Er-Rekib (Mbikqyrësi)

Er-Rekib (Mbikqyrësi)
Emri i Zotit Er-rekib është përmendur tre herë në Kuran. E para është
në fillimin e sures Nisa:” O ju njerëz! Kijeni frikë Zotin tuaj që ju
ka krijuar prej një veteje (Ademi) dhe nga ajo krijoi palën (Havanë) e
saj, e prej atyre të dyve u shtuan shumë burrra dhe gra. Dhe kijeni
frikë Allahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajini lidhjet
farefisnore pasi Allahu është mbikëqyrës mbi ju” (Nisa 1)


Herën tjetër, ky emër përmendet në gojën e Isait a.s:”Kur ma morre
shpirtin mua, ishe Ti mbikëqyrësi mbi ta dhe Ti je dëshmitar për çdo
gjë.” (Maide 117)


v Cili ëshë qëllimi ynë me këtë temë? Çfarë synojmë të arrijmë duke bërë thirrje për të jetuar me


emrin e Zotit Errekib?


Qëllimi është që në çdo çast, të ndjejmë prezencën dhe mbikqyrjen e
Zotit, për çdo veprim tonin. Që ajetin:”dhe Ai është me ju kudo që
jeni” (Hadid 4) ta kesh para syve gjithmonë. Qëllimi ynë me këtë temë,
është që të rregullojmë veten tonë, pasi Mbikqyrësi na vëzhgon. Qëllimi
ynë me këtë temë është që e brendshmja e jonë, të jetë njëlloj si
aparenca jonë.


Kjo temë është një nga temat më të rëndësishme mbi emrat e bukur të
Zotit. Ajo të bën të ndërgjegjshëm që Zoti është me ty në çdo hap dhe
të shikon. Qëllimi me këtë temë, është që të jetojmë me këtë emër dhe
cilësi hyjnore.


Sot të gjithë njerëzit zbukurohen dhe mburren. Nga e gjithë masa e
asbergëve, vetëm 20 % e tij shfaqet mbi ujë, kurse 80 % mbetet nën ujë,
i padukshëm. Të gjithë njerëzit komunikojnë dhe ekspozojnë vetëm 20 %
të personalitetit të tyre. Të gjithë zbukurohen dhe kërkojnë që të
fshehtat e tyre të mos i ekspozojnë. Ne po themi zbukurohen dhe nuk po
themi maskohen. Kurse emri i Zotit Errekib, na mëson që t’i kushtojmë
vëmendjen më të madhe pjesës së brendshme. “A nuk e dinte se Zoti e
vështron?” (Alek 14)


Emri Er-rekib balancon aparencën me anën e brendshme. Emri Er-rekib e
ndalon besimtarin nga të vepruarit haram dhe e nxit drejt veprave të
mira. Ky emër është një nga emrat të cilët të afrojnë më shumë me
Zotin. Kjo pasi të bën ta ndjesh prenzencën e Tij në çdo kohë dhe çast.



Kjo temë përqendrohet në katët pika:


v Si të jetoj me emrin e Zotit Er-rekib?


v Si na mbikqyr Zoti?


v Mbikqyrja e Zotit nuk është e rreptë në atë formë që të të nxijë jetën.


v Si do të ishte gjendja jonë, nëse umeti e përjeton këtë emër?


Pikën e parë, do e fillojmë me disa histori.


Tregohet që një herë, teksa Umer ibnul Hattabi ishte duke ecur rrugës,
u takua me një bari delesh. Ai vendosi ta sprovojë këtë bari, me qëllim
që të masë temperamentin e tij dhe të shoqërisë së asaj kohe. Kështu,
Umeri i afrohet dhe i thotë:”O djalosh, dua të më shesësh këtë delen!”
Bariu ia kthen:”Nuk janë të miat, janë të padronit tim.” Umeri i thotë
përsëri:”Ma shit dhe kur të të pyesë padroni, i thuaj që e hëngri ujku.”


Bariu, edhe pse me njohuri të kufizuara, i çuditur ia ktheu:”Zoti është
më i madhi. A mundemi ta gënjejmë Atë?” Umerit i rrodhën lotë dhe
tha:”Jo për Zotin, ne nuk mund ta gënjejmë Aِِtë.”


