Emrat e bukur të Zotit-Esh-Shekuru

Esh-Shekuru (Mirënjohësi)
Emri që do të trajtojmë në këtë temë është një emër që të nxit
ambicien. Është një emër që të shton gjallërinë, aktivitetin dhe
vullnetin. Ky emër është i tillë që nga një dembel të plogësht, të
kthen në një person që pranon të sakrifikosh gjithçka. Ky emër të shton
dëshirën për t’u falur dhe për të adhuruar Zotin sa më shumë. Ky emër
është emri i bukur i Zotit, Esh-shekur (Mirënjohësi). Ky emër përmendet
shpesh në Kuran: “Që Ai (All-llahu) t’ju plotësojë shpërblimin e tyre
dhe do t’ju shtojë nga mirësia e Tij, vërtet Ai është mëkatfalës dhe
shumë mirënjohës.” (Fatir 35)
Tema e sotme do të sillet rreth katër pikave:
Kuptimi i këtij emri.
Lidhjet që ka ai me emra të tjerë që përmenden së bashku me të në Kuran.
Emri Esh-shekur dhe xheneti.
Obligimet dhe ndikimi që lë ky emër në jetën tonë.
Le të fillojmë fillimisht me pikën e parë; Kuptimin e këtij emri. çfarë do të thotë të jesh mirënjohës?
Që të jesh mirënjohës (në arabisht) do të thotë që ta shpërblesh më shumë, dikë që të ka bërë mirë.
Arabët, fjalën “shekur” e përdorin për tokën, e cila me pak punime dhe shpenzime, të jep prodhim të paparë.
Esh-shekur, është Ai që të falenderon për atë të mirë që veprove dhe
për këtë të shpërblen shumë fish në këtë botë dhe në tjetrën.
Që të falenderosh dikë, duhet të të ketë ofruar diçka, sado e vogël
qoftë. Ky emër na thotë që të ofrojmë çfarëdo dhe sado e vogël qoftë,
me qëllim që Zoti të jetë mirënjohës dhe të na shpërblejë shumë.
Emri Esh-shekur përbëhet nga dy pjesë; e para sado pak që të ofrosh dhe
e dyta, shpërblehesh më shumë se ajo që ofrove. Një ajet në Kuran, i
përmbledh këto dy pjesë:” Kush bën ndonjë të mirë, Ne ia shumëfishojmë
të mirat; vërtet, All-llahu falë mëkatet, është mirënjohës..” (Shura
23)
Sado e vogël që të jetë një vepër e mirë, Zoti do të jetë mirënjohës.
Për një buzëqeshje ndaj njerëzve, Ai të falenderon. Nëse puth dorën e
nënës, do të të falenderojë. Një gur po e lëvize nga rruga, do të të
falenderojë dhe do ta gjesh në peshoren e punëve të mira Ditën e
Kijametit.
Pasi ta përfundosh leximin e kësaj teme, provoje të jetosh me ndjenjën
që për çdo vepër sado të vogël qoftë, do të falenderohesh nga vetë
Zoti.
Le të përmendim disa hadithe, të cilat tregojnë sa të rëndësishme janë
veprat e mira, sado të vogla qofshin ato. Thotë profeti a.s:”Ruajuni
prej zjarrit, qoftë dhe me një gjysëm hurmë.” Zoti të shpëton nga
zjarri i xhehnemit, qoftë dhe me një gjysëm hurme kur e jep për të
ndihmuar dikë. Nëse kjo ndodh me një gjysëm hurme, po sikur të shpëtosh
një familje nga uria?
“Mos shpërfillni asgjë të mirë, sado e vogël qoftë.Kjo edhe nëse
takohesh me vëllanë me fytyrë të buzëqeshur” Një buzëqeshje mund të
jetë shkaku i shpëtimit tënd, prandaj kurrë mos e përbuz atë.
“Kush ushqen një agjërues, është shpëtuar nga zjarri i xhehnemit”
Shokët e tij e pyetën:”O i dërguar i Zotit. Jo të gjithë ne kemi
mundësi të ushqejmë agjërues. Profeti a.s ua ktheu:”Zoti ia jep këtë
shpërblim, kujtdo që ushqen një agjërues, qoftë dhe me një gotë qumësht
ose ujë”
Profeti a.s tregon në një hadith rreth një burri që udhëtonte në
shkretëtirë. Ai gjeti një pus me ujë, zbriti dhe piu. Kur doli, pa një
qen i cili dukej që ishte i etur. Ai tha me vete: Ky qen qenka etur për
ujë, ashtu siç isha unë. Më pas zbriti përsëri në pus, mbushi këpucën
me ujë dhe i dha të pijë qenit. Zoti e falenderoi për këtë dhe ia fali
gjynahet. Për shkak se i dha të pijë ujë një qeni, Zoti e falenderoi
dhe ia fali gjynahet. A e imagjinon dot shpërblimin tënd o vëlla që ke
miliarda lekë dhe ndihmon me ta të varfërit?
