Somalia dhe gjëndja e muslimanëve atje

Sado që të flasë njëriu e sado që shkruaj prapseprap gjuha nuk ka fuqi
t'i shpreh fjalët e as lapsi të shënojë sqarimet. Tragjeditë e shumta
dhe dhimjet e thella e bëjnë njeriun të pafuqishëm ta shprehë atë që e
vret në gjoksin e tij, t'i shpaloj ndenjat dhe emocionet e tija.



Në emër të Allahu dhe Atë e falënderoj.
Salavatët dhe selamet ia dërgoj të Dërguarit të Allahut, Muhamedit
[sal-lallahu alejhi ve sel-lem], familjes dhe shokëve të tij. Dëshmoj
se nuk zot që meriton të adhurohet përveç All-llahut [subhanehu ve
teala] dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.
Në vijim:

Tmerri dhe vuajtjet nuk ndalën vetëm tek dhuna që ushtrohet mbi këtë
popull. Por, më tëpër të bën të vuash kurthat e tradhëtarëve dhe
frikacakëve. Tragjëdia e Somalisë nuk ka lindur sot, ajo është dukur
shumë herët më parë. Synimi i së cilës është asimilimi total i vëndeve
islame, si Afganistanit, Irakut, Kishmirit, Çeçenisë, Palestinës,
Libisë dhe vendeve të tjera.
Dhunën që po ushtron agresori
kryqtar, dredhak dhe i ndytë në Somali sot, është përseritje e asaj që
iu është bërë muhaxhirëve të parë, bijve më të zgjedhur të islamit. E
përseri sot shfaqet kjo kryqëzatë e ndytë për ta mposhtur islamin dhe
luftuar besimtarët.
Edhe më herët është dukur kjo kryqëzatë
nga ana e ushtarëve Italian, Britaniez, Francez që bashkupunuan me të
krishterët etopian, të cilët ushtruan dhunën në mënyrat dhe format më
brutale. Vranë banorë, ndanë vendet në pjesë që t'i dobësojnë ata e të
dominojë krishtërimi, të ngritet flamuri kryqtar e t'i shëndrrojnë
muslimanët në adhurues të kryqit. Derisa emperatori etiopian Hila
Silasi në fund të shekullit të 19-të supozoi se tokat që janë të
banuara nga somalezët janë pronë e Etiopisë.
Nuk u ndalën
asnjëherë sulmet etiopjane duke i luftuar muslimanët edhe pasi që morën
pamvarsinë. Pas katër vitëve pamvarsi etiopia ngrehu luftë përseri
kundër Somalisë duke pasur mbeshtetje edhe nga Amerika. Përendimi
refuzoi që t'i ofrojnë ndihma popullit somalez e aq më pak që të marrin
qëndrim kundër Etiopisë. Por, edhe muslimanët të shtangur, hiç nuk u
preokupuan. Madje, disa vende si Libia dhe Jemeni zgjatën dorën për t'i
mbeshtetur etiopjanët kundër vëllezërve të tyre muslimanë-somalez.

Nuk u ndalën asnjëherë duke e luftuar këtë popull musliman. Në vitin
1960 Somalia u pamvarësua nga okupatori italian dhe britanez,
mëgjithatë në këtë vend gjykohej me ligjë të demokracisë, duke pasuar
çthurjet e okupatorit.
Deri në vitin 1967 Somalia ishte nën
udhëheqjen e Adem Abdullah Othmanit derisa u bënë zgjedhjet pushtetare
ku dhe udhëheqja kaloi tek Abdurreshid Ali Shermarikij derisa u vra në
vitin 1969. Pastaj pushtetin e mori Sejad Beri deri në vitin 1991, ku
gjukoi me kushtetutë ushtarake.

Ky tiran solli urinë, varfërinë, mjerimin dhe vuajtjet e këtij populli.
I hekurosi ata me zjarrë dhe hekur. Xhelatët e tij nuk u luhatën as për
një moment që të përdorin format më të mundimshem të shtypjes dhe
shkatërrimit. Punuan dhe bënë plane për ta ndërruar çdo sistem të jetës
në Somali. Çështja nuk mori fund vetëm me luftimin e Islamit, e as me
talljen dhe nënçmimin me Pejgamberin e Islamit. Por, sulmuan vlerat,
etiken dhe moralin njerëzor saqë alkooli u bë artikulli më i importuar
dhe i përhapur.
U mbyllën të gjitha qëndrat edukative për
mësimin e gjuhës arabe. U zëvëndesua gjuha arabe me shkronjat latine
dhe ajo u bë gjuhë zyrtare në vënd të gjuhës arabe, duke shkelur dhe
cenuar parimet islame dhe ringjalljën dhe aplikimin e skicave të
okupatorit.
Që nga ajo kohë somalezët jetuan nën dhunën e
udhëheqësve të luftës deri në këtë vit, ku u miratua ligji islam për ta
aplikuar sheriatin e Allahut [subhanehu ve teala] dhe punoi e veproi
për paqën dhe sigurin e vendit dhe banorëve.
Ky ishte një përshkrim i shkurtër i gjëndjes së Somalisë që nga pamvarsia e saj e deri më sot.

Mirëpo, armiqt e Islamit asnjëherë nuk u ndalën për ta mposhtur këtë
din. Sa herë që shohin shkelqimet e disa rrezeve për formimin e shtetit
islam hidhën me këmbë e duar për ta shuar e ta fikur në rrënjë këtë
shkëndi. Lëshohen tek ajo rreze siç lëshohën egërsirat në gjahun e
tyre. Kjo është e njohur se nuk është vetëm Somalia që e shijon këtë
armiqësi. Këtë e shijuan të gjitha vendet e besimtarëve që nga shfaqja
e pejgamberllekut të Muhamed Mustafasë [sal-lallahu alejhi ve sel-lem].