Të gjithë ata që kanë mashtruar, kanë vjedhur dhe janë treguar të
pabesë, le ta dinë që Zoti ka mbikqyrur çdo lëvizje të tyren dhe din
gjithçka.


Në një histori tjetër, Umeri po lëvizte natën, për t’u qetësuar mbi
gjendjen e popullsisë. Teksa lëvizte, dëgjon zërat e dy grave që po
bisedonin brenda një kasolleje. Ai dëgjoi zërin e një nëne që i thoshte
vajzës:”O bija ime, përzieje qumështin me ujë, që të shesim dhe fitojmë
më shumë.” Vajza ia ktheu:”O nënë. A nuk e din që Umer ibnu Hattabi ka
dhënë urdhër që të mos e përziejmë qumështin me ujë?” Nëna i tha:”O
bija ime, Umer ibnul Hattabi nuk po na shikon tani!” Por vajza iu
përgjigj:”O nënë, nëse nuk na shikon Umeri, na shikon Zoti i Umerit”.
Umeri nga jashtë, vendosi një shenjë mbi derën e kësaj shtëpie dhe u
largua. Me të vajtur në shtëpi, ai u kërkoi djemve të tij që njëri prej
tyre të martohej me këtë vajzë dhe ashtu ndodhi. Udhëheqësi i
muslimanëve, zgjodhi si nuse për njërin nga djemtë e tij, një vajzë e
cila emrin Er-rekib e kishte bërë pjesë të jetës së saj. Nga
pasardhësit e kësaj vajze dhe djalit të Umerit, doli Umer ibnu Abdul
Aziz. U përhap drejtësia, pasi një vajzë e përjetonte emrin e Zotit
Er-rekib dhe nuk pranonte të mashtrojë. Të jetosh me emrin Er-rekib, do
të thotë të kesh një jetë të mbushur me bereqet.


Një i ri musliman në kohën që Mongolët kishin pushtuar vendet
muslimane, sa herë që dëshirote të largohej nga gjynahet, dështonte.
Një ditë, vajti tek një i ditur dhe i tha:”A nuk e ke dëgjuar hadithin
e profetit a.s, kur i


vajti dikush dhe i tha:”Më trego diçka rreth fesë, që të mos kem nevojë të pyes tjetër kënd.” Profeti a.s i


tha:”Thuaj: Besova në Zotin, pastaj vazhdo në rrugë të drejtë!” Po unë,
si mund ta vën në zbatim këtë hadith?” Dijetari i nderuar, i dha një
këshillë praktike. Ai i tha:”Sa herë që të shkosh për të fjetur, mos të
të zërë gjumi, veçse duke përsëritur këto fjalë:”Zoti më mbikqyr, Zoti
më shikon, Zoti është dëshmitar për atë që veproj.” Të njëjtat fjalë, e
këshilloi që t’i përsërisë dhe në mëngjes, teksa niset për në punë.
Veçkësaj i kërkoi që këto fjalë t’i përsërisë dhe gjatë ditës, sa herë
t’i kujtohen. Në fund i kërkoi që të vijë pas një viti, me qëllim që
t’i tregojë çfarë ka ngjarë.


Tregon djali i ri:”Sa herë që nisesha për të vepruar një gjynah, thoja
me vete:” Zoti më mbikqyr, Zoti më shikon, Zoti është dëshmitar për atë
që veproj.” Gjithashtu, sa herë që veproja një punë të mirë thoja të
njëjtat fjalë. Më vonë, ai hyri në ushtri dhe filloi të ngjisë poste të
ndryshme. Një ditë, ai shikon një ëndërr, sikur kishte humbur në
shkretëtirë. I mërzitur u ul diku dhe filloi të qajë. Pas disa çastesh
ai sikur shikon një grup kalorësish duke ardhur në drejtim të tij.
Kalorësit i printe një njeri i bardhë dhe i hijshëm. Kalorësit ndaluan
para tij dhe prijësi i tyre zbriti nga kali, e kapi të riun për supesh
e lëkundi dhe i tha:”çohu o Mahmud. Rruga për në Egjypt është në këtë
drejtim. Ti do të jesh udhëheqës i Egjyptit dhe t’i mposhtësh
mongolët.” Ky i ri ishte Kutuzi. Me t’u zgjuar nga gjumi, ai vajti t’ia
tregojë ëndrrën dijetarit Izz ibn Abduselam. Me të dëgjuar ëndrrën e
tij, dijetari e përgëzoi. Më vonë Kutuzi arriti t’i thyejë mongolët dhe
u bë udhëheqës i Egjyptit.