Thotë profeti a.s:”Një i ri që i shërben një të moshuari në nevojë,
Zoti do të caktojë dikë që ta ndihmojë atë kur të plaket” Nëse do i
lirosh vendin në autobus një të moshuari, nuk do të vdesësh pa të
falenderuar Zoti dhe pa caktuar një të ri që të të shërbejë dhe ty kur
të plakesh. Asnjë gjë e mirë nuk humbet. Madje, Zoti të falenderon dhe
tregohet mirënjohës edhe thjesht për qëllimin e mirë tëndin. Thotë
profeti a.s:”Kjo botë është për katër persona; Njëri është ai që Zoti i
ka dhënë dije dhe pasuri, të cilën ai e shpenzon në rrugë të Zotit. I
dyti është një njeri të cilit Zoti i ka dhënë dije, por nuk i ka dhënë
pasuri. Ai thotë:”Nëse do të kisha pasuri, do e jepja siç e jep dhe
filani” Të dy këta shpërblehen njëlloj”.
Nëse thua:”Po të isha milioner, do të ndihmoja filan familje, do të
ndërtoja filan projekt bamirësie… është njëlloj sikur t’i kish këto
para dhe t’i shpenzosh vërtet.
Kur Ummu Seleme arriti ta marrë djalin e saj të vetëm nga familja e burrit, të dy u nisën menjëherë për në
Medine. Meqenëse nuk kishin kafshë për udhëtim, u nisën në këmbë për të
përshkruar një rrugë prej 400 km. Uthman bin Talha që ishte jo
musliman, kishte qenë jashtë Mekes dhe po kthehej,. Në rrugë ai takon
Ummu Selemen dhe djalin e saj. Kur i shikon vetëm dhe në këmbë i pyet i
habitur:”Për ku kështu, o Ummu Seleme?” “Jam nisur të shkoj në Medine,
për të ruajtur fenë time prej jush”- i thotë ajo.
“Po përse vetëm dhe pa mjet udhëtimi?”- i pyet përsëri. “Ngaqë nuk
kishim as mjet udhëtimi dhe as ndonjë që të na shoqëronte”- i
përgjigjet Ummu Seleme. “Për Zotin- u thotë- nuk do të pranoj që të
shkoni vetëm dhe në këmbë, prandaj hypni në devenë time!” Megjithëse
ishte jomusliman, i shoqëroi deri në Medine duke ecur vetë në këmbë dhe
duke e mbajtur devenë për freri. Kur arritën atje u tha:”Kjo është
Medineja, unë po kthehem në Meke.” Tregon Umu Seleme:”Kur arritëm në
Medine thashtë me vete: Patjetër që Zoti do jetë mirënjohës për këtë
vepër dhe nuk do ia harrojë.” Kur udhëtonim rrugës – tregon ajo – nuk
më ka parë kurrë në fytyrë dhe nuk më ka folur derisa arritëm në
Medine”
Më pas Uthmani pranoi Islamin. Shokët e Profetit (a.s) thonë:”Nuk dimë ndonjë shkak tjetër që u bë musliman veçasaj të mire.”
Fillo me punë të mira o vëlla dhe o motër sado të vogla qofshin ato dhe të jesh i sigurtë që Zoti do të jetë mirënjohës.
Ebu Sufjani dhe Ebu Xhehli ishin armiqtë më të egër të profetit a.s për
njëzet vite rrjesht. Ebu Xhehli vdiq si jobesimtar, kurse Ebu Sufjani
pranoi islamin kur profeti a.s hyri në Meke. E vetjma që dinte vendin
ku strehohej profeti a.s dhe Ebu Bekri kur u nisën për në Medine, ishte
vajza e Ebu Bekrit, Esmaja. Diçka të tillë e ndjeu Ebu Xhehli dhe i
vajti në shtëpi. Kur e pyeti se ku ishte Ebu Bekri, ajo iu përgjigj se
nuk e dinte. Atëherë Ebu Xhehli e qëlloi dhe i nxorri gjak nga goja.
Kurse Ebu Sufjani që ndodhej aty, shkoi, ia fshiu gjakun dhe e qetësoi.
Esmaja ia tregon këtë ndodhi babait të saj, i cili lutet:”O Zot, mos ia
harro këtë Ebu Sufjanit” Pas njëzet viteve, Ebu Sufjani pranon islamin
dhe shpëton nga zjarri.
