Këta i do All-llahu i Lartësuar --1--

Falënderimi i takon All-llahut të botrave, e falënderoj për gjërësinë e
mëshirës së Tij dhe fisnikërinë e faljes së Tij, me falënderim
nënshtrues që tregon Madhërinë e Tij dhe falënderues i dhuntive të Tij.
Salatet dhe selamet qofshin mbi atë që është dërguar mëshirë për
njerëzimin dhe zotërinë e pejgamberëve, Pejgamberin tonë dhe shembullin
tonë. Udhëzuesin tonë, mësuesin e të gjitha të mirave dhe treguesin e
udhëzimit dhe devotshmërisë, Muhamed ibën Abdullahu, sal-lallahu alejhi
ve sel-lem.


Më Pas:
Ka prej muslimanëve disa
lloje të njerëzve që i don All-llahu, subhanehu ue teala, dhe e zbret
ndaj tyre pëlqimin e Tij. Lum për të dashurit e All-llahut dhe lum për
ata që kanë fat ta kenë këtë lumturi në takimin e tij.
Për
këtë vendosa ta shkruaj këtë temë e ndoshta lexuesit e pasojnë këtë dhe
bëhen prej atyre, të cilëve hynë nën mëshirën dhe pajtimin e Zotit të
tyre dhe u jep atyre dashurinë e Tij, xhele xhelaluhu, ngase ajo
dashuri dhe kënaqësi është qëllimi i çdo besimtari dhe dëshirë e çdo
adhuruesi.
Nëse e marrim dhe shfletojmë Librin e All-llahut,
subhanehu ue teala dhe i mendojmë ajetet e Tij dhe sunetin e të
Dërguarit të Tij [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] do të kuptojmë se
kush janë ata, që meritojnë dashurinë e All-llahut dhe që t'i duan edhe
Melaqet me të, dhe t’iu bënë pranimin atyre në tokë.
Siç
është Transmetuar Nga Ebu Hurejra (All-llahu qoftë i kënaqur me të) nga
i Dërguari [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] se ka thënë: "Nëse e do
All-llahu ndonjë rob e thërret Xhibrilin dhe i thotë se unë e dua
filanin e duaje edhe ti! Pastaj e do edhe Xhibrili dhe thërret banorët
e qiellit dhe u thotë se All-llahu e do filanin, andaj duane edhe ju!
Pastaj e dojnë atë edhe banorët e qiellit pastaj bëhët i favorizueshëm
në tokë." [Transmeton Imam Buhari]
Cilësitë e të dashurve
dhe të afërmve te All-llahut janë të shumta në librin e Tij (Kuranin)
dhe në Sunetin e të Dërguarit alejhi selam. Ne, po i përmendim vetëm
disa si shembuj e jo për të thënë se janë vetëm këto në vijim.
All-llahu subhanhu ue teala do nga robërit e tij:

1. Penduesit: (Ai që pendohet-bënë tewbe):
Thotë All-llahu subhanehu ue teala: "E
kush pendohet pas punës së keqe (vjedhjes) dhe përmirësohet, s’ka
dyshim All-llahu ia pranon pendimin, All-llahu është që falë shumë,
është mëshirues."
Thotë All-llahu subhanehu ue teala: "E
kur të vijnë ty ata që i besojnë ajetet tona, thuaju: "Selamun alejkum,
Zoti juaj ia ngjeshi vetes mëshirën. Kush bën prej jush ndonjë të keqe
pa dije, e mandej pas asaj (të keqe) pendohet dhe përmirësohet, s’ka
dyshim se All-llahu është që falë shumë dhe është Mëshirues."
Thotë All-llahu subhanehu ue teala: "Përveç
atij që është penduar dhe ka bërë vepër të mirë, të tillëve All-llahu
të këqijat ua shndërron në të mira. All-llahu është mëshirues, ndaj Ai
falë shumë." [Furkan, 70]
Nga Ebu Hurejra
(All-llahu qoftë i kënaqur me të) transmetohet se ka thënë: "Ka thënë i
Dërguari i All-llahut [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem]: "Kush
pendohet para se të lind dielli nga perendimi, All-llahu ia pranon
pendimin e tij." [Transmeton Muslimi]
E Argument për dashurin e All-llahut ndaj penduesve është edhe fjala e All-llahut subhanehu ue teala: "All-llahu i do ata që pendohen dhe ata që ruhen prej punëve të ndyta e të neveritshme" [El-Bekare, 222]
Për t'u pranuar pendimi tek All-llahut, dijetarët kanë cekur disa kushte, të cilat janë:
1. Të jet pendimi i sinqert ndaj All-llahut, subhanehu ue teala.
2. Të jetë Pishman për atë që ka kaluar në mëkate.
3. Të heqë dorë nga mëkati menjëher, ngase nuk pranohet pendimi duke vazhduar në mëkate.
4. Të vendos që mos të kthehet në të ardhmën përseri në atë mëkat.

