El-Vekilu ( Garantuesi )

El-Vekilu (Garantuesi)
Emri që do të trajtojmë këtë temë, është një nga emrat e bukur të
Zotit, emër që të fal qetësinë shpirtërore dhe sigurinë. Këtë e fitojnë
ata që e përjetojnë këtë emër në jetën e tyre dhe adhurojnë Zotin e
Madhëruar me këtë emër. Ky emër është për ata që të ardhmen e shohin me
frikë dhe pesimizëm. Emri i kësaj teme është i përshtatshëm për të
gjithë ata që janë të stresuar dhe depresionuar rreth të ardhmes. Emri
i kësaj teme, është Elvekil.


Pikat në të cilat do të përqendrehemi në trajtimin e kësaj teme, janë pesë:


Hyrje.

Kuptimi i emrit Elvekil.

Si ta kuptoj nëse i mbështetem Garantuesit në çdo gjë?

Modele tepër tërheqës, mbi mënyrën se si Elvekil i ndihmon dhe përkrah ata që i mbështetin Atij.

Kuptime të ndryshme të emrit Elvekil.

Ata që kanë nevojë për këtë emër, janë të gjithë ata që e shohin të
ardhmen e tyre me frikë. Për këtë emër kanë nevojë prindërit të cilët
janë të shqetësuar për të ardhmen e fëmijëve të tyre. Për këtë emër
kanë nevojë ata prindër që janë të shqetësuar se mos fëmijët e tyre
bien pre e drogës dhe e shoqërisë së keqe. Kanë nevojë ata prindër të
cilët janë të shqetësuar se mos vajza e tyre bie pre e ndonjë djali që
e mashtron. Kanë nevojë ata prindër që janë të shqetësuar për
mbarëvajtjen e fëmijëve në shkollë.


Që ta njohin këtë emër, kanë nevojë ata të rinj që janë në universitet
dhe mundësinë për t’u punësuar e shohin të vogël pas diplomimit. Ata që
janë në fazën e zbatimit të një projekti dhe janë të shqetësuar nëse do
të ketë sukses apo jo, kanë nevojë për të njohur emrin Elvekil. Vetë
umeti musliman që vuan nga hallet e shumta, ka nevojë ta njohë emrin e
Zotit, Elvekil. Ky emër është për këdo që kërkon të kontribojë për
Islamin dhe nuk dinë nga t’ia fillojnë.


Njeriu është i dobët dhe gjithmonë është i shqetësuar për të ardhmen.
Ai shikon aktualitetin dhe problemet e shumta që kërkojnë zgjidhje, dhe
stresi i shtohet më shumë.


Elvekil është emër që të jep siguri dhe besim mbi një çështje që kërkon
ta arrish. Fillimisht ti vë gjithçka në funksion të çështjes që kërkon
të arrish, shfrytëzon gjitha mundësitë dhe punon pa pushim. Kurse
rezultatin ia lë në dorë Garantuesit që ka në dorë gjithçka. Vallë a e
bëjmë diçka të tillë në jetën tonë? Ata prindër që janë të shqetusuar
për vajzat e tyre që kanë mbushur moshën për martesë dhe nuk u ka
trokitur kush në derë, ata të rinj që janë të shqetësuar mbi të ardhmen
e tyre, ata njerëz që kanë halle... a i mbështeteni Zotit të Madhëruar
për problemet tuaja? Kur të ndodh ndonjë problem dhe hall që të
trondit, a shkon të trokasësh në portën e Elvekilit? Cilat janë lidhjet
e tua me Garantuesin e çdo gjëje? A i mbështetesh Garantuesit për çdo
problem me të cilin përballohesh? A e ke jetën të lidhur me këtë emër,
Elvekil?


Zakonisht kur nënshkruajmë një marrëveshje, e nënshkruajmë atë në
praninë e një noteri, ose një pale të tretë, e cila luan rolin e
garantuesit që kjo marrëveshje do të respektohet. Kjo palë e tretë,
zgjidhet nga të dy palët kontraktuese, pasi të dy kanë besim tek ai. Në
fund, të dy palët dhe garantuesi i marrëveshjes firmosin marrëveshjen e
lidhur. Pasi të nënshkruhet kontrata, të gjithë palët fillojnë punën
për zbatimin e saj. Asnjë nuk qëndron në shtëpi dhe të presë
garantuesin ta përmbushë. Që të pranosh garancinë e dikujt, duhet që ai
të plotësojë tre kushte; Të kesh besim tek ai, të ketë ekperiencën e
duhur dhe të tregojë interes ndaj çështjes tënde.


Po Zotin tënd, a e pranon si Garantues për zgjidhjen e halleve të tua o
vëlla? Ai të ofron mbështetjen dhe ndihmën e Tij, përse të mos e
pranosh? Ai e ka quajtur veten e Tij Elvekil (Garantues). Vetë Zoti në
Kuran të propozon:”Pranoje Atë si Garantues” (Muzemmil 9)


Sa herë që Kurani flet mbi rëndësinë e mbështetjes së njeriut në Zotin,
e shoqëron këtë me fuqinë dhe pushtetin e pafund të Zotit. Kjo me
qëllim që të ta shtojë besimin në Garantuesin suprem. Në shumë ajete të
Kuranit, Zoti na siguron që askush nuk mund të humbasë duke e pranuar
Atë si Garantuesin e vetëm.