Esh-shekurit nuk i humbet asgjë pa e shpërblyer. Përse ka njerëz që nuk
munden as të buzëqeshin? Përse ka njerëz që mjaftohen me pak?
Më e ëmbël se vetë shpërblimi që do të të japë Zoti, është vetë ndjenja
që ke që Ai do të të falenderojë për një punë të mirë. Gëzimi që ke që
do të të falenderojë Zoti, është më i madh se çfarëdo shpërblimi.
Gruaja e parë e profetit a.s, Hadixheja, e kishte në natyrë që Zoti i
falenderon dhe i shpërblen bamirsit. Ditën që profetit a.s iu shfaq
Xhibrili a.s për herë të parë, u kthye i frikësuar në shtëpi dhe i
kërkonte gruas ta mbulojë. Kur u qetësua i tha:”Për Zotin o Hadixhe u
frikësova” (se mos ishin xhinde). Por ajo ia ktheu:”Jo për Zotin! Nuk
të lë Zoti ty në baltë. Ti shkon mirë me farefisin, nderon mikun, i jep
atij që nuk ka dhe përkrah nevojtarët.” Me këtë sikur i thoshte se Zoti
është falenderues dhe nuk mund ta çojë dëm bamirësinë tënde.
Mirënjohja e Zotit mund të jetë se të shpëton nga zjarri i xhehnemit.
Mirënjohja mund të jetë duke të mbrojtur fëmijët e tu. Mund të jetë
duke bërë që të vdesësh si besimtar. Ka shumë njerëz që teksa ndahen
nga kjo botë, i gjen vdekja duke punuar punë të poshtra. Kurse ka të
tjerë që ndahen nga kjo botë, pasin kanë marrë abdes dhe janë falur.
Thotë profeti a.s:”Veprat e mira, të mbrojnë nga fatkeqësitë”
Sa herë që përmendet mirënjohja në Kuran, përkrah saj përmendet dhe shtimi dhe shumëfishimi i të mirave:
“Që Ai (All-llahu) t’ju plotësojë shpërblimin e tyre dhe do t’ju shtojë
nga mirësia e Tij, vërtet Ai është mëkatfalës dhe shumë mirënjohës.”
(Fatir 35)
“Kush bën ndonjë të mirë, Ne ia shumëfishojmë të mirat; vërtet, All-llahu falë mëkatet, është mirënjohës..” (Shura 23)
“ata që vepruan punë të mira do të kenë mirësi dhe shtesë” (Junus 26)
“ata do të kenë ç’të duan aty, kurse ne do u japim shtesë” (Kaf 35)
“kush i huazon Zotit diçka të mirë, që Ai t’ia kthejë të shumëfishuar” (Bekare 245)
“Shembulli i pasurisë së atyre që e japin në rrugën e All-llahut është
si i një kokrre që i mbinë shtatë kallinj, në secilin kalli njëqind
kokrra. All-llahu ia shumëfishon (shpërblimin) atij që dëshiron,
All-llahu është bujar i madh, i di qëllimet.” (Bekare 261) Çdo gjë të
mirë që mund të veprosh, Zoti do të ta shpërblejë të shumëfishuar.
Thotë profeti a.s: “Kush jep sadaka, qoftë dhe sa një kokër hurme nga
pasuri hallall, pasi Zoti nuk pranon veçse hallallin, do e marrë Zoti
me të djathtën e tij, dhe e rrit dhe shton atë, ashtu siçrrit ndonjëri
prej jush mëzin e tij, deri sa ti shtohet dhe të bëhet sa mali i
Uhudit.”
Kur të takohesh me Zotin Ditën e Kijametit, një kokër hurmë që ke dhënë
nga pasuria jote hallall dhe me sinqeritet, do e gjesh sa mali i
Uhudit. Nëse një kokër hurme shpërblehet kaq shumë, po sikur të
shpëtosh nga varfëria një familje? Po sikur të ndërtosh një strehë për
jetimët?
Një fshatar me devenë për dore, shkoi tek profeti a.s dhe i tha: “O i
dërguar i Allahut, këtë deve e jap për tu përdorur në rrugë të Zotit.”
Profeti a.s ia ktheu: “Në vend të saj, ditën e kijametit do të kesh 700
të tilla.”
Profeti a.s. na tregon:“Një grua e përdalë shikon një qen që gërryente
dheun me këmbë pranë një pusi sepse e kishte marrë etja. Asaj i vjen
keq dhe zbret në pus, merr ujë dhe ia jep qenit të pijë. Për këtë
vepër, Zoti e falenderoi dhe ia fali gjynahet.”