Fillimet e këtij të riu ishin “Zoti më mbikqyr, Zoti më shikon, Zoti është dëshmitar për atë që veproj.”


Allahu është mbikëqyrësi që kontrollon çdo frymëmarrje tonën. Është ai
që din tradhëtinë e syve dhe atë që fshehin zemrat. Është ai që din çdo
lëvizje tënden. “Ai është me ju, kudo që të jeni” (Hadid 4)


“fshiheni thënien tuaj ose përhapeni, Ai din atë që ndodhet në kraharore” (Mulk 13)


“A nuk e din atë që krijoi dhe Ai është i buti ekspert?” (Mulk 14)


“nëse e thua hapur fjalën, Ai e din atë dhe të fshehtën” (Taha 7)


“A nuk e shikon se Zoti din çka në qiej dhe në tokë? Nuk ka sekret të
tre vetëve, veçse Ai është i katërti. As pesë veçse Ai është i gjashti,
as më pak dhe as më shumë, Ai është me ta kudo që të ndodhen. Më pas
Ditën e Kijametit u tregon atë që vepruan” (Muxhadele 7)


Ti mund të mbash njëmijë sekrete dhe të mos ia tregosh gruas tënde.
Mund t’i fshehësh me mijëra mendime, ndaj drejtorit. Të gjitha këto, i
din Mbikqyrësi. Para tij ti je i zbuluar, fole apo nuk fole.


Kur profeti a.s udhëtonte, lutej me fjalët:”O Zot. Ti je shoqëruesi ynë në këtë udhëtim dhe je kujdestari për familjet tona.”


“Ai ka çelësat e fshehtësisë të cilat nuk i din tjetër veçAtij. çdo
gjethe që bie, Ai e din” (En’am 59) Ai që kontrollon rënien e çdo
gjetheje, e cakton kur do të bjerë dhe si do të bjerë, a e ka të
vështirë të kontrollojë lëvizjet e tua?! Nëse kontrollon çdo gjethe, si
mund të të injorojë ty?


Ajo vajzë që flet me djem në orët e vona të natës dhe shkëmbejnë fjalë
të pista. Nëse babai do të hapte linjën tjetër, do të ishte skandal për
këtë vajzë. Si ka mundësi që na vjen zor nga krijesat dhe nuk na vjen
nga Krijuesi që na vëzhgon në çdo çast?


Ai doktor që i operon të sëmurët edhe pse nuk kanë nevojë për operim,
vetëm për t’u marrë para më shumë, ta dijnë se Allahun e kanë
mbikqyrësin e tyre.


Ata prodhues të ushqimeve, të cilët i paketojnë në kuti dhe pako të
bukura, por ushqimet përmbajnë lëndë të dëmshme për fëmijët dhe
njerëzit, ta dijnë se kanë Zotin si mbikëqyrës.


Ata të rinj që vishen bukur me qëllim që të tërheqin vëmendjen e vajzave, ta dinë se Zoti është mbikëqyrës i tyre.


Ata që përdorin dylbinj, me qëllim që të shohin komshinjtë në jetën e
tyre private dhe intime, ta dijnë se Zoti është mbikëqyrës i tyre.


Gjatë gjithë kohës, kujto fjalët e vajzës që i tha nënës:”Nëse nuk na shikon Umeri, na shikon Zoti i Umerit”


Kujto fjalët e Kutuzit:”Zoti më mbikqyr, Zoti më shikon, Zoti është dëshmitar për atë që veproj.”


