Cilësitë e Grupit të Shpëtuar --1--

(Ehli sunetit dhe xhematit)

Falënderimi i qoftë Allahut [subhanehu ve teala], të Diturit e të
fshehtave, Falësit të mëkatëve, Atij i cili largon brëngat hallet dhe
udhëzon zemrat.
Dëshmoj se nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë
përpos Allahut, dhe dëshmoj se Muhamedi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]
është rob dhe i dërguar i Tij.


Allahu, e lartë qoftë madhëria e Tij dhe të
shenjtë qofshin emrat e Tij, e dërgoi Muhamedin [sal-lallahu alejhi ve
sel-lem] pas një intervali kohor prej pejgamberëve para tij. Ia zbriti
Librin (Kur’anin) dhe ia dhuroi urtësinë që thirri me të në Allahun
[subhanehu ve teala]. Mësuan njerëzit nga Kur’ani e Sunneti andaj nuk
ia mori Allahu [subhanehu ve teala] shpirtin të dërguarit të Tij
përderisa e plotësoi dhe interpretoi shpalljen umetit të tij dhe i
udhëzoi në menhexhin e drejtë e të saktë. “Dhe se kjo është
rruga (feja) Ime e drejtë (që e caktova për ju), pra përmbajuni kësaj,
e mos ndiqni rrugë tjera e t’ju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë
porositë e Tij për ju, ashtu që të ruheni”. [El- En’amë, 153]

Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Iu kam lënë në
rrugën e drejtë e të bardhë, nata e saj është si dita e saj nuk lajthit
nga ajo përveç i shkatërruari (i humburi) .”
Allahu [subhanehu ve teala] sqaroi bazat e Imanit dhe specifikat e besimtarëve. Thotë: “Nuk
është tërë e mira (e kufizuar) të ktheni fytyrat tuaja kah lindja ose
perëndimi, por mirësi e vërtetë është ajo e atij që i beson Allahut,
Ditës së Gjykimit engjëjve, librit, pejgamberëve dhe pasurinë që e do
ua jep të afërmëve, bonjakëve, të varfërëve, udhëtarëve, lypësve dhe
për lirimin e robërve, dhe ai që fal namazin, e jep zeqatin dhe ata që
kur premtojnë e zbatojnë, dhe të durueshmit në skamje, në sëmundje dhe
në flakën e luftës. Të tillët janë ata të sinqertit dhe të tillët janë
ata të devotshmit.” [el-Bekare, 177]
Poashtu,
Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] sqaroi themelet dhe bazat e
fesë në hadithin e Xhibrilit kur e pyeti për Islamin, Imanin dhe
Ihsanin. Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] la sunete, vendosi
ligje e dispozita dhe njëkohësisht sqaroi hallallin dhe haramin. Sqaroi
poashtu çështjet e akides në mënyrën më të përsosur e të qartë dhe e
realizoi ibadetin për Allahun e tij. Mjafton për të Dërguarin tonë
nderë dhe rrepspekt lavdërimi i Allahut [subhanehu ve te’ala] ndaj tij:
“Vërtetë ti je në një shkallë të lartë të moralit.” [el- Kalem, 4]

Sahabët (radijallahu anhum) të edukuarit e Pejgamberit [sal-lallahu
alejhi ve sel-lem], bartësit e sheriatit, muxhahidët në rrugën e
Allahut, i zgjodhi Allahu për shoqërimin e Pejgamberit të Tij
[sal-lallahu alejhi ve sel-lem]. Allahu [subhanehu ve teala] sahabët i
përshkrujti me Iman të plotë e nxiti në punë të mira me veprimin e
tyre.
Thotë Allahu [subhanehu ve teala] thotë: “Po
ata që besuan, migruan dhe luftuan për rrugën e Allahut, dhe ata që
strehuan dhe ndihmuan, janë besimtarë të vërtetë. Atyre u takon falje
(e mëkatëve) dhe furnizim në mënyrë të ndershme.” [El Enfalë, 74]
Thotë Allahu [subhanehu ve teala]: ”Allahu
është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve (migruesëve) dhe
prej ensarëve (vendasëve –ndihmëterëve) dhe prej atyre që i pasuan ata
me punë të mira, e edhe ata janë të kënaqur ndaj Tij. Atyre u ka
përgatitur xhennete, në të cilët rrjedhin lumenj, ku do të jenë përjetë
të pa sosur. E ky është fitim i madh.” [et-Tevbe, 100]

Gjithashtu i lavdëroi Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] në
fjalën e tij: “Shekulli më i dobishëm është shekulli im, pastaj ata pas
tyre, pastaj ata pas tyre.” [Mutefekun alejhi]
Të parët tanë
(Selafusalih) realizuan veprimtarinë e tyre jetësore për Islamin,
vepruan me të në jetën e tyre shoqërore dhe individuale e poashtu e
realizuan plotësisht dhe me dinjitet. Të tillët janë shembull me veprat
e tyre dhe mësimet islame për ata të cilët vijnë pas tyre. Historia e
veprimteria e tyre ishte dritë për togët e gjeneratat e ardheshme në
dituri dhe punë. Andaj kush trason rrugën e tyre do të udhëzohet dhe do
të triumfon me xhenetet e begatshme, e kush i kundërshton ata do të
humbë dhe to të jetë prej të lajthiturve.
Pasiqë ishin të
parët tanë (radijallahu anhum) njerëzit më të përsosur në dije, vepër
dhe pasim të Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] nxiti
Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] në pasimin e asaj që ishte
Ai në të dhe sahabët e tij, e poashtu urdhëroi me kapjen në atë që
ishin nga udhëzimi e urtësia. Njoftoi dhe bëri me dije se grupi i
shpëtuar në përqarjen e umetit është ai i cili pason Pejgamberin
[sal-lallahu alejhi ve sel-lem] dhe shokët e tij radijallahu anhum.

Thotë Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: “Janë ndarë jehudët
në shtatëdhjet e një grup, janë ndarë të krishterët në shtatëdhjet e dy
grupe, dhe do të ndahet umeti im në shtatëdhjet e tri grupe, të gjitha
do të jenë në zjarr përveç një, i është thënë: Kush janë ata o i
Dërguar i Allahut? Tha: Ata të cilët janë në atë të cilën jam unë tash
dhe shokët e mi.” (D. m. th. Janë të kapur për Kur’nin dhe sunetin).

Pra, ndodhi kjo që njoftoi Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]
nga përçarja e ndarja, mirëpo ne jemi të ngarkuar e urdhëruar me kapjen
për Kuran dhe Sunet dhe distancimin nga përçarja e ndarja. Jemi të
urdhëruar e porositur të jemi prej grupit të shpëtuar, i cili e dinte
hakun dhe vepronte me të.
Thotë Allahu [subhanehu ve teala]: “O ju që besuat! ta keni në kujdes Allahun dhe të jeni me ata të drejtit.” [Et-Tevbe, 119]

Ç’do grup nga grupet islame supozon dhe pretendon se është në të
vërtetën dhe grupi tjetër në të kotën, mirëpo pretendimet e supozimet
nuk kanë peshë tek Allahu [subhanehu ve teala] nëse nuk kanë me vete
argumente nga dituria e dobishme dhe puna e mirë. Allahu [subhanehu ve
teala] në librin e Tij i sqaroi cilësitë e këtij grupi, shpalosi dhe
qartësoi çështjen e tij.
Allahu [subhanehu ve teala] thotë “Atij të cilit Allahu nuk i jep dritë, ai nuk ka për të pasur dritë” [en- Nurë, 40]