Nëse të vjen një grua e përdalë që ka shuar etjen e njëmijë qenve, a do
e falenderoje ti o vëlla? Kurse Zoti u tregua mirënjohës për një vepër
të tillë dhe ia fali gjynahet. Hadithi i mësipërm është shumë shpresë
dhënës për gjynahqarët. Nëse Zoti e falenderoi një grua të përdalë që i
shoi etjen e një qeni, patjetër që të fal dhe ty o vëlla. A e imagjinon
sa mund të jetë mirënjohja e Zotit nëse ti vepron punë të mira dhe
pendohesh për gjithçka që ke vepruar deri atëherë?
Zoti të falenderon dhe të shpërblen shumë për punë të vogla. Thotë
profeti a.s:”A e ka të pamundur dikush prej jush që të fitojë çdo ditë
një mijë të mira?” Kur të pranishmit e pyetën se si kishte mundësi, ai
u tha:”Thotë njëqind herë subhanallah, dhe Zoti ia shkruan si njëmijë
të mira”
“Agjërimi i ditës së Arafatit, të fal gjynahet e vitit të kaluar dhe atij që vjen”
Zoti e falenderoi Sad ibn Muadhin, që luftoi dhe sakrifikoi së bashku
me profetin a.s. Ditën që vdiq ai, u dridh vetë Arshi i Zotit, kishin
zbritur melekë nga qielli për t’i falur namazin e xhenazes dhe mbanin
trupin e tij shtatëdhjetë mijë melekë.
Zoti e falenderoi Xhafer ibn Ebi Talibin të cilit iu prenë krahët në
betejën e Mutes dhe më pas vdiq. Nëse një ushtari apo oficeri i priten
krahët dhe vdes në luftë, shpërblimi më i madh mund të jetë një pension
për familjen e tij. Kurse shpërblimi i Zotit për Xhafer ibn Ebi Talibin
ishte ajo që thotë profeti a.s:”E shoh në xhenet duke fluturuar me dy
krahë diamanti, të cilët ia ka dhënë Zoti. E shoh duke ngrënë nga
frutat e xhenetit dhe duke pirë nga lumenjtë e tij.”
Duke parë që Ebu Bekri kishte sakrifikuar shumë, para se të vdesë,
profeti a.s u drejtua nga njerëzit dhe tha:”Kushdo që na ka bërë një të
mirë prej jush, ia kemi shpërblyer, përveç Ebu Bekrit. Unë nuk kam
mundur që ta shpërblej, prandaj ia lashë Zotit që ta shpërblejë atë.”
Ebu Nasr Esajjad, ishte një njeri shumë i varfër. Një herë kaluan disa
ditë pa ngrënë gjë, ai dhe familja e tij. Pa ditur se ç’bënte del nga
shtëpia dhe shkon në xhami ku takohet me imamin e xhamisë. Imami i
thotë:”Më ndiq nga pas!” Merr rrjetën dhe shkojnë në bregdet. “Fal dy
rekat namaz”- i thotë imami. Pasi falet i thotë:”Thuaj: Bismilahi dhe
hidhe rrjetën në det!” Pasi tha bismilahi dhe hodhi rrjetën, kurse
imami u largua. Ebu Nasri e la pak kohë rrjetën në det dhe filloi ta
tërheqë atë. Kur e nxorri pa që ajo kishte kapur një peshk të madh. I
gëzuar e merr peshkun shkon në treg ku e shet dhe me paratë blen bukë
dhe ushqime.
Nga ato që bleu ndan një pjesë, të cilën ia çon në shtëpi njeriut të
ditur që e ndihmoi për të kapur peshkun. Por kur ia zgjati ushqimet, i
dituri i tha:”Ushqe me të familjen! Sikur ta konsumonim të gjithë atë
që na jep Zoti, nuk do të kishte dalë peshku.”
Para se të arrijë në shtëpi, i del para një grua me fëmijën e saj, të
cilët mezi ecnin nga uria. Kur e panë, sytë e tyre u ndalën në çantën
ku mbante bukën dhe ushqimet. I hutuar nga ajo që po shikonte, ua jep
të gjitha që kishte në çantë. Gruas i rodhën lotë gëzimi nga sytë dhe
fëmija filloi të buzëqeshë kur pa ushqimet dhe bukën.
Kurse Ebu Nasr Sajjadit iu shtua hidhërimi më tepër pasi nuk kishte me
çfarë të ushqente veten dhe familjen e tij, të cilët kishin ditë pa
futur gjë në gojë.
