shumta dhe tepricë tek ndokush, siç
e ka përmendur këtë edhe Hafidh ibn Haxher në “Fet-hul Bari” 1/31. Këto
obligime rregullojnë shumë dispozita legjislative e të shpërndara gjatë
tërë muajit, të ndërtuara me prodhim të së mirës dhe vepra të
sinqeritetit.

v E para: AGJËRIMI

Mirësia, përgjithësisht, madhështore, duke marrë për bazë hadithin
kudsij[4] të të Dërguarit të Allahut, ku ai thotë: “Çdo vepër e birit
të Ademit (d.m.th. e çdo njeriu) është e tij, përveç agjërimit. Ai
është i Imi dhe Unë shpërblej për të. Pasha Atë, në dorën e të Cilit
është jeta ime (d.m.th. pasha Allahun), era e gojës së agjëruesit tek
Allahu është më e mirë se era e miskut (parfumit)”.

Këtë hadith e qartëson edhe transmetimi tjetër, në të cilin thuhet se “
Për çdo vepër (të mirë) që e bën biri i Ademit i shumëfishohet
shpërblimi prej 10 deri në 700 herë, përveç agjërimit. Ai është për Mua
dhe Unë (Allahu) e shpërblej.”

Bazuar në këtë shumëfishim të përgjithshëm, veçojmë edhe mirësitë e
veçanta, që kanë ardhur vetëm për këtë muaj. Nga fjala e Muhammedit,
paqja qoftë mbi të: “Kush e agjëron muajin Ramazan me bindje dhe
përkushtim, do t’i falen mëkatet e kaluara”, si dhe fjalët: “Muaji i
durimit dhe tri ditë në çdo muaj me agjërim, dikur të agjërosh tërë
vitin”. (Këtu: Muaji i durimit=Muaji i agjërimit)

Thotë ibn Abdul-Berr duke qartësuar: “Agjërim, në gjuhën arabe, d.m.th.
durim.” Ebu Bekr ibn el-Anbari thotë: “Agjërimi quhet durim, ngase
agjërimi të ndalon (të burgosë) nga ushqimi, pirja, marrëdhëniet dhe
epshet...”

v E dyta: NGRITJA PËR NAMAZ (Taravitë)- që është sunet të bëhet me
xhematë gjatë çdo nate të muajit Ramazan, duke u bazuar në thënien e të
Dërguarit të Allahut, paqja qoftë mbi të, ku thotë: “Kush ngritet-falet
me imam, i llogaritet sikur të falet tërë natën”, ndërsa për rëndësinë
e ngritjes thotë: “Kush ngritet-falet me bindje dhe përpikmëri, i falen
mëkatet e tij të mëparshme”.

Udhëzimi (mendimi) më i vërtet dhe më i saktë për numrin e rekateve që
duhet të falen në këtë muaj me këtë rast, por edhe gjatë muajve të
tjerë, dhe që është transmetuar nga veprat e të Dërguarit të Allahut
është se ai i ka falur 11 rekate- dhe dihet se ai (i Dërguari), paqja
qoftë mbi të, është shembulli më i mirë dhe i vetmi meritor për t’u
pasuar.

v E treta: LËMOSHA- Muhammedi alejhis-selam ka qenë gjithnjë
dorëdhënës, e sidomos gjatë muajit Ramazan, dhe kjo lëmoshë përshin të
gjitha dhëniet, punët e mira, e që nënkupton “lëmoshë”-kopsht i të
dhënave dhe shumimit të të mirave dhe prodhimeve të këndshme.

v E katërta: GOSTIA E AGJËRUESIT (të ushqyerit e tij)- kësaj i Dërguari
i Zotit i ka dhënë shumë rëndësi, duke premtuar shpërblime të mëdha.
Një ndër thëniet e tij në këtë temë është: “Kush e ushqen një agjërues,
e ka shpërblimin sikur të atij (agjëruesit), duke mos i munguar aspak
nga shpërlimi i tij”.

