Pasha fikun dhe ullirin!

„Pasha fikun dhe ullirin“, fillon sureja e Kur’anit Kerim „Tin“ ku All-llahu i Lartësuar betohet në këto të mira dhe begati që i dhuroi njerëzimit.

All-llahu [subhanehu ve teala] i përmend dhe betohet në to në Kur’anin
Kerim dhe dihet se Ai i Lartësuari betohet vetëm në diçka të
rëndësishme.


Njëherë Ebu Derda [radijallahu anhu] ia
kishte ofruar të Dërguarit të All-llahut [sal-lallahu alejhi ve
sel-lem] një pjatë me fiq të freskët, kurse Ai [sal-lallahu alejhi ve
sel-lem] ishte kthyer kah të tjerët duke i ftuar që të hanë së bashku
me të. Me këtë rast u kishte thënë:“Sikur të përmendja ndonjë pemë që
bie nga Xhenneti, do të thoja se është kjo pemë, sepse pemët e
Xhennetit nuk kanë berthamë“. Dhe kishte shtuar edhe këtë: "Hani nga
kjo pemë se kjo i pengon hemorroidet, shëron njerëzit leshtor dhe
ndihmon në rastet me artrit ( lat. Arthrolithiasis)“.

Ka disa lloje të fiqve, kurse lloji më i mirë është fiku i bardhë, i
cili duhet të piqet dhe të qërohet para se të hahet. Fiku (arab. Tin;
lat. Ficus carica) është një fryt i këndshëm në vete përmban ngrohtësi
dhe është shumë ushqyes. Pema e fikut është nga familja e trumzës.
Gadishulli Arabik, veçanërisht pjesa jugore e tij, është i pasur me
fiq, për shkak të tokës pjellore. Përdoret i freskët, i tharë dhe i
përpunuar në produkte të ndryshme. Përmban shumë karbohidrate, mbi 73%,
albumina 2% dhe 3,1% yndyrna. Fiqtë e njomë kanë mjaft vitaminë C,
provitaminë A, vitamin B1, hekur, kalcium, phosphor, klor, magnezium,
bakër. Në 100 gr. fiq gjinden 270 kalori.

Ngrënia e fiqve shëron zërin e ngjizur, u bën mirë mushkërive dhe
fytit, ripërtërin mëlçinë dhe shpretkën, pastron këlbazën si sekrecion
të trupit në lukth. Fiqtë janë të mirë për nerva, e hapin traktin
tretës dhe më së miri është kur hahen me arra dhe bajame. Lehtë kalon
nëpër zorrë prandaj përdoret si laksativ, diuretik, hap bllokimet dhe
shuan etjen që shkaktohet nga mukusi (jarga) i njelmët. Gjithashtu
shëron problemet me kollë kronike.

Ngrënia e fiqve të freskët e pengon zhvillimin e urinës toksine,
ndihmon në nxjerrjen jashtë të shtresimeve (sedimenteve) të urinës dhe
zbërthen sedimentet me rërë që mund të bëhen gur të veshkëve.
Megjithatë ngrënia e tepërt e fiqve nxit krijimin e morrave.

Nga ana tjetër është i pasur me sheqerna, që prodhojnë energji të madhe
në trup. Për atë shkak këshillohet të mos përdoret prej atyre që vuajnë
nga sëmundja e sheqerit. Rekomandohet të përdoret nga personat e
dobësuar, anemikët dhe nga ata që ndiejnë shumë ftohtë ngase i jep
organizmit forcë dhe nxehtësi. Fiku parandalon rënien e flokëve,
mënjanon erën e rëndë të gojës. Qumështi i fikut ka gjetur përdorime
praktike për heqjen e kallove. Gjethet e njoma të fikut kanë veti
terapeutike shumë të mira kundër sëmundjes së astmës. Merren 1-2 gjethe
të freskëta dhe zihen në 200 ml. ujë, gjersa të mbetet gjysma e sasisë
së ujit. Lëngu i fituar pihet në mbrëmje para gjumit ose në mëngjes në
lukth të zbrazët.
Lus All-llahun [subhanehu ve teala] të pranojë këtë vepër që është thjesht vetëm për hir të Tij dhe për asgjë tjetër.

Falemnderimi i takon All-llahut, Zotit të gjitha botërave, bekimet dhe
përshëndjet tona qofshin mbi zotëriun e të gjithë të dërguarve,
Muhammedin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] mbi të gjithë të dërguarit
dhe mbi të gjithë besimtarët.
(Inshall-llah vazhdon me përshkrimin e ullirit)
Përgatiti:
Suzana Hasani
18 Maj 2007