Ashtu siçishte i mërzitur, papritur dëgjon dikë që thërriste:”Kush e
njeh Ebu Nasr Sajjadin?” Vrapon drejt tij dhe i thotë:”Unë jam ai që
kërkon, çfarë kërkon?”
“Ka njëzet vjet që i kam marrë babait tënd një borxh prej 30.000
derhemësh. Kur i mora u largova jashtë vendit dhe tani që jam kthyer më
thanë që babai yt ka vdekur dhe ka lënë një djalë me emrin Ebu Nasr
Sajjad, prandaj të kam sjellë borxhin që i kisha babait tënd.”
Tregon ai vetë:”Tani nuk isha më i varfër, por u bëra i pasur. E gjitha
kjo për shkak të bamirësisë ndaj asaj gruaje dhe fëmijës së saj.
Fillova të jap lëmoshë në shuma të mëdha, saqë filloi të më pëlqejë
vetja.
Një natë pashë në ëndërr sikur ishte bërë Kijameti dhe ishte vendosur
peshorja në të cilën peshoheshin punët e mira dhe të këqija. Kur më
erdhi radha mua dhe u vendosën veprat në peshore, pashë që të këqijat
ishin më shumë se të mirat. “Po ku janë paratë, të cilat i dhashë
lëmoshë?”- thërrita unë me të madhe.
U vendosën paratë që kisha dhënë, por ato nuk e lëvizën fare peshoren, ishin si një fije pambuku.
Një nga melekët thirri:”A ka mbetur gjë tjetër pa u vendosur në
peshore?” “Po- u përgjigj një tjetër- janë lotët e gruas së cilës i dha
bukën dhe ushqimet.” U vendosën lotët në peshore dhe e rënduan anën e
punëve të mira saqë u barazuan të dy anët e peshores. Meleku thirri
përsëri:”A ka gjë tjetër?” “Po- u përgjigj - është buzëqeshja e
fëmijës, kur mori ushqimet dhe bukën.” Kur u vendos dhe buzëqeshja e
fëmijës, meleku thërriti i gëzuar:”Shpëtoi, shpëtoi” Në atë çast unë u
zgjova dhe thoshja me vete fjalën e njeriut të ditur:”Sikur ta
konsumonim gjithçka që na jep Zoti, nuk do të dilte peshku. I pa të
meta është Ai që më falenderoi për lëmoshën e dhënë dhe më shpërbleu
për të.”
Ajo motër që vesh hixhabin, shpërblimi i saj nuk përfundon me veshjen e
hixhabit. Kushdo që e shikon këtë motër me hixhab, burrë apo grua, i
madh apo i vogël, nuk bën gjë tjetër veçse i shton të mirat. Kjo pasi
ti o motër me hixhabin tënd u kujton këtyre njerëzve Zotin. Kur të
shkosh Ditën e Kijametit, do të gjesh të mira të shumta që nuk i din
nga kanë ardhur. Do të të thuhet që këto janë të gjithë ata që të kanë
parë me hixhab, me të cilin u kujtoje Zotin. Esh-shekur të është
mirënjohës për këtë mund dhe ta shpërblen shumëfish Ditën e Kijametit.

Lidhjet e disa emrave të tjerë me emrin Esh-shekur.
Nga këto emra, janë El-alimu (I gjithëdituri) , El-Gafuru
(gjithëfalësi) dhe El-Hamidu (I falenderuari). Dy emrat El-Hamidu dhe
Esh-shekuru kanë lidhje shumë të ngushta me njëri-tjetrin. El-Hamidu ka
të bëjë me mirënjohjen tënde kundrejt Zotit, për mirësitë që të ka
dhënë. Kurse Esh-shekuru ka të bëjë me Zotin që të falenderon për
mirënjohjen dhe t’i shton të mirat.
Herë të tjera, emri Esh-shekur vjen i shoqëruar me emrin El-Gafur. “Me
të vërtetë që Ai është gjithëfalës dhe mirënjohës” (Fatir 30) Ata që
kanë gjynahe shumë, edhe nëse veprojnë punë të mira, ndihen pesimistë
nëse Zoti do ua falë gjynahet. Duke i shoqëruar dy emrat e mësipërm,
Zoti sikur u thotë që jo vetëm që i fal, por dhe i falenderon për këtë.
I fal për gjynahet dhe i falenderon për të mirat.
Një emër tjetër me të cilin shoqërohet emri Esh-shekur është dhe emri
Alim (I gjithëditur). Këtë e gjejmë shpesh në Kuran:”dhe Zoti është i
gjithëditur dhe mirënjohës.” (Bekare 158) Secilit prej nesh mund t’i
ndodhë që t’i bëjë një të mirë dikujt dhe të mos e falenderojë. Kjo për
shkak se ai nuk e din se kush ia bëri të mirën. Kurse Zoti na qetëson
duke na thënë se Ai din gjithçka dhe është mirënjohës për gjithçka të
mirë.