Ata avokatë që mashtrojnë njerëzit, le të kenë frikë nga Mbikëqyrësi.
Ata hidraulikë dhe mekanikë makinash që lënë defekte pa riparuar, me
qëllim që klienti të shkojë përsëri dhe të fitojnë sa më shumë para, ta
dinë se Mbikëqyrësi i vëzhgon.


Ai shofer taksie që kur merr një të huaj, zgjedh rrugën më të gjatë për
në destinacion, me qëllim që t’i marrë para më shumë, ta dijë se
Mbikqyrësi e vëzhgon.


Ata nënpunës që sigurohen se nuk i sheh drejtori dhe marrin materiale nga vendi i punës, ta dijnë se Mbikëqyrësi i shikon.


Nëse emri Errekib bëhet pjesë e jetës tonë, është më i dobishëm se
njëmijë policë, roje apo kamera vëzhguese. Nëse do të edukoheshim me
emrin Mbikqyrës, nuk do të kishim nevojë për policë tek semaforët. Ne
do të ndalonim tek drita e kuqe, qofshim dhe në orën dy të natës.


Ata të rinj që shoqërohen me vajza, prindërit e të cilave nuk dinë gjë,
Mbikqyrësi vëzhgon. Thotë Zoti në Kuran:”Nuk është e ndershme që në
shtëpi të hyni nga muret e tyre, por ndershmëria është për atë që është
i devotshëm. Prandaj hyni në shtëpi nga dyert” (Bekare 189)


Ai që ka dhjetëra vite që e tradhëton gruan e tij dhe mburret se askush
nuk e ka marrë vesh, Allahu është mbikqyrësi i atij. “çdo gjethe që
bie, Ai e din”


Edukojini fëmijët tuaj o prindër me ndjenjën e emrit Errekib. Askush prej tyre nuk do të mashtronte, vidhte apo merrte ryshfete.


Kur Ebu Bekri vendosi që të caktojë Umer ibnul Hattabin si pasues të
tij, njerëzit i thanë:”Si e cakton atë udhëheqësin tonë, duke e ditur
që është i ashpër?!” Por Ebu Bekri, ia ktheu:”Ai është një burrë që
anën e brendshme e ka më të mirë se aparencën”


Në librat e historisë islame, përmendet historia e një personi që u
mashtrua dhe iu morr një shumë e madhe pasurish, nga dikush tjetër. Aq
shumë u mërzit dhe u dëshpërua, saqë u sëmur dhe vdiq. Pak para se të
vdesë, shkroi një letër dhe i tha djalit të tij:”Ditën që do të më
varrosni, dua që me kufomën time të kaloni pranë dyqanit të filanit
(atij që i kishte marrë paratë). Kur të arrini tek dyqani, ndaloni dhe
jepja këtë letër ta lexojë. Pasi vdiq, ditën që do e varrosnin, djemtë
ndaluan me kufomën e tij tek dyqani i personit që i kishte marrë paratë
dhe i thanë:”Babai ynë, ka lënë një letër për ty, para se të vdesë”
Personi morri letrën, e hapi dhe lexoi:”Unë kam vajtur tek Zoti im, i
cili e din atë që më ke bërë. Ai më shikon mua dhe të shikon dhe ty. Së
afërmi do të vish dhe ti. Takimi mes nesh do të jetë Ditën e Kijametit,
ku do të marr të drejtën time.”

Qëllimi me këto që themi, nuk është të të mësojmë si të jesh i
pagabueshëm, por edhe nëse gabon, të kërkosh falje dhe të pendohesh.





Ndjenja e mbikqyrjes nga ana e Zotit nuk është vetëm për gjynahet. Ajo
është dhe në marrëdhëniet tona shoqërore. Marrëdhëniet dhe lidhjet e
tua të forta me Zotin, nuk duken në namazin që fal, në leximin e
Kuranit... ato duken në marrëdhëniet e tua me gruan tënde. “O ju
njerëz! Kijeni frikë Zotin që u krijoi nga një vete, prej saj krijoi
palën tjetër, prej tyre dërgoi shumë burra dhe gra, dhe kijeni frikë
Zotin me të cilin përbetoheni dhe farefisin. Me të vërtetë që Zoti
është mbikqyrës për ju” (Nisa 1)