“Zotit i takon e fshehta e qiejve dhe e tokës, tek Ai kthehet e gjithë
çështja. Prandaj adhuroje dhe mbështetju Atij” (Hud 123)Ti duhet t’i
mbështetesh Zotit, pasi Ai ka në dorë gjithçka që ekziston në qiej dhe
tokë.


“Zot i lindjes dhe perëndimit, nuk ka zot tjetër veçTij, prandaj pranoje Atë si Garantues” (Muzemmil 9)


Mos vallë nevojat e tua gjenden jashtë lindjes dhe perëndimit, që të
kërkosh një garantues më të besueshëm? Vetë Zoti i madhëruaar të ofron
garancinë dhe ndihmën e Tij. Kështu nuk ka arsye përse të stresohesh
dhe të shqetësohesh për të ardhmen. Jeta e përplas njeriun me probleme
dhe telashe nga më të ndryshmet, prandaj shko dhe kërko ndihmën e
Elvekilit për t’i zgjidhur ato, mbështetju Atij dhe përpiqu me sa
mundësi ke për një rezultat të kënaqshëm.


Përse të shkosh tek dikush tjetër, në një kohë që vetë Zoti të ofron
mbështetjen e Tij? Përse pranon garancinë dhe mbështetjen e të tjerëve
dhe refuzon atë të Garantuesit suprem?


Njerëzit me të marrë vesh mbi aftësitë e rralla të një doktori, vihen
në radhë pa mbarim tek dera e tij. Kjo pasi kanë besim, siguri dhe
garanci në përvojën dhe aftësitë e tij. Ne nuk besojmë t’ia dorëzojmë
shëndetin tonë, një doktori që nuk e njohim dhe që nuk besojmë në
aftësitë e tij. Edhe pse duhet të shpenzojmë para më shumë, ne zgjedhim
doktorin më të mirë. Përse të mos kemi besim dhe garanci të plotë tek
Ai që gjithçka është në dorën dhe sundimin e Tij?


Nëse kemi një çështje drejtësie, zgjedhim avokatin më të mirë në vend
dhe për këtë mburremi para njerëzve të tjerë. Përse të mos mburresh me
garancinë e Atij që është Garantuesi më i mirë? Edhe pse ti o njeri je
sa një pikë në gjithë universin, Zoti i Madhëruar të ofron garancinë e
Tij për të të ndihmuar.


“Dhe mbështetu tek i Plotfuqishmi dhe Mëshiruesi. i cili të sheh kur
ngrihesh në këmbë dhe lëvizjen tënde në mesin e atyre që falen.”
(Shuara 17-19)


Me kërkesën për t’iu mbështetur Zotit dhe garantuesit më të mirë, nuk
duam të nxisim dembelizmin dhe plogështinë. Nuk duam që gjithçka ta
presim të gatshme dhe vetë të mos ndërmarrim asnjë veprim. Padyshim që
ne duhet të shkojmë tek doktori më i mirë për t’u vizituar, do të
zgjedhim avokatin më të mirë për të fituar një çështje, do të
komunikojmë me ministra dhe vendim marrës të tjerë... por brenda në
zemër të jemi të sigurtë dhe të bindur që vetëm Zoti do na e zgjidhë
këtë problem.


“Është Ai që më krijoi, dhe është Ai që më udhëzon. Është Ai që më
ushqen dhe më jep të pijë. Dhe kur sëmurem është Ai që më shëron. Që ma
merr jetën dhe më ngjall. Është Ai tek i cili kam shpresë se do m’i
falë mëkatet e mia në ditën e gjykimit.” (Shuara 78-82)


”dhe mbështetju të gjallit që nuk vdes” (Furkan 58)


“Ai është Zoti që nuk ka zot tjetër veçTij. Ai është Krijuesi i
gjithçkaje, prandaj adhurojeni. Dhe Ai është Garantuesi i çdo gjëje.”
(En’am 102)


Kështu, Elvekil është Ai që merr përsipër zgjidhjen dhe përkujdesjen
për gjithçka që i shqetëson robët e Tij. Ai nuk i zhgënjen, nuk i
braktis dhe nuk i lë çështjet e tyre në dorë të dikujt tjetër.


“Dhe kush i mbështetet Zotit, Ai i mjafton atij.” (Talak 3) Kurrë nuk
mund të humbasësh, nëse i je mbështetur Zotit. Fjalët:”Më mjafton Zoti
që është Garantuesi më i mirë” nënkuptojnë që mua më mjafton Zoti për
zgjidhjen e halleve dhe problemeve të mia.


Mbështetja në Zotin të fal forcë dhe besim në vetvete. Ajo të bën të
flasësh pa emocione dhe pa frikë. Kjo pasi tashmë i je mbështetur Atij
që nuk zhgënjen askënd dhe je i bindur në ndihmën e Tij.