Në raste ceremonish të ndryshme, ku dhuratat janë të shumta, secili
prej atyre që sjell një dhuratë, shkruan emrin e tij mbi të. Kjo me
qëllim që ta kuptojnë kush e ka sjellë këtë dhuratë. Kurse tek Zoti nuk
humbet asgjë e madhe apo e vogël qoftë.
Mund të ndodhë që fëmija të hyjë në dhomën ku fle babai, e gjen atë të
zbuluar dhe e mbulon, fik dritën dhe duke ecur në majë të gishtave del
jashtë. Padyshim që babai nuk di gjë, rreth kësaj, por tek Zoti nuk
humbet asgjë. Ai do e falenderojë dhe do e shpërblejë për këtë.
Shumë njerëz u bëjnë lajka dhe servilosen para dikujt që ka post të
lartë, me qëllim që ta mbajë pranë dhe ta shpërblejë me diçka. Kurse ti
o besimtar nuk ke nevojë t’i servilosesh askujt.
Emri Esh-shekur dhe xheneti. A e din se Esh-shekuru ka përgatitur xhenetin me qëllim që të të
falenderojë për veprat e mira në dynja? Xheneti është argumenti më i
madh, mbi mirënjohjen e Zotit për veprat e tua o njeri. Që ta kuptosh
rëndësinën dhe madhështinë e xhenetit, krahasoje kohën e qëndrimit në
xhenet me jetën në këtë botë. Esh-shekuru të jep përjetësinë në xhenet,
në këmbim të adhurimit dhe përkushtimit ndaj Tij të jetës në këtë botë.
Nëse dikush nga ne jeton gjashtëdhjetë vjet, trembëdhjetë prej tyre i
kalon para pjekurisë. Kështu mbeten 47 vite. Nga këto vite, një e treta
janë gjumë, kështu mbeten 32 vite. Nga këto, një e treta janë punë,
udhëtime, ngrënie dhe pirje. Kështu mbeten 17 vite. Në këmbim të këtyre
17 viteve adhurim, Zoti të jep përjetësinë dhe kënaqësinë e jetës në
xhenet.
Kur Ebu Bekri dëgjoi ajetin:”Zoti ka blerë nga besimtarët veten dhe
pasuritë e tyre, pasi ata do të kenë xhenetin” ( Teube 111) tha:”Zoti
na i jep këto gjëra, ne ia kthejmë përsëri dhe Ai na falenderon dhe na
shpërblen me xhenet?!”
Le të hyjmë për disa çaste në xhenet dhe të shohim ato që ka pergatitur
Esh-shekuru për ne. Le të imagjinojmë për disa çaste dhe të shkojmë në
Ditën e Kijametit. Imagjinoje veten duke dhënë llogari, duke kaluar
Siratin... dhe në fund thërritet emri yt:”O filan. Unë jam i kënaqur me
ty. Unë të jam mirënjohës për ato që ke vepruar. Shko dhe hyr në
xhenetin Tim!” Përfytyro sikur në këto çaste po qëndron para derës së
xhenetit. Thotë profeti a.s:”Pragu i derës së xhenetit, është sa
distanca mes Mekes dhe Sirisë. Megjithatë njerëzit do të shtyhen për të
hyrë.” Vallë sa vlen dynjaja në ato çaste që po hyn në derën e
xhenetit?
“ata që patën frikë Zotin do të hyjnë në xhenet, grumbuj-grumbuj” (Zumer 73)
Ku e shikon veten o vëlla dhe o motër? A e shikon Musanë a.s? Po
Ibrahimin a.s? Po nënën e Isait a.s, Merjemen a e dallon duke hyrë në
xhenet? Po prindërit e tu a i shikon gjëkundi? A i shikon duke duke
pritur të hyjnë në xhenet dhe ti ndihesh mirë?