Sigurisht se All-llahu çdo herë ka caktuar për këtë din përsona dhe
burra që ta ngrisin fitorën e Islamit. Patjetër, e vërteta duhet të
triumfojë sado që të rritet padrejtësia dhe shtohën zullumqarët.
Historia dëshmon për betejat triumfuse islame dhe muslimanët që dolën
përballë pritave dhe kurthave të armiqëve. Por, a mjafton që të
mburremi, edhe pse kemi të drejtë, me historinë e kaluar e të jemi
indeferent dhe gjakftoftë përballë asaj që po ndodhë në ummet këto
vitet e fundit?
Kur do të përfitojë ky ummet nga historia e
tij e kaluar apo i duhet të pajtohet me mjerimin dhe nënçmimin duke u
krenaruar me disa tregime të shkuara? Apo gjëndja jonë është si
shëmbulli i fjalës së një poeti:
Nësë lavdërohesh me nderin e baballarëve të tu
Të thojmë: Ashtu është, por bij të këqij kanë trashëgu
E vetmja krenari është qëndrimi stoik për largimin e zullumit nga besimtarët.

Ajo që po ndodh sot në Somali është seri e luftës ndërmjet qafirave dhe
muslimanëve. Pasiqë All-llau ia dha këtij vendi një burrë që t'i
udhëheqë ata me Librin e All-llahut [subhanehu ve teala] dhe Sunnetin e
Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], u çuan dhe i gjuajtën
shtizat të gjithë në një shënjestër, për ta mposhtur dhe rrëzuar. Kurse
bota islame vetëm vështron dhe nuk kthen vëmendjen sikur kjo çështje
nuk e preokupon! S'ka dyshim se përgjegjësia për ta shpetuar Somalinë
është përgjegjësi islame. Nuk është vetëm për disa e jo për të tjerët.
Somalia është pjesë nga ummeti islam, që Pejgamberi [sal-lallahu alejhi
ve sel-lem] e përgjasoi si një trup.
Ka thënë Pejgamberi
[sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: "Shëmbulli i muslimanëve në dashurinë
reciproke dhe mëshirën mes tyre është si shëmbulli i një organi trupor;
nëse një pjesë vuan i gjithë trupi e ndien shqetësimin dhe dhimjen."

Tash sa vite populli somalez shijon varfërinë, urinë dhe vrasjet dhe
këtë gjë muslimanët e dinë shumë mirë, shikojnë dhe dëgjojnë përçdo
ditë për ketë dhe pas kësaj armiku i tyre fuqizohet dhe shtohet kurse
somalezët dobësohen dhe poshtërohen.
Pse vallë, bota islame
qëndron duarkryq, sikur të paralizuar. Ata na çuan thirrje dhe lartë
lëshuan zë: "Na ndimoni o vëllezër islam!"
Ta dijmë, All-llahu na ka bërë obligim që t'u dalim në ndihmë.
Thotë All-llahu i Madhëruar:
وَإِنِ اسْتَنصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْر

"E nëse ata kërkojnë ndihmë prej jush për çështjen e fesë, atëherë jeni të obliguar t'u ndihmoni..." [El-Enfalë, 72]

Atëherë kur banorët somalez po vdesin urie, shtetët islame ndertojnë
pista skijimi, që njëra kushton qindra mijëra dollar, shpënzojnë për
defrime dhe komoditete. Ato që hudhën nga mbeturin e ushqimit që mbesin
nga festat apo manifestimet e tyre mjafton për ta shuar urinë e
banorëve somalez. Ne e dijmë shumë mirë se shteti musliman fqinj është
nga shtetët më të pasura në botë. Pse atëherë ata të vuajnë nga uria?!

Më e çuditshmja e çudirave është se në këtë ummet ka disa të
ashtuquajtur, thirrësa të fese dhe dijetarë të muslimanëve, të cilët ia
ngulitën thikën në asht dhe në damarët më të hollë këtij ummeti duke
qëne të mbuluar në gjumin më të thellë. E nëse dikush nga ata zgjohet
dhe flet, është për tu thanë: ah sikur të heshtte e mos të flitte.

Në vend që t'i ndihmojnë muslimanët e pafuqishëm, ata i sulmojnë me
shigjetë të helmuar, që më këtë vetëm armiqt e fesë i ndihmojnë.
Herë duke u thënë "levizje e vërbuar", herë "havarixh", herë "rrebela" e pastaj dhe "terrorista".
Nëse këta emra ua drejtuat muslimanëve, atëherë ç'mbeti për armiqt tuaj, armiqt e Islamit?!

Për t'i ndihmuar vëllezërve ka mundësi secili, dijetarët nga këndi i
tyre, kryetarët nga pozita e tyre, thirrësat nga mimberët e tyre dhe
xhëmatët nga mundësitë e tyre. Secili të kontribojë aq sa ka mundësi.
All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:

وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيز

"E Allahu patjetër do ta ndihmojë atë që ndihmon rrugën e Tij, se Allahu është shumë i fuqishëm dhe gjithnjë triumfues." [El-Haxh, 40]
Gjithashtu thotë:
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ

"Ne e kemi shënuar në Zebur pas shënimit (në Levhi Mahfudh) se me të vërtetë tokën do ta trashëgojnë robtë e Mij të mirë." [El-Enbija, 105]

Shkroi:
Ahmed Bevadi
Përktheu:
Ankebut.com
26 Janar 2007