“dhe nëse kthejnë shpinën, thuaj: Më mjafton Zoti që nuk ka zot tjetër
veçTij, Atij i jam mbështetur dhe Ai është sunduesi i Arshit
madhështor.” (Teube 129)


Nëse të braktisin të gjithë njerëzit dhe dalin kundër teje, mos kij frikë nëse ke Garantuesin në krahun tënd.


“… njerëzit janë grumbulluar kundër jush, prandaj u frikësoheni atyre.
Por kjo në të vërtetë vetëm sa ua shtoi besimin dhe thanë: Na mjafton
Allahu, i cili është Ndihmuesi më i mirë.” (Al Imran 173)


Këto ajete janë për shokët e profetit a.s. Pas humbjes së Uhudit ku
mbetën të vrarë 70 muslimanë, u vra Hamzai dhe vetë profeti a.s u
plagos, një ditë më pas profeti a.s urdhëroi muslimanët që të sulmonin
Kurejshët. Edhe pse ishin të lodhur dhe të plagosur, muslimanët së
bashku me profetin a.s u nisën rrugës për të luftuar me Kurejshët,
derisa arritën në një vend që quhej Hamraul Esed. Kurejshëve u arriti
lajmi që muslimanët ishin nisur për të luftuar me ta, kështu dërguan
një njeri që t’i frikësojë. Personi që dërguan për të frikësuar
profetin a.s dhe muslimanët, me tu takuar me profetin a.s i
tha:”Kurejshët janë përgatitur për luftë, kanë veshur lëkurat e tigrave
dhe kanë mbledhur rreth vetes të gjithë arabët.” Me ta dëgjuar, profeti
a.s u drejtua nga shokët e tij dhe të gjithë thërrasin njëzëri:”Na
mjafton Zoti që është garantuesi më i mirë” Atëherë profetit a.s iu
shpallën ajetet e mësipërme.


Personi që kishte vajtur të frikësojë muslimanët, u largua dhe shkoi të
frikësojë Kurejshët. Me tu takuar me ta, ai u tha:”Për Zotin muslimanët
thonë fjalë me të cilat duket sikur do t’u hanë të gjallë” Ebu Sufjani
dhe pjesa tjetër e ushtrisë u nisën menjëherë për në Meke, duke iu
shmangur përplasjes me muslimanët.


Atëherë profetit a.s iu shpallën dhe ajetet plotësuese:”Ata u kthyen me
mirësinë dhe begatinë e Zotit, pa i prekur gjë e keqe.” (Al Imran 174)


Profeti a.s në shumë hadithe na mëson gjëra praktike me të cilat
mësojmë mbështetjen në Zotin. Thotë profeti a.s:”Kush thotë çdo ditë në
mëngjes dhe në mbrëmje, shtatë herë: Më mjafton Zoti që nuk ka zot
tjetër përveçTij. Atij i jam mbështetur dhe Ai është sunduesi i Arshit
të madh” Zoti ia garanton zgjidhjen e halleve të asaj dite”.


Në një hadith tjetër, profeti a.s thotë:”Kush thotë teksa del nga
shtëpia:”Me emrin e Zotit, jam mbështetur tek Zoti. Nuk ka forcë që më
shtyn të bëj mirë dhe më ndalon nga të bërit keq, përveçZotit.” do i
thotë meleku:”Je udhëzuar, je mbrojtur dhe të mjafton Zoti.” Shejtani i
thotë një shejtani tjetër:”çfarë mund t’i bëjmë një njeriu që është
udhëzuar, mbrojtur dhe i mjafton Zoti?!”


Kurse mbi historinë e hebrenjve të cilët i urdhëroi Musai a.s të
luftonin për të marrë Kudsin, Kurani thotë:”Dhe dy burra të cilëve Zoti
u kishte dhënë mirësi u thanë: Hyni brenda sepse me të hyrë ju do të
fitoni. Dhe mbështetjuni Zotit nëse jeni besimtarë!” (Maide 23)


Një fshatar kishte një kushëri që punonte në ministri dhe kishte
marrëdhënie konfidenciale me vetë ministrin. Fshatari shkroi një
kërkesë për punë dhe vajti tek kushëriri i tij, për ta ndihmuar të
gjejë një punë në ministri. Gjatë gjithë rrugës për në qytet, fshatari
kishte në mendje se vetëm kushëriri i tij mund t’i gjente punë. Me të
arritur në shtëpinë e kushëririt, ai e mirëpriti dhe i premtoi se do ia
paraqiste kërkesën ministrit për t’i gjetur një punë. Të nesërmen morri
kërkesën e kushëririt nga fshati dhe ia la ministrit mbi tavolinë. çdo
ditë që ia vendoste kërkesën mbi tavolinë, minstri e merrte dhe e
vendoste atë poshtë dokumenteve të tjerë. Kur pa se minstri nuk e
kishte mendjen tek kushëriri i tij nga fshati dhe se gruaja e tij po
mërzitej me prezencën e tij çdo ditë në shtëpi, i tha:”O kushëriri im,
filan. Mesa duket një çështje e tillë kërkon kohë. Mua më vjen keq për
këtë, por më mirë kthehu në shtëpi dhe prit atje!” Tregon fshatari:”Kjo
më rëndoi së tepërmi. Dola nga shtëpia e tij me zemër të thyer, duke
menduar se fajin e kisha vetë. Unë u mbështeta tek lidhjet e mia me
kushëririn. Duhej të isha mbështetur tek Zoti, pasi vetëm Ai mund të më
ndihmojë. Më fal o Zot se kam gabuar. Ti je garantuesi im o Zot dhe
vetëm prej Teje pres ndihmë.” Një ditë më vonë, kushëriri i tij nga
qyteti e morri në telefon dhe e njoftoi se ministri e kishte pranuar
kërkesën e tij për punë.