Hapja e derës së xhenetit do të vonohet. Për këtë të gjithë njerëzit,
së bashku me ty, do të shkoni tek babai i njerëzimit, Ademi a.s, të
cilit do i kërkoni të hapë derën. Ai do i kthejë mbrapsht dhe të gjithë
njerëzit nisen për tek profetët e tjerë, Ibrahimi a.s, Musai a.s, Nuhu
a.s, Isai a.s...derisa të vijnë tek profeti Muhamed a.s. Ai do u
përgjigjet:”Unë e hap atë. Unë e hap atë.” Imagjinoje gëzimin tënd dhe
të gjithë njerëzve kur të shohin profetin Muhamed a.s dhe përgjigjen e
tij shpresëdhënëse. Imagjinoje veten pranë të dërguarit të Zotit, kur
të trokasë dyert e xhenetit, për t’i hapur. Nga ana tjetër e dyerve
dëgjohet zëri i melekut:”Kush është tek dera?” Profeti a.s do i
përgjigjet:”Muhamedi biri i Abdullahut.” Meleku do i përgjigjet:”Zoti
më ka urdhëruar që të mos e hap veçse për ty o i dërguar i Zotit”
Imagjinoje veten dhe të gjithë njerëzimin duke hyrë në xhenet. Në ato
çaste të gjithë përsërisin ajetin:”Falenderojmë Zotin që e largoi nga
ne trishtimin. Me të vërtetë që Zoti ynë është gjithëfalës dhe
mirënjohës” (Fatir 34) Në çastet kur je duke hyrë në xhenet, do të të
kujtohet Esh-shekuru. Do të të kujtohet Zoti mirënjohës.
Vallë në shoqërinë e kujt do të jesh duke hyrë në xhenet?Çfarë ke bërë
për këtë fe që ta merritosh shoqërinë e profetit a.s duke hyrë në
xhenet? A ke ndihmuar jetimët që ta merritosh shoqërinë e profetit
a.s:”Unë dhe përkrahësi i jetimit, do të jemi kështu në xhenet” dhe
afroi dy gishtat.
Teksa jeni duke hyrë në xhenet, Zoti do të thërrasë:"O banorët e
xhennetit, nga Unë do të keni katër gjëra: Do të jetoni dhe nuk do të
vdisni, do të jeni të shëndetshëm dhe nuk do të sëmureni, do të jeni të
rinj dhe nuk do të plakeni dhe do të jeni të lumtur dhe nuk do të
hidhëroheni."
Njëherë shokët i thanë Profetit (a.s): “O i dërguari i Allahut, na e
përshkruaj se si janë ndërtesat e xhennetit”. Dhe ai u tha: "Ndërtësat
e xhennetit janë një tullë prej floriri dhe tullë prej argjendi,
sovatimi është prej misku (lloj parfumi) gurët janë prej diamanti dhe
çatia e tyre është Arshi i Allahut."
A e shikon sa e pavlerë është kjo botë o vëlla? Profeti a.s thotë:”Kjo
botë nuk ka vlerë tek Zoti, as sa krahët e një mushkonje” Nëse e gjithë
kjo botë me të mirat e saj, nuk vlen as sa krahët e një mushkonje, po
ti o vëlla dhe o motër, sa ke marrë nga kjo botë? Sa ke marrë nga
krahët e mushkonjës? Mblidhi të gjithë paratë, pasuritë e paluatshme,
makinat, shtëpitë...
Profeti a.s i pyeti një herë shokët e tij:”A e dini kush ka pozitën më
të ulët në xhenet?” “Kush o i dërguar i Zotit” e pyetën ata. Profeti
a.s u tha:”Është ai që udhëton për një mijë vite në vendin e tij në
xhenet, dhe nuk arrin në fund” Po ai që ka pozitën më të lartë o i
dërguari i Zotit?” E pyetën shokët. Profeti a.s u tha:”Është ai që
shikon Zotin mëngjes dhe mbrëmje”
Në një hadith tjetër, profeti (a.s) thotë: “Personi që do të ketë
pozitën më të ulët në xhenet, është ai që do të ketë pozitën me të ulët
në xhennet, është ai njeri që do të dalë i fundit nga zjarri duke ecur
këmbadorasi. Sa herë që kërkon të dalë, e tërheq flaka dhe e përpin,
deri sa një here. arrin të dalë me zor dhe thotë: “Falenderoj Zotin që
më shpëtoi prej teje ( nuk dua gjë tjetër)!” Do t’i thotë Zoti: “O robi
Im, shko dhe futu në xhennet!” Por kur shkon atje, i duket sikur është
i mbushur dhe nuk ka vend për të, dhe do t’i thotë Zotit: “O Zot,
shkova dhe nuk gjeta vend se ishte i mbushur”. Do t’i thotë Zoti: “O
robi Im, a nuk të mjafton sikur të kesh pasurinë dhe të mirat e mbretit
më të madh që ka ekzistuar në dynja?!” “A po tallesh me mua, o Zot?” -
do t’i thotë njeriu. Por Zoti do i thotë: “Në xhennet do të kesh të
mirat e mbretit më të madh që ka qenë në dynja, dhe dhjetë herë më
shumë, do të kesh çfarë të të dojë qejfi, çfarë të të shohin sytë dhe
do të jesh i përjetshëm”
Thotë profeti (a.s): "Një metër vend në xhennet, është më i mirë se kjo
botë më të mirat e saj." Ka njerëz që punojnë me dhjetra vite për të
blerë disa metra vend në bregdet, apo një hyrje në qendër. Një metër
tokë në këtë botë është shumë i shtrenjtë. A e din sa është një metër
tokë në xhenet? Një metër vend në xhenet, fitohet me dy rekate namaz.