5. Të jet pendimi para përfundimit të kohës. D.m.th para lindjes
diellit nga perendimi apo para prezantimit të daljes shpirtit.

6. Nëse është mëkati në lidhshmëri me robërit si : Marrja e pasurive pa
dëshiren e personave duhet t'u kthehet atyre gjërat e tyre. E nëse
është mëkati si: Përgojim apo bartje fjalëve duhet që t'u merret
hallall dhe të bëjë dua në fshehtësi për ata që i ka përgojuar dhe
përmendja e të mirave në ato vende ku i ka përmendur për të keq.

2. Pasuesit e Sunetit të Pejgmaberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]:

E këta janë ata të cilët i pasojnë gjurmët e Pejgamberit [sal-lallahu
alejhi ve sel-lem] në të gjitha çështjet e jetës. Si në ngënie, në
pirje, në veshje, në pamje, në adhurim, në marrdhëniet shoqërore dhe
ato familjare. Medituesit në historin e tij alejhi selam për të gjetur
kërkesën e tij në përballim të kësaj bote dhe çka gjindet në të prej
gëzimeve, brengave, lumturive dhe mërzirave.
Transmeton
Enesi (All-llahu qoftë i kënaqur me të) se erdhen tre persona tek
shtepiat e grave të Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] për t'i
pyetur ato për adhurimin e Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem].
Kur u njoftuan, u dukej atyre se ata bëjnë pak. Dhe thane: "Ku jemi ne
me Pejgamberin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] kur dihet që atij ia ka
falur All-llahut mëkatet e mëparshmë dhe ato mëvonshme?" Tha njëri prej
tyre: "Unë do të falëm tërë natën." Tha tjetri: "Unë do të agjëroj për
çdo ditë." Tha i fundit: "Unë do të distancohem nga gratë dhe nuk do të
martohem." Kur erdh Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] tha: "A
jeni ju ata, që keni thënë këtë dhe këtë? Pasha All-llahun, unë ia kam
frikën All-llahut më shumë se ju dhe ruhem më shumë se ju nga të
këqijat dhe unë herë agjëroj dhe herë jo (v.p: agjërim vullnetar jashta
ramazanit), falëm dhe pushoj dhe martohem me gra. E kush nuk e do
sunnetin tim, ai nuk është prej meje." [Transmeton Muslimi]

Argument për dashurinë e All-llahut, subhanehu ue teala, ndaj atij që e
pason të Dërguarin, alejhi selam është fjala e Tij, subhanehu ue teala:
"Thuaj: "Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që
All-llahu t’ju dojë, t’ju falë mëkatet tuaja, se All-llahu është që fal
shumë, mëshiron shumë." [Ali Imran, 31]

3. Të Drejtit:

Ata janë të cilët bëjnë drejtësi në të gjitha çështjet me veten dhe me
të tjerët dhe argument për dashurinë e All-llahut ndaj tyre është ajeti
Kur'anor: "All-llahu nuk ju ndalon të bëni mirë dhe të mbani
drejtësi me ata që nuk ju luftuan për shkak të fesë, e as nuk ju dëbuan
prej shtëpive tuaja; All-llahu i do ata që mbajnë drejtësinë." [Mumtehine, 8]

4. Ata që bëjnë mirë:

Të cilët shpenzojn për veten e tyre dhe për të tjerët duke shrpesuar
vlerat e All-llahut subhanehu ue teala dhe shpërblimet e tija dhe nuk e
permendin atë që e japin me të mirë e as me të keq.
Argument për dashurinë e All-llahut ndaj tyre është fjala e All-llahut subhanehu ue teala: "Dhe jepni për në rrugë të All-llahut e mos e hidhni veten në rrezik dhe bëni mirë, se me të vërtetë All-llahu i do bamirësit." [El-Bekare, 195]

5. Ata që dëshirojn takimin e All-llahut subhanehu ue teala:

Kush e dëshiron takimin e All-llahut e do edhe All-llahu takimin e tij,
nuk dëshiron vdekjen e tij, por njeriu besimtar kur t'i ofrohet
përfundimi (exheli) i tij dhe fillon të jap shpirtin në këtë moment
përgëzohet për pajtimin e All-llahut dhe e do takimin e All-llahut
subhanehu ue teala dhe e do All-llahu takimin e tij. Ndërsa njeriu
jobesimtarë (qafir) kur t'i vie përfundimi dhe fillon dalja e shpirtit
lajmërohet për urrejtjen e All-llahut ndaj tij dhe e urren takimin e
All-llahut dhe All-llahu e urren takimin e tij.
Argumenti i
kësaj është hadithi i Transmetuar nga Ubade ibn Samit (All-llahu qoftë
i kënaqur me të) nga i Dërguari [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] se ka
thënë: "Kush e dëshiron takimin e All-llahut, All-llahu e dëshiron
takimin e tij, dhe kush e urren takimin e All-llahut dhe All-llahu e
urren takimin e tij. Aishja [radijallahu anha] tha apo disa prej grave
tij, me të vërtet se ne se duam vdekjen. Ka thënë: "Nuk është ajo, por
besimtarit nëse i afrohet vdekja përgëzohet me pajtimin e All-llahut
dhe fisnikërinë e Tij e nuk ka asgjë më të dashur para Tij dhe e
dëshiron takimin e All-llahut dhe e dëshiron All-llahu takimin e tij,
dhe se jobesimtari (qafiri) nëse i ofrohet vdekja lajmërohet me dënimin
e All-llahut dhe nuk ka gjë më të urrejur para tij se sa ajo që urren
takimin e atij denimi dhe e urren All-llahu takimin e tij." [Transmeton
Buhari]