Kjo ishte një histori e thjeshtë mbi ndihmën dhe përkrahjen që të ofron
Elvekil kur i mbështetesh atij. Jam i sigurtë që secili prej nesh ka me
dhjetëra dhe qindra histori të tilla nga jeta jonë. E keqja jonë është
se ne nuk e studiojmë jetën tonë, tregojmë indiferencë ndaj mbështetjes
së Elvekilit. Pasi të lexosh këtë temë, ulu me veten dhe kujto
mbështetjen dhe përkrahjen e Elvekilit në jetën tënde.


“Më mjafton Zoti që është garantuesi më i mirë” e tha Ibrahimi a.s kur
u hodh në zjarr. E tha Musai a.s, kur populli i tij i thanë:”Na
arritën”. E tha profeti Muhamed a.s së bashku me muslimanët e tjerë, ku
i thanë:“… njerëzit janë grumbulluar kundër jush, prandaj u frikësojuni
atyre” (Al Imran 173)


Profeti Muhamed a.s ua mësonte mbështetjen në Zot fëmijëve të vegjël.
Abdullah bin Abbasi thotë: Isha fëmijë dhe një ditë profeti (a.s) më
tha: “O djalosh, unë do të të mësoj disa fjalë. Ruaje Zotin (në zemër)
të të mbrojë (nga të këqiat). Ruaje Zotin (në zemër) ta gjesh Atë pranë
teje. Nëse kërkon diçka, kërkoje prej Zotit. Nëse kërkon ndihmë kërkoje
prej Zotit. Dije që sikur të gjithë njerëzit të mblidheshin për të të
bërë dobi, nuk do e arrinin veçse nëse e ka caktuar Zoti dhe nëse do të
mblidheshin të të dëmtonin, nuk do e arrinin veçse nëse e ka caktuar
Zoti. Janë ngritur lapsat dhe janë tharrë letrat.”

Në çastet që i mbështetesh Zotit, ndjen që je njeriu më i fortë dhe më i guximshëm.





- Treguesit e mbështetjes tek Garantuesi më i mirë. Si ta kuptoj që jam nga ata që i mbështeten Zotit?





Shumë njerëz pohojnë që i mbështeten Zotit, por këtë e thonë vetëm me gojë.





Treguesit mbi këtë, janë pesë:





1. Nëse përballesh me momente të vështira dhe emrin Elvekil e përmend dhe kërkon mbështetjen e Tij,





dije se je nga ata që i mbështeten Zotit. Le të marrim modele rreth
kësaj pike. Modeli më i mirë është profeti Ibrahim a.s. Ai ishte vetëm
16 vjeç, megjithatë i gjithë njerëzimi mëson prej tij mbështetjen e
vërtetë tek Zoti. Në këtë moshë të re, ai i theu të gjithë idhujt që
adhuronte populli i tij. Për këtë veprim, populli i tij vendosën që ta
djegin si ndëshkim. Zjarri ku do e digjnin nuk do të ishte një turrë
drush si zakonisht, por do të ndërtohej një ndërtesë e madhe. Vetëm
ndërtimi i kësaj ndërtese ku do të digjej Ibrahimi a.s, zgjati disa
muaj. Gjatë kësaj kohe, Ibrahimi a.s ndodhej i burgosur. Ndërtesa ku do
të hidhej për tu djegur, u ndërtua jashtë qytetit dhe kjo nga frika se
mos merrnin flakë shtëpitë përreth. Në ndërtimin e saj morri pjesë i
gjithë qyteti, edhe njerëzit e tij më të afërt, babai dhe xhaxhai.
Zjarri që u ndez ishte aq i fuqishëm saqë zogjtë që fluturonin sipër
tij, digjeshin nga temperatura. Gjatë gjithë rrugës për tek zjarri,
Ibrahimi a.s nuk thoshte gjë tjetër përveçse “Më mjafton Zoti që është
garantuesi më i mirë”. Kur arritën tek zjarri, asnjë nuk guxonte ta
hedhë Ibrahimin a.s në zjarr, për shkak të temperaturës së lartë.
Atëherë morrën katapultat që ta hedhin nga larg. Në çastin që e hodhën,
Xhibrili a.s i shkoi dhe i tha:”O Ibrahim, a ke ndonjë nevojë për mua?”
Kurse Ibrahimi a.s ia ktheu me siguri:”Për ty nuk kam nevojë o Xhibril,
kurse për ndihmën e Zotit po. Më mjafton Zoti që është garantuesi më i
mirë” Kur Ibrahimi a.s ra në zjarr, të gjithë njerëzit brohoritën të
gëzuar, por pas tre ditësh Ibrahimi a.s doli nga zjarri i paprekur nga
flakët e tij. Ajo që kishte ndodhur ishte se Zoti e kishte urdhëruar
zjarrin të mos e djegë Ibrahimin a.s. Si mund ta braktisë dhe ta
zhgënjejë Zoti një rob që i mbështetet? Zjarri nuk mund t’i djegë ata
që i mbështeten Zotit.





