Uji zemzem një mrekulli

Në vitin 1971,
një mjek egjiptian shkroi për "European Press" një letër se gjoja uji i
zemzemit nuk ishte i përshtatshëm për t'u pirë.






Menjëherë
mendova se kjo ishte vetem një formë e paragjykimeve kundër
muslimanëve, pasi kjo shpallje bazohej në supozimin se përderisa Qabja
ishte në një vend të ultë (nën nivelin e detit) dhe e lokalizuar në
qendër të qytetit të Mekës, uji i ndotur i qytetit grumbullohet, përmes
kanaleve mbedhëse, në një pusmbajtës të ujit.
Fatmbarësisht,
informacionet për këtë ranë në vesh të mbretit Fejsal, i cili u zemërua
shumë dhe vendosi të vërtetonte shpalljen provokative të mjekut
egjiptian.
Menjëherë urdhëroi Ministrinë e Bujqësisë dhe Resurseve
që të shqyrtojë dhe të dergojë mostër të ujit zemzem në laboratoret
europiane për të testuar
pijshmërinë e tij. Më pas ministria
urdhëroi "Xheddah Paëer" dhe "Desalination Plants" për t'u kujdesur
rreth kësaj çështje. Ndodhi kështu dhe une u inkuadrova si inxhinier
desalinimi (inxhinier i Kimisë për prodhimin e ujit të pijshëm nga uji
i detit). Isha zgjedhur që të kujdesem për këtë detyrë.

Në
këtë kohë më kujtohet se s'kisha asnjë ide se si ishin puset e ujit.
Shkova në Mekë dhe iu raportova autoriteteve të Qabes qëllimin e
vizitës sime. Ata caktuan
një njeri që do të më ofronte mua
çfarëdo ndihme që t'i kërkoja. Kur arritëm tek pusi, ishte e vështirë
për mua të besoja se një pellg i ujit, më shumë se një
gropë e
vogël, të sillte me miliona litra ujë për haxhinjtë çdo vit, që prej
kohës së Ibrahimit (alejhi selam) shumë, shumë shekuj më parë.

Fillova
hulumtimin tim dhe mora dimensionet e pusit. Kërkova nga shoqëruesi të
më tregonte thellësinë e pusit. Ai së pari mori hov dhe u hodh në ujë,
pastaj u drejtua në këmbë. Unë pashë se niveli i ujit vinte deri te
nënshpatullat e tij, pastaj ai filloi të lëvizte prej një këndi në
tjetrin nëpër pus (duke qëndruar tërë kohën i zhytur në ujë) për të
gjetur ndonjë grykë apo kanal naftësjellës. Më erdhi ndërmend një
tjetër ide. Uji mund të tërhiqet në mënyrë të shpejtë me ndihmën e një
pompe të
madhe, e cila ishte vendosur te pusi si rezvuar akumulimi
i ujit të zemzemit. Në këtë mënyrë, niveli i ujit do të binte dhe do të
na mundësonte të gjejmë se nga vinte uji. Për çudi, asgjë s'mund të
vërehej gjatë pompimit, por e dija se kjo ishte mënyra e vetme për t'u
gjendur tragu i ardhej së ujit në pus. Kështu që vendosa të
përsëris
procesin. Këtë radhë e porosita shoqëruesin që të qëndrojë në një vend
dhe të vështroj me kujdes ndonjë gjë të pazakontë që do të ndodhte më
pas. Pas pak, ai papritur i ngriti duart dhe bërtiti: elhamdulilah, e
gjeta. Rëra po kërcen posht këmbëve të mia dhe uji gurgullon nga
shtrati i pusit. Nërkohë që ne largonim ujin me pompë, ai endej rrotull
pusit, duke shënuar fenomenin e njëjtë në çdo vend të pusit.
Faktikisht, rrymimi i ujit përgjatë shtratit të pusit, ishte i njejtë
në çdo
vend, gjë që mban nivelin e ujit të pandryshueshëm. Pasi
përfundova observimin tim, mora mostrën e ujit për ta testuar në
laboratoret evropiane. Para se të nisesha nga Qabja, i pyeta
autoritetet e Mekës për puset e tjera. Më thanë se shumica e
puseve
ishin të ndotura. Kur mbërrita në zyrën time në Xhidah, i raportova
shefit tim për dëshmitë e mia. Ai më dëgjoi me shumë interesim, por
bëri një koment shumë
iracional duke thënë se pusi i zemzemit mund
të ketë lidhje të brendshme me Detin e Kuq... Si ishte e mundur kjo,
kur Meka ishte larg rreth 75 km larg detit dhe të gjitha puset që
gjenden në qytet ishin të ndotura?!!

Rezultatet e testimit të
mostrave të ujit të zemzemit në laboratoret evropiane dhe në
laboratoret tona ishin të njejta. Ndryshimi ndërmjet ujit të zemzemit
dhe ujrave të tjerë
ishte në përmbajtjen e kriprave të Mg dhe Ca.
Përmbajtja e këtyre kriprave ishte më e lartë në ujin e zemzemit.
Ndoshta kjo është arsyeja që uji i zemzemit i freskon haxhinjtë e
lodhur. Ajo që është më e rëndësishme është se uji përmban froride që
kanë efekt gjerminativ. Për më shumë, shënimet e laboratorëve dëshmuan
se uji zemzem ishte i përdorshëm për pije. Kështu, deklarimi i mjekut
egjiptian
doli i pavërtetë.

Sidoqoftë, ishte një bekim që
u ndërmor një studim i tillë për të treguar përbërjen kimike të ujit.
Në fakt, sa më shumë të hulumtosh, aq më shumë do të
befasoshesh
dhe do të bindesh në mrekullinë e këtij uji që Zoti e bëri dhuratë për
besimtarët që vijnë nga larg, në këtë shketëtirë për haxhillëk. Le të
numërojmë disa cilësi të ujit zemzem. Ky pus kurrë nuk është ndotur, në
të kundërtën, ai gjithmonë i ka plotësuar kërkesat për ujë, që kur ka
ekzistuar.

Haxhinjtë që vijnë çdo vit për haxh dhe umre e
njohin pijshmërinë e këtij uji dhe kurrë s'janë ankuar për të. Në fakt,
atyre gjithmonë u ka pëlqyer ky ujë dhe i ka freskuar ata.

Uji
ka shije të ndryshme në vende të ndryshme. Ky ujë kurrë s'ka qenë
trajtuar kimikisht, as kurrë s'ka qenë klorizuar, siç është rasti me
ujërat e
tjerë të qytetit. Këtu s'kishte asnjë shenjë të zhvillimit të bimëve, gjë që është e zakonshme në shumicën e puseve.

Shekuj
më parë, Haxherja kërkonte, pothuajse, pa shpresë ujë mes kodrave Safa
dhe Merua për t'i dhënë djalit të saj të vogël, Ismailit (alejhi
selam). Ndërkohë që
ajo vraponte prej një vendi në tjetrin për të
gjetur ujë, fëmija i saj i fërkonte këmbët në rërë. Pellgu i ujit doli
në sipërfaqe dhe me mirësinë e Allahut u
shndërrua në pus, i cili
do të quhej zemzem dhe që do të shërbente, jo vetëm për Haxheren dhe
fëmijën e saj, por për milona haxhinj nga mbarë bota.