Junusin a.s e gëlltiti balena dhe qëndroi në barkun e saj për tre ditë.
Ai ndodhej në tre errësira; errësirën e barkut të balenës, errësirën e
detit dhe atë të natës. Kush mund ta dëgjonte Junusin a.s dhe kush mund
t’i vinte në ndihmë atij? Për ta kuptuar më mirë Junusin a.s se si
është ndjerë në barkun e balenës, le të marrim një shembull nga jeta
jonë. Nëse dikush të mbyll me çelës në një sënduk. Më pas mbyll dhe
derën e dhomës ku ndodhesh dhe mbyll dhe derën e jashtme të shtëpisë.
Askush nuk të dëgjon dhe askush nuk të vjen në ndihmë. Kurse Junusi a.s
ndodhej në barkun e balenës dhe në mesin e oqeanit. “Ai thirri në
errësira:”Nuk ka zot tjetër përveçTeje. Unë kam qenë nga të padrejtit”
(Enbija 87)





Në disa rrëfenja thuhet se melekët kur e dëgjuan zërin e Junusit a.s,
thanë:”O Zot, dëgjojmë një zë të njohur nga një vend i panjohur.” Zoti
ua ktheu:”A nuk e njihni kush është? Ai është robi Im Junusi”





A të ka ndodhur që teksa ecën rrugës, t’i flasësh Zotit? Nëse nuk të ka
ndodhur, provoje tani. Thuaji:”O Zot, o Mbikqyrës. A je i kënaqur me
mua? Më fal se unë nuk kam tjetër kënd veçTeje!...”





v Si na mbikqyr Zoti? Cilat janë mjetet dhe format e kësaj mbikqyrjeje?





Mbikqyrësi më i mirë është Allahu. “dhe të mjafton Zoti si mbikqyrës”





Për mbikqyrjen e njeriut, Zoti ka caktuar dhe melekë që e vëzhgojnë.
Thotë Zoti në Kuran:”çdo fjalë që thotë, ka një mbikqyrës të rreptë”
(Kaf 18) Secili prej nesh kemi një melek mbi supin e djathtë dhe një
tjetër mbi supin e majtë, të cilët shënojnë veprat tona. Nga këto dy
melekë, duhet të na vijë turp që të veprojmë gjëra të turpshme. Nëse do
të ngrije zërin, gruaja do të ndërhynte duke ta bërë me shenjë që të
ulësh zërin se dëgjojnë komshinjtë. Si vallë i injoron dy komshinjtë
mbi supe dhe nuk të vjen zor prej tyre?! A të ka rastisur që të veprosh
një të mirë dhe duke u drejtuar nga meleku i krahut të djathtë i thua:
Shkruaje këtë të mirë që sapo veprova!” dhe a të ka rastisur që pas një
gjynahu, t’i thuash melekut të krahut të majtë:”Mos e shkruaj se do të
pendohem tani!” A i ndjen se çfarë lidhjesh ke me këto dy melekë? A të
ka ardhur zor ndonjëherë prej tyre?





Një i ri, shkoi tek një dijetar dhe i kërkoi ta lejojë të veprojë
gjynahe. Dijetari i tha:”Po, të jap leje por me katër kushte: Kushti i
parë është që të mos e bësh këtë gjynah, mbi tokën që krijoi Zoti.” I
riu e pyeti:”Po





ku të shkoj veçtokës së Tij?” I dituri i tha:”A nuk të vjen zor që të
qëndrosh mbi tokën e Zotit dhe të thyesh urdhërat e Tij?!” Kushti i
dytë është që nëse dëshiron të veprosh një gjynah, të fshihesh në një
vend ku nuk të shikon Zoti.” “Po ku mund të gjej në vend që nuk më
shikon Zoti?! Ai shikon dhe mbikqyr gjithçka.” Dijetari i tha:”A nuk të
vjen zor që të veprosh një gjynah, duke e ditur se Zoti po të
vështron?!” Kushti i tretë është që nëse dëshiron të veprosh një
gjynah, mos u ushqe me të mirat e Zotit.” “Po me çfarë të ushqehem
tjetër?” e pyeti djaloshi. I dituri i tha:”A nuk të vjen zor që
ushqehesh me të mirat e Zotit dhe të thyesh urdhërat e Tij?!” Kushti i
katërt është që t’u thuash dy melekëve që shkruajnë veprat e tua të të
japin leje për diçka të tillë.” “Diçka e tillë është e pamundur” ia
ktheu djaloshi. Atëherë kij frikë Zotin! – ia ktheu i dituri.