Në vitet e fundit të jetës, dikush e pyeti Ibrahimin a.s:”Cilat janë
ditët më të bukura që ke kaluar?” Ai u përgjigj:”Ditët që kalova në
zjarr.”





Në çastet e krizave dhe fatkeqësive që kërkon ndihmën dhe mbështetjen e
Elvekilit, ti ndjen që je njeriu më i fuqishëm mbi tokë.





Të jesh i mbështetur në Zot, do të thotë ta pranosh Atë si garantin tënd.





2. Njerëzve u priten shpresat, kur nuk kanë përkrahjen e njerëzve,
kurse besimtarit i rriten shpresat kur nuk ka përkrahjen e njerëzve,
pasi i mbetet vetëm përkrahja e Elvekilit.





Shpesh herë Zoti na sprovon me qëllim që të shohë nëse i mbështetemi
Atij plotësisht apo jo. Nëse shpresonim që hallet tona dhe shumë nevoja
na i zgjidhte filani që ka filan post, Zoti e largon atë nga posti që
kishte. Profeti a.s kishte dy persona të cilët e mbështesnin fuqishëm
dhe e mbronin nga jobesimtarët. Ata ishin xhaxhai i tij Ebu Talibi, i
cili e mbronte nga kurejshët dhe gruaja e tij Hadixheja, e cila e
qetësonte brenda shtëpisë dhe i largonte shqetësimet. Në kohën që
kishte më shumë nevojë për ta, të dy i vdesin. Me këtë, sikur Zoti i
thoshte: Kush të ndihmon tani o i dërguar i Zotit?





Nëse të errësohet jeta, nëse të gjitha dyert të mbyllen, nëse të priten
shpresat, nëse të gjithë ata për të cilët kishe nevojë nuk ekzistojnë
më... nuk ke tjetër kënd përveçVekilit që të mbështet dhe përkrah. Shko
tek Ai dhe qaja hallin.





Një të ri kur e thirrën për shërbimin ushtarak, e gjithë familja u
alarmua, pasi kishte babanë të sëmurë dhe ishte i vetmi që punonte në
shtëpi. Njerëzit e shtëpisë e këshilluan që të shkonte tek një i afërm,
që të ndërhynte dhe t’i ulej afati i ushtrisë nga tre vite në një vit,
për shkak të kushteve familjare. Ai vetë ishte i bindur që askush
tjetër veçZotit nuk mund ta ndihmonte në këtë çështje, por këmbëngulja
e familjes e bëri që të shpresojë në ndihmën e xhaxhait të tij. Më në
fund vendosi që ti mbështetet Zotit për këtë, dhe nuk kërkoi ndihmën e
askujt tjetër. Kur erdhi dita për tu paraqitur për kontrollin mjekësor,
hyri tek doktori i cili e pyeti nëse vuante nga ndonjë sëmundje. “Jo” –
iu përgjigj. Atëherë doktori plotëson raportin mjekësor ku shkruan që
është i aftë për shërbimin ushtarak. Të riut i ra qielli mbi kokë kur
dëgjoi këtë. E morri raportin i dëshpëruar pasi do shkonte ushtar dhe
do linte pjesëtarët e familjes në hall, dhe u ngrit për të dalë jashtë.
Doktori e thirri përsëri dhe filloi ta vizitojë sërish duke e kthyer në
drejtime të ndryshme. Më pas plotësoi një raport mjekësor tjetër ku
shkroi: “Është i pa aftë për të kryer shërbimin ushtarak pasi vuan nga
shtrembërime në shtyllën kurizore.” Pasi kaloi dhe në komisionin e
lartë dhe kreu disa analiza dhe radiografi, nuk u pranua në ushtri, për
shkak të gjendjes shëndetësore. Ai fillimisht shpresonte që koha e
ushtrisë t’i ulej nga tre vite në një vit, kurse Elvekili ia hoqi këtë
barrë plotësisht.