6. Ata që ofrohen te All-llahu me adhurime nafile dhe ata që përmendin All-llahun shumë:

Me të vërtet se gjëja më e mirë që kalon nga koha është ajo kohë që
janë të angazhuar zemra dhe gjymtyrët dhe gjithë trupi në përmendjen e
All-llahut, subhanehu ue teala, në çdo moment dhe në çdo gjendje. Ngase
ata që përkujtojnë All-llahun, All-llahu i përmend dhe i përkujton ata.
Thotë All-llahu subhanehu ue teala: "Pra ju më kujtoni Mua (me adhurime), Unë ju kujtoj juve (me shprëblim). Më falënderoni e mos Më mohoni!" [El-Bekare, 152]

Transmeton Ebu Hurejra (All-llahu qoftë i kënaqur me të) se ka thënë:
"Ka thënë i Dërguari i Allahut [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: "Thotë
All-llahu subhanehu ue teala: "Unë jam aty ku më kujton robi mua, dhe
unë jam me të kur më përmend, e nëse më përmend në veten e tij, e
përmendi në vetën time. Nëse më përmend në ndonjë grup e përmendi në
grup më të mirë se ai. E nëse ofrohet te unë një pëllëmbë, ofrohem te
ai një krah. Nëse ofrohet te unë një krah, ofrohem te ai një pash. E
nëse më vjen duke ecur unë i vij duke shpejtuar-vrapuar." [Transmeton
Buhari]
Pra, afrimi te All-llahu subhanehu ue teala bëhet me
nafile prej adhurimeve si Namazi, Agjërimi, Dhënia e lëmoshës,
përmendja e All-llahut subhanehu ue teala me falënderim dhe madhërim
dhe kërkim të faljes.

7. Kërkimi i diturisë islame:

Me të vërtet se All-llahu subhanehu ue teala nëse pajtohet me robin e
tij dhe e do atë ia lehtëson atij rrugën e kërkimit të diturisë.

Siç është Transmetuar nga Muawije (All-llahu qoftë i kënaqur me të) se
ka thënë: "E kam dëgjuar të Dërguarin alejhi selam duke thënë: "O Zot,
s’ka ndalim në atë që e ke dhënë, dhe s’ka dhënës në atë që e ndalon,
dhe nuk bënë dobi as një pasuri vetem prej All-llahut është dobia e
cila sjell dobi. Kujt ia donë All-llahu të mirën ia mëson njohuritë e
fesë." [Transmeton Imam Ahmedi Në Musnedin e tij]
E nëse
All-llahu subhanehu ue teala ia lehtëson kërkuesit të diturisë rrugën
për dituri ia lehtëson atij edhe rrugën për në Xhennet.
Siç
është transmetuar nga Ebu Hurejra (All-llahu qoftë i kënaqur me të) ku
thotë: Ka thënë i dërguari [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: "Kush ia
heq besimtarit një vështirësi prej vështirësive të kësaj bote,
All-llahu ia heq atij një vështirësi prej vështirësive të Ditës se
Gjykimit. E kush ia lehtëson ndonjërit ndonjë rëndësi, All-llahu ia
lehtëson atij në dynja dhe ahiret. Dhe kush e mbulon muslimanin (nuk ia
tregon të këqijat) e mbulon atë All-llahu në dynja dhe ahiret. Dhe
All-llahu është në ndihmë të robit derisa është robi në ndihmë të
vëllait të tij. E kush e merr një rrugë që kërkon në të dituri ia
lehtëson All-llahu atij me të rrugën për në Xhennet. Një popull që
mblidhet në një shtëpi prej shtëpive të All-llahut, lexojnë Librin e
All-llahut dhe e mësojnë atë në mes veti, atyre u zbret një kënaqësi,
dhe i kaplon mëshira dhe i mbulojnë melaqet dhe i përmend All-llahu tek
ata që janë te Ai." [Transmeton Imam Muslimi]
Pra, prej
dashurisë së All-llahut ndaj robit të tij, është të pranuarit e tij për
të qen prej kërkuesve të diturisë (Talebe) dhe shumimi i veprave të
mira.