v E pesta: LEXIMI I KUR’ANIT-Muaji i Ramazanit është muaj i Kur’anit,
ashtu siç thotë Allahu në Kur’an: “Muaji i Ramazanit, në të cilin
shpallet Kur’ani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës
së drejt dhe Dallues (i të vërtetës nga gënjeshtra)...” (Bekare, 185),
ndërsa nga Sunneti i të Dërguarit, si vërtetim për këtë, është se
Xhibrili ia ka përsëritur Kur’anin atij çdo natë të këtij muaji.

v E gjashta: UMREJA-Vizita e Qabes në një kohë tjetër nga ajo e Haxhit.
Kanë transmetuar (Buhariu dhe Muslimi) nga Pejgamberi alejhis-selam se
ka thënë: “Umreja në muajin e Ramazanit është e barazvlefshme me Haxhin
me mua”, duke mos harruar një vërejtje të vogël në këtë, e ajo është se
Umreja në 10 ditët e fundit nuk ka vlerë më të madhe se sa në ditët e
para të muajit të agjërimit. Kujdes!

Shikoni, Allahu ju mëshiroftë, këto mirësi madhështore dhe mirëdhënëse.

vE shtata: TË KËRKUARIT E NATËS SË KADRIT- Thotë Allahu në Kur’an: “Ne
e zbritëm atë (Kur’anin) në natën e Kadrit. E ç’të shtyri të dish se
ç’është nata e Kadrit? Nata e Kadrit është më e vlefshme se një mijë
muaj! Me lejen e Zotit të tyre (në atë natë) zbresin engjëjt dhe
Shpirti (Xhibrili) për secilën çështje. Ajo (që përcakton Zoti) është
paqë deri në agim të mëngjesit.” (Kadr, 1-5) Gjithashtu transmetohet në
të dy sahihat se Pejgamber alejhis-selam ka thënë: “Kush ngritet (për
namaz) në natën e Kadrit, me besim dhe përpikmëri, do t’i falen mëkatet
e kaluara, dhe kjo natë është në një natë tek të dhjetë netëve të
fundit të muajit të agjërimit”. Transmetohet nga Aishja, Allahu qoftë i
kënaqur me të, se ajo i ka thënë të Dërguarit: “Çka të bëj (them) nëse
e gjen natën e Kadrit? I është përgjigjur: “Thuaj: ‘O Allah, me të
vërtet Ti je Falës dhe e do faljen. Më fal mua...” Dhe nga veprat që
duhet të ruhemi në përgjithësi, e posaçërisht në muajin e Ramazanit
janë disa shfaqje (vepra), të cilat mbështeten në hadithe të dobëta dhe
të trilluara, e kjo padyshim hyn në atë gënjeshtrën ndaj Pejgamberi
alejhis-selam. Ajo që është bërë e njohur në ditët e sotme e
veçanërisht për shkak të fitneve, poblemeve, që po na rrethojnë, ku
disa njerëz thonë disa fjalë dhe ia mveshin ato të Dërguati të Allahut.
Ndër këto trillime dhe shpifje është edhe ajo që thonë disa se kinse
Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: “Do të jetë (do të dalë) një zë në
muajin e agjërimit. I kanë thënë (të pranishmit): ‘Kur do të jetë kjo?
Në fillim, në mes apo në fund?’ Ka thënë: “Jo, do të jetë në mes të
muajit të agjërimit. Nëse është nata e mesme e muajit të agjërimit e
xhuma, do të thirrë një zë nga qielli, do të bërtet,... pastaj pason
një zë tjetër,... zë në muajin e agjërimit,...” dallimi i fiseve në
Dhilkade, etj.” Ka edhe transmetime të tjera, (e që janë poashtu të
rrejshme, sikur ky hadith, siç thotë Ibn Xhevzi në “El-Mevduat”, 3/191
dhe El-Xhevnakani në “El-Ebatil, 2/82).