Shpesh herë Zoti të lë të lodhesh në një drejtim dhe në fund nuk arrin
asgjë. Ndihma dhe suksesi të vjen nga një drejtim tjetër, të cilin
kurrë nuk e kishe menduar. Kjo me qëllim që të ndërgjegjësohesh se
ndihma dhe mbështetja të vjen vetëm nga Garantuesi i vetëm. Profeti a.s
udhëtoi në këmbë njëqind kilometër për në Taif. Rezultati ishte zero,
pasi jo vetëm që nuk e besuan, por dhe e gjuajtën me gurë. Pasi doli
nga Taifi u takua me një djalë, i cili e besoi. Pas disa ditësh, e
dëgjojnë xhindët mesazhin e tij dhe besojnë. Pas kësaj përjeton
udhëtimin e Israsë dhe Miraxhit dhe pas disa vitesh pranojnë fenë e tij
banorët e Medines. Profeti a.s dëshironte mbrojtjen e banorëve të
Taifit, kurse Zoti i dha mbrojtjen e banorëve të Medines. Ai shpresonte
të besonin arabët e Taifit, kurse Zoti dërgonte një djalosh nga Iraku
që pranonte fenë e tij. Ai shpresonte që mesazhin e tij ta pranojnë
njerëzit, por Zoti dërgoi xhindët që të pranojnë mesazhin e tij.





3. Mos prano të ushqehesh me haram, pasi ai që pranon të marrë qoftë
dhe një qindarkë haram, nuk mund të jetë nga ata që i mbështeten Zotit.
Kjo pasi duke marrë pasuri në rrugë të pandershme, ti nuk beson se
është Zoti Ai që ta garanton furnzimizim tënd dhe të familjes.





Që në barkun e nënës, Zoti e pajis njeriun me një burim ushqimi. Me të
ardhur në këtë botë, njeriu qan, pasi iu ndërpre burimi me të cilin
ishte mësuar të ushqehej. Por me të lindur, Zoti e pajis njeriun me dy
burime të tjera ushqimi, dy gjinjtë e nënës. Me të plotësuar vitet e
ushqimit me qumështin e gjirit të nënës, njeriu përsëri qan, pasi iu
ndërpre burimi i ushqimit me të cilin ishte mësuar. Por Zoti të pajis
me katër burime të reja ushqimi, të cilët janë mishrat, drithërat, uji
dhe qumështi. Kur njeriu vdes, ai është i dëshpëruar pasi do të ndahet
nga të mirat e kësaj bote, por Zoti i ka përgatitur – nëse është
besimtar – tetë dyert e xhenetit.





Sa herë që t’i dëshpërohesh për diçka të humbur, Zoti të përgatit diçka akoma më të mirë.





Si mund të ushqehesh me haram pas kësaj? Ai që pranon të marrë para në
rrugë të pandershme, është i mbetur në provimin e mbështetjes tek Zoti.
Ai që ushqehet me haram, nuk e njeh Elvekilin.





4. Mos e vulgarizo frikën dhe shqetësimin për të ardhmen. Të gjithë ne
shqetësohemi për të ardhmen tonë dhe të fëmijëve tanë, por kjo nuk
duhet të shoqërohet me strese, depresione, dridhje, kriza zemre...





Nëse teksa po vdes qan me lot për fëmijët në dorë të kujt do i lësh, nuk je nga ata që i mbështeten Zotit.





Është për t’u çuditur me gratë dhe nënat në veçanti, pasi ato lodhen
dhe shqetësohen më shumë mbi të ardhmen e fëmijëve të tyre. Si nuk u
shkon mendja se këto fëmijë kur ishin embrione në barkun e tyre, ishte
Zoti ai që u siguronte jetesën. Trupi i njeriut e refuzon çdo lloj
trupi tjetër që hyn dhe reagon menjëherë. E veçantë është se trupi i
nënës e pranon embrionin dhe nuk e refuzon atë. Çdo nënë ka në bark një
organ që quhet shtrat (placentë) e cila është si sfungjer. Shtrati ka
si funksion që të filtrojë gjakun me të cilin ushqehet embrioni. çdo
gjë për të cilën ka nevojë embrioni, shtrati e lejon të depërtojë në
vrimat e tij dhe çdo gjë tjetër të panevojshme për embrionin, ai e mban
jashtë. Nëse nëna vuan nga tifoja, shtrati nuk e lejon virusin që të
depërtojë tek embrioni. Sa më shumë të rritet embrioni, aq më shumë
lejon shtrati të depërtojnë minerale dhe proteina. Gjithashtu shtrati
sekreton lëndë të cilat bëjnë që trupi i nënës ta pranojë embrionin dhe
të mos e refuzojë.





5. Sakrifiko dhe përpiqu për ta arritur qëllimin, por brenda në zemër
të jesh i sigurtë që veçZotitaskush tjetër nuk mund të të ndihmojë.





Profeti a.s i merrte të gjitha masat e duhura, kur kërkonte të arrijë
diçka. Tregon Ebu Bekri:”E shihnim të marrë masat me përpikmëri saqë
thonim me vete ku e ka mbështetjen në Zot! Herë të tjera i mbështetej
Zotit saqë thonim ku i ka masat që duhen marrë!”