Ata shitës që shesin mallra me peshë të mangët, ata doktorë që teksa
vizitojnë klientet shohin pjesë që nuk duhen parë, ata farmacistë të
cilët shesin ilaçe të skaduara... le ta dijnë se mbikqyren nga Zoti dhe
melekët e Tij.





Si mjet tjetër mbi mbikqyrjen, Zoti ka caktuar dhe ndërgjegjen e
njeriut. Zoti që krijoi njeriun, e ka pajisur atë me një sistem alarmi
tepër të ndjeshëm. Mallrat dhe veshjet që shiten në Europë, janë të
pajisura me një pajisje e cila sinjalizon shitësit, nëse klienti
përpiqet të dalë pa paguar çmimin. E tillë është dhe ndërgjegja e
njeriut. Me të vepruar një gjynah, ndërgjegja jep sinjalet e alarmit.
Menjëherë ndjen që fytyra të skuqet, zemra rreh më shpejt, mund të
dridhesh... E kundërta ndodh nëse vepron një vepër të mirë, fytyra
ndrit nga gëzimi.





Kur populli i Salihut vendosën ta therrin devenë që Zoti e çoi si
mrekulli, Kurani përmend një fakt shumë të rëndësishëm për personat që
therrën devenë. Para se ta therrin devenë, ata pinë raki dhe e humbën
ndërgjegjen. Askush nuk mund të veprojë krime të rënda, pa e humbur më
parë ndërgjegjen dhe koshiencën.





Mbikqyrësi suprem, ka krijuar brenda fizikut tënd, një aparat mbikqyrës
të brendshëm, i cili është më i fuqishëm se çfarëdo lloj ligjesh. Ka
njerëz që me gjynahet e shumta, e kanë shkatërruar këtë aparat alarmi
të brendshëm.





Nëse nuk ndërgjegjësohesh në këtë botë, dije se do të përballesh me një
llogari të rreptë në Ditën e Kijametit. Thotë Zoti në Kuran:” Dhe vihet
libri (i veprave), dhe i sheh mëkatarët të frikësuar nga shënimet që
janë në të dhe thonë: “Të mjerët ne, ç’është puna e këtij libri që nuk
ka lënë as (mëkat) të vogël e as të madh pa e përfshirë?”, dhe atë që
vepruan e gjejnë të gatshme - prezente, e Zoti yt nuk i bën padrejt
askujt.” (Kehf 49)





Atë ditë ç’do gjë do të vendoset në peshore, një shkelje syri me
tallje, një lëvizje koke në shenjë përbuzje dhe çfarëdo tjetër. “Ne e
kopjonim atë që vepronit” (Xhathije 29) çdo gjë është e regjistruar dhe
e filmuar dhe do të shfaqet para syve të tu. Nëse do i mohosh të
gjitha, atëherë do të të mbyllet goja dhe do të flasin gjymtyrët e
trupit. “Sot do ua vulosim gojët e tyre dhe do na flasin duart e tyre,
kurse këmbët e tyre do të dëshmojnë mbi atë që kanë vepruar” (Jasin 65)






“ata u thonë lëkurës: përse dëshmuat kundër nesh? Ato thonë: Na bëri Zoti të flasim” (Fussilet 21)





Mbikqyrësi nuk është vetëm për t’u pasur frikë dhe për gjynahe. Ai
është dhe për qëllimet dhe veprat e mira. Nëse një vajzë e re ëndërron
që kur të martohet do të lindë një djalë, të cilin do e ekukojë të jetë
si Salahudin Ejubi i cili do nderojë umetin musliman. Ditën e
Kijametit, ky qëllim dhe kjo dëshirë do të vendoset në veprat e mira
dhe do të peshohet së bashku me ta, edhe pse mbeti vetëm një dëshirë
dhe nuk u realizua.