vKemi edhe disa bidate (risi), që kanë lidhje me agjërimin,
ngritjen-faljen në këtë muaj, e që janë vepra të panjohura te shumica e
njerëzve. Do t’i paraqesim këtu që njerëzit të ruhen nga to:

Ø Shpejtimi i syfyrit dhe vonimi i iftarit;

Ø Ndalja nga ushqimi dhe pirja në kohën e ezanit të parë, e që këtë ezan e quajnë si “Ezan imsakit”[5]

Ø Shpejtimi i kohës së ezanit të vërtetë, duke lënë këtë vend bosh-rezervë;

Ø Shprehja e nijetit (qëllimit) në syfyr;

Ø Vonimi i iftarit, duke pretenduar se nuk ka htrë koha;

Ø Lënia e përdorimit të misvakut para zevalit-para drekës;

Ø Falja e namazit të teravive si papagall-[6]disa imamë i falin taravitë nga 23 rekate për më pak se 20 minuta!

Ø Leximi i paktë (i Kur’anit) dhe shkurtimi i sureve- disa imamë
lexojnë në taravi në të gjitha rekatet suren “Fexhr” apo “A’la”, apo e
kryejnë me një pjesë të sures “Err-Rrahman”!

Ø Pushimi në mes të dy rekateve me qëllim të leximit të sures
“El-Ihlas” dhe Mevudhatejni, pastaj dërgimit të salavateve mbi
Muhammedin alejhis-selam;

Ø Të thënurit pas çdo dy rekateve: “Ebu Bekr Es-Siddik, pëlqehuni me
të...” duke vazhduar me imamët (Omerin, Othmanin, Aliun), e që pastaj
të thonë xhemati të gjithë me një zë melodik: “Allahu qogtë i kënaqur
me ta!”

Ø Veçimi i namazit tesbih në këtë muaj dhe veprimi i organizuar me xhemat apo veçimi i këtij namazi në natën e Kadrit;

Nga namazet e veçanta risimtare në këtë muaj janë:

Ø Namazi në natën e Kadrit, i quajtur si “Namaz i Kadrit”, namazi i
xhumasë jetime, e që është xhumaja e fundit në muajin e agjërimit dhe
që të gjithë banorët e rrethinës falen në një xhami;

Ø Falja e 5 namazeve obligative pas namazit të xhumasë jetime, duke
menduar se me këtë i falen mëkatet dhe i kompenzohen namazet e lëna;

ü Të gjitha këto bidate-risi janë të përhapura në të gjitha vendet
islame, e sikur të përmendim të gjitha këto vende, do t’i humbtë vlera
qëllimit që e patëm mme anë të kësaj fletushke. Kjo ishte vetëm kështu,
ruajtje, përkujtim.

Kjo, vëlla musliman dhe motër muslimane, ishte një shkurtesë nga
thëniet dhe udhëzimet e Pejgamberit të Allahut, paqja qoftë mbi të, për
këtë muaj, duke përfshirë gjërat me të cilat duhet të pajiset
muslimani, si duhet të jetë morali dhe sjellja e tij e mirë, si dhe
gjërat nga të cilat duhet të ruhemi, nga bidatet dhe kundërshtimet e
shumta. Mirëpo obligimi-detyra e plotë, me të cilën duhet të vishet
muslimani dhe gjëja të cilën duhet ta ruajë muslimani gjatë muajit të
durimit, si dhe të punuarit me të, është gjuha, ruajtja e saj, durimi
gjatë fatkeqësive dhe ruajtja e sekreteve-të fshehtave, praktimi i të
hapurave-gjërave publike në kryerjen e dispozitave të Sheriatit dhe
pasimi i Sunnetit të Muhammedit, sal-lal-llahu alejhi ves-selem.

Dhe lutja jonë e fundit është: Falënderimi takon Allahut, Zotit të botërave!