Kur profeti a.s u fsheh në shpellën Theur, e bëri për të marrë masat e
duhura për t’u larguar nga kurejshët që e ndiqnin. Edhe pse u fshehën
dhe e mbajtën të fshehtë diçka të tillë, kurejshët arritën deri tek
shpella ku ishin fshehur. Kjo me qëllim që Zoti t’i sigurojë që vetëm
Elvekili është Ai që i siguron dhe i mbron nga armiqtë. Edhe pse
armiqtë e tyre arritën deri tek shpella, ata nuk arritën t’i zbulojnë.
Në ato çaste shfaqej mbështetja e plotë e profetit a.s kur i thoshte
Ebu Bekrit të frikësuar:”ç’mendim ke për dy veta, që të tretë kanë
Zotin?!” Emigrimi i profetit a.s është mësimi më i mirë për mbështetjen
në Zot. Ishin 12 masa të rëndësishme të cilat profeti a.s i morri që të
udhëtonte i sigurtë. Mbështetja në Zotin shfaqej në çastet më të
vështira për profetin a.s, në çastet kur ai dhe miku i tij mund të
zbuloheshin dhe të vriteshin.





- Modele të njerëzve që i janë mbështetur Zotit.





Haxheren e braktisi Ibrahimi a.s në mes të shkretëtirës. As Ibrahimi
a.s dhe as ajo, nuk e dinin përse i urdhëroi Zoti të vepronin në atë
mënyrë. Haxherja dhe foshnja e saj, mbetën të vetëm në një luginë të
shkretë. Teksa Ibrahimi a.s morri rrugën e kthimit, Haxherja e
pyeti:”Në dorë të kujt po na lë o Ibrahim?” Por Ibrahimi a.s nuk i
përgjigjej, pasi nuk dinte çfarë t’i thoshte. Ajo e pyeti përsëri dhe
përsëri Ibrahimi a.s vazhdoi të ecë pa iu përgjigjur. Duke parë që ai
nuk po i përgjigjej, Haxherja e pyeti për herë të fundit:”A Zoti të ka
urdhëruar për diçka të tillë?” Ibrahimi a.s pohoi me kokë. Haxhereja i
tha:”Atëherë nuk do të na braktisë Zoti!”





Në një nga betejat e muslimanëve (Dhatu rika) profeti (a.s) dhe shokët
e tij ishin shtrirë për të pushuar nën hijen e pemëve. Profeti (a.s) e
kishte varur shpatën në degën e pemës. Teksa profeti (a.s) flinte, vjen
një jobesimtar, merr shpatën e tij dhe e zgjon duke i thënë: “Kush të
mbron prej meje tani o Muhamed?” Vallë çfarë do i thoshte profeti
(a.s). Do ta luste që ta falë? Do i kërkonte mëshirë? Po sikur armiku
më i keq i yti të të vendoste pistoletën në kokë çfarë do i thoje?





Jo, ai iu përgjigj me siguri në mbështetjen e Zotit dhe i tha:”Zoti do më mbrojë prej teje.”





Në moment jobesimtarit i bie shpata nga dora. Profeti (a.s) e morri
shpatën dhe i tha jobesimtarit:”Po ty kush të mbron prej meje tani?.”
“O Muhamed – iu drejtua jobesimtari – të lutem mos u hakmerr më shumë
se duhet, unë nuk të bëra gjë.” Profeti (a.s) e pyeti:”A dëshmon se nuk
ka zot tjetër veçAllahut dhe se unë jam i dërguari i Tij?” “Jo” – iu
përgjigj ai. Profeti (a.s) i tha:”Atëherë mos u bëj përkrahës i armiqve
tanë.” “Këtë e bëj” - i tha - dhe u la i lirë të largohej.





Hamad ibn Mesleme është një nga dijetarët e brezit që erdhën pas
shokëve të profetit a.s. Ai tregon se në një natë me shi, po kalonte
pranë shtëpisë së një gruaje të ve, e cila kishte dhe një vajzë. Teksa
kaloja pranë shtëpisë së tyre, dëgjova zërin e nënës që thoshte:”O i
Mëshirshëm na ndihmo! O i Mëshirshëm na ndihmo! ” Nga kjo e kuptova që
kishin nevojë për të holla. Prita derisa pushoi pak shiu dhe trokita në
derën e tyre. Kur doli gruaja e ve, i drejtova dhjetë dinarë dhe i
thashë:”Merri këto dhe plotëso me to ndonjë nevojë tuajën!” Vajza, të
cilën nëna e kishte edukuar me mbështetje tek Zoti, i thotë
nënës:”Përse e ngrite zërin aq shumë saqë hyri Hamadi mes nesh dhe
Zotit?!” Nëna ia ktheu:”Nuk e ngrita zërin o bijë, por e solli
Garantuesi i Plotfuqishëm!”





Elvekil është me të gjithë ata që i mbështeten dhe i kërkojnë ndihmë
dhe përkrahje. Ai që i mbështetet Elvekilit është njeriu më i guximshëm
mbi tokë.