A e imagjinon dot gëzimin tënd o vëlla dhe o motër, në çastet kur të të
vijë libri i veprave në dorën e djathtë? A e imagjinon gëzimin që ndjen
ato çaste, teksa thërret:”Ja, lexojeni librin tim.” (Hakka 19)













v Mbikqyrja e Zotit nuk është e rreptë në atë formë që të të nxijë jetën.





Një tregues për këtë është se ne nuk e ndjejmë prezencën e mbikqyrjes
së melekëve. Nëse do të kishim të instaluara mijëra kamera, kudo që të
shkelim, nuk do të ndjeheshim të lirë. Kurse Zoti i ka caktuar melekët,
të cilët na mbikqyrin dhe ne nuk i shohim. Kjo na jep liri në veprim
dhe mendim. Ka prindër që mbikqyrin çdo lëvizje të fëmijëve, duke ua
nxirrë jetën. Ka burra që mbikqyrin çdo lëvizje të grave të tyre, duke
ua bërë jetesën së bashku të pamundur.





Mbikqyrja e Zotit, është një mbikqyrje e lartë, pasi bëhet jo vetëm për
të kontrolluar gjynahet e tua, por dhe për të mirat e tua. Ajo bëhet me
qëllim që ti të fitosh xhenetin. çdo njeri, para se ta caktojnë në një
post të lartë, e mbikqyrin dhe vëzhgojnë. Kështu dhe Zoti të mbikqyr me
qëllim që të të japë xhenetin më pas. Ti je zgjedhur për të hyrë në
xhenet, dhe për këtë duhet të mbikqyresh dhe të vëzhgohesh me parë.





Është pikërisht kjo mbikqyrje ajo që të bën të gëzuar kur të marrësh librin në dorën tënde të djathtë dhe





të thuash:”Ja, lexojeni librin tim. Unë e gjeta llogarinë time. Ai është në jetë të kënaqshme...” (Hakka 19-21)













v Si do të ishte gjendja jonë, nëse umeti e përjeton këtë emër?





Sot shpenzohen shuma të mëdha, për mbikqyrjen e lëvizjeve të njerëzve
të ndryshëm. Vallë sa pasuri do të kurseheshin, nëse në vend të
kamerave, policëve dhe rojeve, do të mbillnim në zemrat e njerëzve
ndjenjën e mbikqyrjes së Zotit. A e kupton se problemet e përdorimit të
drogës në shkolla, do të zgjidheshin? A e kupton se shumë
mosmarrëveshje mes çifteve do të zgjidheshin, pa vajtur çështja në
gjykatë? A e kupton se studentët që janë mësuar të kopjojnë dhe
mashtrojnë, do të mbështeteshin në forcat e tyre? A e kupton se të
gjithë punonjësit do të punonin me sinqeritet dhe prodhimet do të ishin
cilësore?





Tregohet që një burrë i pasur, martohet me një grua të dytë, pa
dijeninë e gruas së parë. Gruaja e parë, dëgjoi për diçka të tillë, por
nuk e hapi këtë bisedë me burrin e saj. Më vonë, ky burrë vdiq, duke
lënë një pasuri të madhe. Gruaja që tashmë dukej sikur kishte shpëtuar
nga një vuajtje e madhe, bëri diçka të paparashikueshme. Ajo i dërgoi
shemrës së saj, pjesën e trashëgimisë. Diçka e tillë është e vështirë
dhe kërkon vendosmëri të madhe. Por më e vështirë se ky qëndrim, është
qëndrimi i shemrës së saj. Ajo iu përgjigj se nuk meritonte nga
trashëgimia e tij asgjë, pasi e kishte ndarë para se të vdesë.





Shoqëritë tona sot janë të mbytura në mashtrime, rrugë të pandershme të
fitimit të parave, ryshfete... dhe shpëtimin e kemi kur të ndjejmë
mbikqyrjen dhe vëzhgimin e Zotit.