Një metër në xhenet blihet me një gjysëm hurme sadaka. Një metër në
xhenet blihet me një fytyrë që buzëqesh. Një metër në xhenet blihet me
ndihmën që i ofron një nevojtari. Një metër në xhenet blihet me një
Umre në Qabe. Një metër në xhenet, blihet duke i përkëdhelur kokën
jetimit. A e shihni sa i lirë është një metër në xhenet? Kjo pasi të
lirë e bën vetë Esh-shekur.
Kënaqësia më e madhe në xhenet, do të jetë kur banorët e tij të shohin
Zotin. Një kënaqësi e tillë do të jetë e papërshkrueshme. Zoti do i
pyesë banorët e xhenetit një e nga një:”A je i kënaqur me mua o filan?”

Esh-shekur do na i japë gjithë këto të mira dhe do na pyesë: A jeni të kënaqur?

Obligimet dhe ndikimi që ky emër ka në jetën tonë dhe si të jetojmë me emrin Esh-shkur?
1 - Duke dhënë sa më shumë të kemi mundësi. Thotë profeti a.s:”Kush i
largon një besimtari një brenga nga brengat e kësaj bote, Zoti do i
largojë brengat e botës tjetër.” Ditën e Kijametit, do të jesh i
shqetësuar dhe nuk të nxë vendi për një të keqë që ke vepruar në këtë
botë. Kjo e keqe do të tregohet para të gjithë
njerëzve dhe vetë prindërve. Nëse do të thuhet para të gjithëve, do të
jetë skandal i madh për ty. Por kur fillojnë të numërohen të këqiat, ti
shikon se ajo nuk gjendet. Ajo të është fshirë për shkak se ti në këtë
botë u ke larguar brengat dhe hallet njerëzve në nevojë. Për këtë, Zoti
të largon brengat e Ditës së Kijametit.
”Kush i largon një besimtari një brengë nga brengat e kësaj bote, Zoti
do i largojë brengat e botës tjetër. Kush ua lehtëson vështirësitë
njerëzve, Zoti ia lehtëson atij në këtë botë dhe në botën tjetër. Kush
ia mbulon të metat dikujt, Zoti do ia mbulojë të metat atij në këtë
botë dhe në tjetrën. Zoti është në ndihmën e robit, përderisa ai është
në ndihmën e vëllaut të tij ”
Për Zotin, kënaqësia e të dhënit është më e madhe se gëzimi kur merr. Kjo, nëse e njeh siç duhet Mirënjohësin e madh.
2 – Adhuroje sa më shumë Mirënjohësin. Fal namazin, fal namaz nate,
lexo Kuran, përmende Atë sa më shpesh, lute shumë...dhe dije se do të
jetë mirënjohës për këtë.
3 – Tregohu i sinqertë me Mirënjohësin. Ai të jep çmimin më të lartë të
mallit që ti ofron. Kështu nuk ke përse të bësh lojra të dyfishta, nuk
ke përse të adhurosh tjetër kënd veç Mirënjohësit të madh. Ndodh shpesh
që mirësitë dhe shpërblimi i Zotit të vonohen. Kjo me qëllim që të
provojë sinqeritetin tënd. Bëje të mirën për hatër të Mirënjohësit.
Bëje të mirën se është e mirë dhe jo me qëllim që të të lavdërojnë
njerëzit. Mos e bëj të mirën me qëllim që të të përmendet emri në
gazeta dhe tv.
A e imagjinon o vëlla dhe o motër se si do të ishte shoqëria nëse emri
Esh-shekur do të ishte i përhapur mes njerëzve? A e imagjinon si do
ishte gjendja e tyre, nëse njerëzit do e njihnin siç duhet Zotin me
emrin Esh-shekur? Si do të ishte situata në shkollat tona, nëse fëmijët
edukoheshin me emrin Esh-shekur? A do të vuanin jetimët e shkretë? A do
të kishte krizë për vende dhe ilaçe në spitalet tona? Nëse mediat
vizive dhe ato të shkruara do të flisnin më shumë rreth këtij emri,
shoqëria do të ishte më kompakte dhe solide.