Një nga treguesit më të fuqishëm të mbështetjes në Zot, është namazi i
istihares. Sa herë të përballesh me një problem dhe nuk di si ta
zgjidhësh, fal dy rekate namaz dhe lute Elvekilin me këtë lutje:“O Zoti
im, kërkoj të më drejtosh me diturinë Tënde. Kërkoj fuqi nga fuqia Jote
dhe kërkoj të më japësh nga mirësitë e Tua, pasi Ti ke mundësi, kurse
unë nuk kam. Ti di çdo gjë, kurse unë nuk di dhe Ti e di çdo të
fshehtë. O Zot, nëse e din që kjo që po bëj (dhe e përmend me emër)
është e dobishme për fenë dhe jetën time, për të tashmen dhe të
ardhmen, ma mundëso mua që të realizohet dhe me jep bekime në të. E
nëse kjo është e dëmshme për fenë dhe jetën time, për të tashmen dhe të
ardhmen, largoje atë nga unë dhe më largo mua prej saj. Ma cakto të
mirën kudo që të jetë dhe më bëj të jem i kënaqur me të.”





Thotë profeti a.s:”Namazi i istihares nuk sjell veçse zgjidhje të dobishme” kjo pasi ti iu mbështete Elvekilit.





Nëse fal namazin e istihares pasi kërkon të martohesh me
filanen/filanin dhe martohesh, dije se ajo është zgjedhja më e mirë për
ty.





Që t’i mbështetesh Zotit, nuk do të thotë që të presësh duarlidhur
derisa hallet të të zgjidhen. Ti duhet të punosh dhe të përpiqesh,
kurse rezultatin lërja në dorë Zotit.





Umeri pa një beduin që mbante për dore një deve të sëmurë dhe e
pyeti:”Përse nuk e ke mjekuar?” Beduini i tha:”Po e lus Zotin që ta
shërojë o prijës i besimtarëve!” Umeri i tha:”Lutjen shoqëroje me
mjekimin!”





Një burrë, vajti të falej në xhami dhe e la devenë të lirë, pa lidhur.
Kur doli nga xhamia, deveja nuk ishte. I habitur nga kjo, i tregoi
profetit a.s dhe i tha se iu mbështeta Zotit ngaqë do të falesha dhe e
lashë të pa lidhur. Profeti a.s duke buzëqeshur ia ktheu:”Në fillim
lidhe, pastaj mbështetju Zotit!”





Natën që profeti a.s udhëtoi nga Meka në Kuds, udhëtoi me Burak. Ajo
ishte një kafshë e caktuar nga Zoti, posaçërisht për të udhëtuar
profetët. Me të arritur në xhaminë Aksa, profeti a.s e lidhi Burakun.
Ishte e paimagjinueshme që Buraku të largohej, megjithatë profeti a.s e
lidhi, pasi islami na mëson që t’i marrim masat.





A e kupton tani se përse nuk na pranohen lutjet tona? Kjo pasi lutjet
nuk i shoqërojmë me punë dhe përpjekje. Kjo pasi ne jemi pasivë dhe nuk
marrim asnjë masë që ky umet të zgjohet dhe të marrë vendin që i takon.






- Mbështetja në Zotin vjen gradualisht dhe duke u praktikuar.





Musai (a.s) në fillim të jetës nuk e dinte ç’është mbështetja në Zotin.
Në takimin e parë me Allahun, në Turi Sina, ku Zoti e urdhëroi: “(Zoti)
Tha: hidhe atë (shkopin) o Musa.” (Taha 19) Kur e pa Musai shkopin që u
shndërrua në gjarpër, iku me vrap.





Herën e dytë kur u ballafaqua me magjistarët, numri i të cilëve arrinte deri 30 000 magjistarë.




“Ata thanë: O Musa, ose të hedhësh ti i pari, ose të hedhim ne. Ai
(Musai) tha: Jo, hidhni ju. Pastaj atij iu duk se litarët dhe
shkopinjtë e tyre, prej magjisë që bënë, sikur lëviznin (si
gjarpërinj). Kështu që Musai ndjeu në vetvete njëfarë frike.” (Taha 65
– 67)





Herën e parë, kur Musai pa shkopin e tij që u kthye në gjarpër, u
largua duke vrapuar. Ishte hera e parë që sprovohej mbështetja e tij në
Zotin dhe u pa që nuk ishte i mbështetur.





Herën e dytë me magjistarët ishte i mbështetur tek Zoti, por kur pa magjinë që sollën magjistarët, vetëm sa pati pak frikë.





Herën e tretë, Musai tregon që është i mbështetur plotësisht tek Zoti
dhe është i sigurtë në ndihmën e Tij. Kur populli i tij i thanë që
ushtria po na arrin, ai i bindur u përgjigj: “…shokët e Musait thanë:
me siguri na arritën. Ai (Musai) tha: Kurrë, me mua është Zoti im dhe
ai do më udhëzojë.” (Shuara 61 – 62)





Detyra jonë ndaj emrit Elvekil është që të praktikohemi derisa të arrijmë mbështetjen e plotë dhe të duhur.